Eens per jaar wordt het normaal o’ zo rustige Izegem omgetoverd tot het metalwalhalla voor één dag. Althans in précorona tijden. Headbanger’s Balls Fest editie 2020 werd door ieders neus geboord, maar de editie 2021 kon, mits enige vertraging, eind 2021 dan toch plaats vinden. Nu alles opnieuw bij het ‘oude normaal’ lijkt, kon het festival dan ook opnieuw doorgaan tijdens het eerste weekend van de maand mei. Zodoende werd dat o’ zo rustige Izegem voor een tweede keer op amper een dik half jaar tijd wakker geschud. En op wat voor een manier trouwens, want de organisatie kwam zo maar even op de proppen met een loodzware line-up. Headliner Decapitated kon rekenen op de ondersteuning van Fleddy Melculy, Wiegedood, Carnation, Liar, Sons Of Wanted Man en An Evening With Knives. Het verslag van deze brute festivaldag, lees je hier!
An Evening With Knives:
Wie vertrouwd is met Headbangers’ Balls Fest weet dat het keer op keer de moeite loont om zeer vroeg af te zakken naar Cultuurhuis De Leest. Ook nu weer is de organisatie er in geslaagd om een opener van formaat te regelen. Voor het eerst in de geschiedenis geen opener van eigen bodem, al kunnen we Eindhoven uiteraard moeilijk bestempelen als het verre buitenland. Zodoende hadden onze dichter Noorderburen van An Evening With Knives de eer om Headbanger’s Balls Fest 2022 af te trappen.
Na de aankondiging van ondertussen ouwe getrouwe Daf deed dit trio meteen de nodige snaren trillen om een setlist vol post, stoner en zelfs een tikkeltje sludge op het aanwezige publiek af te vuren. De grote toeloop bleef vooralsnog wat uit, maar dat liet de band niet aan haar hart komen. De lang uitgesponnen instrumentale stukken deden het aanwezige publiek een eerste keer wegdromen, hetgeen zeker en vast niet de laatste keer bleek te zijn. De organisatie is er wederom in geslaagd om met een sterke opener voor de dag te komen, hetgeen we opnieuw alleen maar kunnen toejuichen. (AB)
Sons Of A Wanted Man:
Sons Of A Wanted Man is de voorbije weken een stevige live reputatie aan het opbouwen. Zo tekenden deze heren enkele weken geleden voor een hoogtepunt op het nieuwe, Gentse festival Gruut Lawijt. Het hoeft weinig duiding dat deze sympathieke Limburgers dat kunststukje deze middag maar al te graag wouden overdoen. Met Kenoma leverden deze heren in 2020 een ijzersterke debuutplaat af. Een debuutplaat die vanmiddag uiteraard centraal stond en waarbij Cultuurhuis De Leest voor een eerste keer ondergedompeld werd in een ijskoud, gitzwart bad boordevol post black metal, waarbij de Church Of Ra nooit veraf is.
Frontman Jan Buekers leek over het podium te vliegen, terwijl in de achtergrond slagwerker van dienst Owen Swerts de nodige blastbeats uit zijn kuiten wist te toveren. Bassist Josse Theunkens leek dan weer bij momenten in een andere dimensie te verkeren, hetgeen de show van Sons Of A Wanted Man ook visueel zeer interessant maakte. Met het furieuze en eveneens meeslepende titelnummer van de debuutplaat kwam de set tot een hoogtepunt die ook wat kosten met zich meebracht. Bassist Josse Theunkens liet zijn gefolterde instrument pardoes op de grond vallen, waardoor de bass ‘onthoofd’ werd. De kop was er met andere woorden ondertussen zowel letterlijk als figuurlijk af! (AB)
Liar:
Normaal gezien hadden we vandaag King Hiss mogen verwelkomen, maar praktische problemen gooiden jammer genoeg roet in het eten. De organisatie kon gelukkig last minuten nog een waardige vervanger regelen met de band Liar. Geen stoner metal dus, maar wel loeiharde metallic hardcore, afkomstig van onze eigenste H8000-scene. Het publiek had duidelijk trek in een moshpit, want wat aanvankelijk nog vrij binnen de perken bleef, ontaardde na enkele razendsnelle songs al snel in een slagveld voor het podium.
Frontman Hans Verbeke beleefde duidelijk opnieuw zijn zoveelste jeugd, want om de haverklap kroop hij op de barrières om samen met enkele fans de refreinen vlotjes aaneen te brullen. De rest van de band verzorgde ondertussen in de achtergrond een show waar muzikaal-technisch weinig op af te dingen was. Opvallend was dat de songs van het legendarische debuut Falls Of Torment uit het gezegende jaar 1995 zeer in de smaak vielen. Liar kwam zag en overwon, en maakte meteen duidelijk dat bands, ondanks een langdurige pauze toch nog altijd zeer hard kunnen terugslaan. Wie er vandaag niet bij kon zijn, zal de komende weken/maanden ongetwijfeld nog wel enkele herkansingen krijgen, want het vuur is duidelijk in de pan geslagen! (AB)
Carnation:
Na de energieke brok H8000 hardcore van Liar waren de mannen van Carnation aan zet. Deze band afkomstig uit het Antwerpse Heist-op-den-Berg is nog bij weinigen onbekend, noch onbemind. Hun populariteit wist de laatste jaren almaar internationalere vormen aan te nemen, daar de band Europa al menig keer mocht doorkruisen en zelfs Brazilië, Japan,… geen onbekend terrein meer zijn. Deze ervaring spatte ook werkelijk van het podium af, tijdens een uitermate professionele set. Alsof je een magazijn uit een machinegeweer leeg knalt, zo werden krakers als Iron Discipline, Plaguebreeder, Hellfire en Sepulcher of Alternation afgevuurd op een inmiddels fraai gevulde Cultuurhuis De Leest.
‘Bloedkop’ Simon Duson wist als een volleerd entertainer de aandacht naar zich toe te trekken, en kreeg aardig wat beweging in de voorste gelederen van De Leest. Telkens je dacht even te bekomen, kwam Carnation met een verse lading munitie aandraven. De niet te ontbreken publieksfavoriet Necromancer jaagde zo de temperatuur nog een pak hoger. Wanneer deze goed geoliede machine er na goed een uur de stekker uittrok, schreeuwden onze oren wel naar rust in de vorm van een zinderende, piepende toon. Wat was dit goed, maar tegelijk zeer luid… Ongetwijfeld één van de beste prestaties van deze editie. (BV)
Wiegedood:
Inlandse kwaliteit troef, zo leek het wel… En daar is niets mis mee! Volgende aan zet was Wiegedood, waarmee ook de zo bejubelde Church Of Ra een van zijn gezanten naar Izegem stuurde. Headbangers Balls Fest was voor Wiegedood de volgende halte op hun Europese There’s Always Blood At The End Of The Road Tour 2022. Genaamd naar hun nieuwste langspeler waarmee een vervolg kwam op hun De Doden Hebben Het Goed -trilogie. De setlist steunde dan ook voornamelijk op een greep titels uit dit nieuwe album.
Openen deed Wiegedood met het verschroeiende FN SCAR 16 waarbij de halve zaal meteen met open mond naar het podium stond te staren. Dat Wiegedood hier geen mal figuur zou slaan, was voorspelbaar voor wie deze mannen reeds eerder aan het werk zag of volgt. Vanavond deed het Gentse trio echter nog een pak beter dan verwacht, en overtroffen ze de grootste verwachtingen. Een indrukwekkende sound, zeer helder geluid en een flinke dosis vakmanschap qua instrumentatie sloeg ons met verstomming. Alles perfect in balans met een sober, maar krachtig lichtspektakel maakte dit af! Naast de vele nieuwe nummers werden ook het gekende Ontzieling en De Doden Hebben Het Goed II ergens in de set verstopt. Het was een groots uur van stil genot, waar het er op het podium een pak minder rustig aan toe ging. Wiegedood bevestigde uit hetzelfde kwaliteitsvolle hout te zijn gesneden als grote broer Amenra, waarbij ook zij genieten van de X-factor ‘Live ervaring van formaat’. Wat ons betreft de duidelijke winnaars van de dag! (BV)
Fleddy Melculy:
Fleddy Melculy en zijn leger des heils is de laatste maanden niet te stoppen. In nagenoeg iedere gemeente wordt er halt gehouden om de lokale venue te trakteren op een portie staalharde, Vlaamse metalcore. Ondertussen staan er al drie langspelers op de teller, hetgeen duidelijk maakt dat Fleddy Melculy veel meer is dan een louter humoristisch hobbyproject. Ook vanavond had de band kosten noch moeite gespaard, want er werd zowaar een hele lampenset van onder het stof gehaald om het podium nog wat meer aan te kleden.
De set werd letterlijk afgetrapt met het nummer Slaap dat het publiek weer meteen uit een kort avonddutje wist te halen. Aanvankelijk werd er vooral geput uit de eind vorig jaar verschenen ep And Just Niks For All. De moshpit was ondertussen ook weer op toerental geraakt, waarbij er op een gegeven ogenblik zelfs een licht handgemeen ontstond dat door Fleddy himself op kordate manier in de kiem werd gesmoord. Op het ogenblik dat de band wou teruggrijpen naar de Kerk Van Melculy, trad er jammer genoeg een technisch probleem op dat de aanwezige geluidstechnici enkele grijze haren bezorgd heeft. Na een pauze van een tiental minuten konden de festiviteiten gelukkig worden hervat, waarna de band begon aan een ‘best off’ met onde rmeer Brood en Pinker. Met het furieuze Apu Van De Night Shop werd de knuppel nog eens in het hoenderhok gegooid, waarna Fleddy Melculy onder zeer luid applaus het podium mocht verlaten! (AB)
Decapitated:
Met als headliner de Poolse formatie Decapitated waren we aan de laatste band van de avond aanbeland. Het sein voor velen om nog een laatste maal naar het front te trekken, en er de moshpits te trotseren. Hoewel Decapitated ondertussen ruim twee decennia meedraait, geniet de Poolse machine een eerder milde bekendheid, en is deze keuze als headliner best gewaagd te noemen. Het was dan ook niet zo vreemd om zien dat De Leest toch al iets dunner bezaaid was met festivalgangers, wanneer het zogenaamde ‘opus magnus’ nog moest komen. Gewapend met Nihility, Mother War en het latere Earth Scar trok Decapitated stevig van leer, en wist frontman Rasta (makkelijk te herkennen aan de bijpassende weelderige haardos) de menigte aardig op te zwepen.
Hun technische death metal klonk best strak, maar genoot bij wijlen een wat dof geluid daar de (bas)drums wat leken te overheersen. Met gitarist, en enig origineel bandlid, Vogg stond hier vanavond trouwens een nieuwbakken bandlid van Machine Head op de planken. Hij zal er te horen zijn op het nieuwe Of Kingdom And Crown en we zijn maar wat benieuwd hoe lang Robb Flynn dit keer zijn nieuwe krachten aan boord zal weten te houden…
Eind deze maand – 27 mei om precies te zijn – komt Vogg ook onder de banner Decapitated met nieuw plaatwerk opdagen, genaamd Cancer Culture. Van die reeds zevende langspeler kregen we vanavond enkel de titeltrack te horen. Als buren van het zwaar getroffen Oekraïne kon een boodschap hierrond deze avond haast moeilijk ontbreken. Knaller Kill The Cult werd dan ook opgedragen aan de meest veelbesproken idioot op dit moment. Afsluiten deed Decapitated in gekende stijl, met het ronduit geniale Spheres Of Madness en het brutale Nine Steps, afkomstig van de oudere albums Nihility en Winds Of Creation. Na deze pittige uitsmijters wuifde Cultuurhuis De Leest zijn festivalgangers uit op de tonen van Guns N’ Roses’ Paradise City. (BV)
0 reacties