Malevolence - Malicious Intent

Label: Nuclear Blast Records

Ashley Bickx

Het uit Sheffield afkomstige Malevolence geldt al enkele jaren als de potentiële nieuwe vaandeldragers binnen het hardcoregenre. Het in 2013 verschenen debuutalbum Reign Of Suffering liet al horen dat deze band tot heel wat in staat was, maar de spreekwoordelijke bal ging pas echt aan het stuiteren sinds 2017 met de release van de ijzersterke plaat Self Supremacy. De band laat steeds aardig wat ruimte tussen de verschillende releases, maar zit in die tussentijd allerminst stil. Zo richtten deze heren zo maar even hun eigen platenlabel op, genaamd MLVLTD Music, waarna een samenwerking op poten gezet werd met het grote Nuclear Blast Records. Op 20 mei verschijnt met Malicious Intent dan eindelijk het langverwachte nieuwe album van deze geweldenaars. Of Malevolence daadwerkelijk verder aan het doorstoten is naar de top binnen het hardcoregenre, en bij uitbreiding het metalgenre, lees je hier!

Voor wie niet vertrouwd moest zijn met het geluid van Malevolence voorzien wij graag een zo accuraat mogelijke omschrijving: voorzie als hoofdbrok een stevige dosis hardcore, die bij momenten wat aanleunt richting het beatdowngenre. Voeg daar een stevige scheut thrash en sludge aan toe en je verkrijgt automatisch waar deze jonge gasten op muzikaal gebied voor staan. Na het beluisteren van deze Malicious Intent moeten we toch vast stellen dat de thrash input stevig naar het achterplan verdwenen is. Het furieuze van bijvoorbeeld Self Supremacy zal je niet terug horen op deze derde langspeler. Malevolence heeft er evenwel duidelijk voor geopteerd om de hardcore meer centraal te stellen, waarbij nog steeds voldoende ruimte is voor een aardige pot sludge.

Opener Malicious Intent laat gedurende anderhalve minuut meteen de voorliefde voor beatdown horen, waarna het hardcore feestje vlotjes overvloeit in de song Life Sentence. Eveneens een vrij compacte song die het moet hebben van zijn gebald muzikaal geweld. Met het daaropvolgende tweeluik On Broken Glass – Still Water Runs Deep houdt de band het tempo eveneens verschroeiend hoog, waarbij gitarist Konan Hall alle ruimte krijgt om de refreinen op zijn eigen wijze in te vullen met zijn warme, krachtige vocalen. Ook nu is de inbreng van Konan absoluut niet te onderschatten en zorgt zijn inbreng voor die unieke sound waar Malevolence ondertussen al bijna tien jaar voor staat. Wie trouwens een portie thrashy hardcore wel kan smaken, zal bovendien met Broken Glass niet van een kale reis terug moeten keren. Wat een clusterbom!

In 2013 tastte Malevolence met Turn To Stone al eens de grenzen af van het meer emotionele spectrum van het muzikale landschap. Iets wat bij deze heren wel in de smaak gevallen moet zijn, want met Higher Place krijgen we zowaar de eerste full balad van Malevolence voorgeschoteld. Een enorm pakkend die meteen naar de keel weet te grijpen, niet in het minst door de fantastische, vocale wisselwerking tussen frontman Alex Taylor en gitarist Konan Hall. De Nola-gitaarsolo maakt het muzikale geheel volledig af.

Na het emotionele Higher Place schakelt de band opnieuw zes versnellingen hoger met het furieuze Karma dat na 45 seconden volledig losbarst en ontaardt in een riffspektakel dat live voor de nodige brokken zal zorgen. Malevolence heeft bovendien enkele gastmuzikanten uitgenodigd om de boel nog wat extra kleur te geven, voor zover dit al nodig mocht zijn. Zo brult Matt Honeycutt, bekend van de band Kublai Kahn, de boel bijeen tijdens Above All Else. Een nummer dat trouwens een maatschappij kritische tekst bevat, die er daadwerkelijk ‘boenk’ op is. Op Salvation horen we dan weer ene Matthew K. Heafy terug, de frontman en gitarist van het Amerikaanse Trivium. Een nummer dat het potentieel heeft om daadwerkelijk uit te groeien tot een ‘hit’, mede dankzij de ijzersterke cleane vocalen van frontman Alex Taylor, die zowaar neigen richting Howard Jones en met andere woorden Killswitch Engage. Op het afsluitende Armageddon gooit Malevolence er nog eens een stevige dosis sludge tegenaan, waarbij de gitaarriffs zich opnieuw van bij de eerste luisterbeurt aan de borstkas weten vast te nagelen.

Het mag ondertussen duidelijk zijn dat deze Malicious Intent te bestempelen valt als een dijk van een plaat. Malevolence gaat eenvoudigweg verder waar ze in 2017 gestopt zijn. De band blijft met andere woorden hondstrouw aan haar gekende muzikale recept, maar is toch niet bevreesd om enkele lichte nuances door te voeren. Nuances die wonderwel weten uit te pakken en absoluut een schot in de roos zijn. Wie bij het horen van de term ‘hardcore’ overweegt om deze band aan zich voorbij te laten gaat, begaat dan ook een immense, nagenoeg onvergefelijke fout: Malevolence is namelijk meer dan louter ‘hardcore’ alleen, waardoor deze nog steeds jonge geweldenaars een breed metalpubliek warm zullen weten te maken. Gloeiend heet aanbevolen!

Tracklist: