Patroness - Fatum

Label: Necktwister

Enrico Vanpevenaeyge

Een heftige injectie van vervormde gitaren, met ritmische passages. Wanhopige screams en grunts die door merg en been snijden. Donkere en zwaar ritmische drums. dark blackened metal op z’n best. Dat is Patroness en hier is zijn debuutplaat Fatum.

De Antwerpse band Patroness bracht in begin 2020 zijn eerste ep uit, Pyre genaamd. Een sterk door doom- en post-blackmetalelementen beïnvloede schijf. Pyre, met daarin 4 tracks, werd goed ontvangen door publiek en pers.

In het voorjaar van 2020 besloot de band afscheid te nemen van zijn vorige drummer Maarten Valentin en Jannes Lemaitre (ex-Catalyst, ex-Objector, ex-Titan) nam vanaf dan de honneurs waar. Mede door de komst van Jannes werden in hoog tempo nieuwe nummers geschreven. Eind 2021 namen ze hun eerste volledige album op, Fatum. Met de hulp van Yarne Heylen (Carnation, Project Zero studio, Y-Productions) hebben ze een prachtige, maar stevig en zeker indrukwekkend metalalbum opgenomen. De band neemt de luisteraar mee op een duistere trip, met een klein glimpje onbereikbare hoop.

Het album bevat negen unieke nummers, waarvan één intro, die elk op zich een knap staaltje van muziekproductie zijn. De duistere sfeer wordt doorgetrokken door het volledige album en worden vergezeld door verschillende opmerkelijke kenmerken. En met zo een indrukwekkende cover-artwork verwacht je dat ook gewoon.

Van zodra je begint te luisteren naar opener Exordium, hoor je de lichte wanhoop en tegelijk een opbouwende maar duistere toon. Dit nummer dient als intro en loopt soepel over naar de tweede track Undeceive. Zwaar ritmische gitaren vergezeld van een duistere drumbeat en opeens word je verwelkomd door de uncleane zang van Guy Callens (ex-Chief Roberts), terwijl de duistere ondertoon wordt verder gezet. De band had dit nummer al eerder dit jaar los gelaten op het grote publiek.

Net als op Crowns Upon The Throne, dat ook al eerder werd gereleased, hoor je de duistere toon die aanwezig blijft doorheen het hele album. Het nummer begint zachter met een prachtige, maar korte opbouw van zang en de aanwezigheid van lichte gitaarstrelingen. Dan komt het nummer pas op gang. De duisterheid en wanhoop blijf je horen, maar voelt volledig anders aan.

Visions begint met een aangename gitaarmelodie, vergezeld door een lichte basgitaar om de toon te zetten en natuurlijk de cleane zang van Guy. Het nummer gaat dan over naar een iets hoger tempo en je beleeft de intense opbouw van het nummer. Als zang dan omschakelt naar de felle screams en grunts, kan je jezelf moeilijk in bedwang houden om niet te headbangen .Een beetje van hetzelfde kaliber is The Art Of Being (Nothing).

Afsluiter en tevens titeltrack Fatum laat het album nog een laatste maal exploderen, met in het midden een zachtere emorockmoment. Naar het einde toe hernemen de screams,grunts en blackmetalriffs opnieuw.

Als dit zich ook zal vertalen naar hun liveshows, dan zal men een sterke en memorabele show meemaken. Met alles erop en eraan zal het zeker nog iets zijn om na te vertellen. En dat is het belangrijkste doel van Patroness. Ben je fan van Paradise Lost, Primordial, Deafheaven, Katatonia, Sons of a Wanted Man, … dan is dit album zeker iets voor jou!

Tracklist