Dunk!festival – Review dag 2

Vanpevenaeyge Carly

Dunk!festival 2022 dag 2. De kuiten ingesmeerd en ons schoeisel strak geknoopt. Op weg naar terug een dag waar trappen centraal staan. De enige manier om te kunnen genieten van de talloze bands die verspreid staan in de vier zalen van de VierNulVier (Vooruit)

Pothamus – Concertzaal

Maar we starten helemaal beneden, in de concertzaal, alwaar het Mechelse Pothamus zijn sludge en post-rock als opener het aanwezige publiek warm laat lopen voor dag 2 van Dunk!. Toen we in de zaal aankwamen weerklonken er al kosmische soundscapes die het optreden aankondigden. Waarna we een trio kregen die zich volledig smeten op het podium. En dat mag je letterlijk nemen, de gitarist en bassist kronkelden zich letterlijk in allerlei vormen, zonder daarbij ook maar de muziek uit het oog te verliezen. Ondanks wat geluidsproblemen bedankte het publiek deze band met een welverdiend applaus.

Black Narcissus– Domzaal

Een paar etages hoger nam Black Narcissus de honneurs waar om dit podium te openen. Dit duo (ook van eigen bodem) doet het met bas en drum. Soms klinkt die basgitaar als elektrische gitaar, dan weer als een standaard basgitaar, dan weer anders. Technologie staat voor veel maar toch knap wat deze gasten doen met weinig middelen. Ook hun schakelen tussen verschillende stijlen. Van sfeervol dromerig tot de zwaardere post-metal. Knappe opener van de Domzaal.

It Was A Good Dream – Concertzaal

Drie gitaristen en een drum. Meer heb je niet nodig om steengoede post-rock te maken. En als één van die gitaren dan af en toe nog eens vervangen wordt door een viool krijgt het geheel een totaal andere dimensie. Dat er af en toe gebruik werd gemaakt van samples is hen met liefde vergeven. Het was een mooie droom zo halfweg de namiddag.

Turpentine Valley – Balzaal

Deze Oost-Vlamingen, die trouwens bij het Dunk! Label zitten, kregen na twee jaar corona eindelijk waar ze recht op hadden, een plaats op het festival. Want dit is een band die duidelijk vooruitgang maakt met de jaren (ik ken de band al lang). Met hun instrumentale post-metal nemen ze je al vlug mee in hun roes en laten u niet meer ontsnappen. Daar dacht het aanwezige publiek duidelijk ook zo over. De merch moet blijkbaar goed gemarcheerd hebben, want vele t-shirt waren achteraf te bespeuren. Vergeten, een track van op hun Dunk!-debuutplaat Etch, sloot de set af.

Psychonaut – Concertzaal

Psychonaut, dat tegenwoordig door Europa trekt met Pelagic Records-collega’s The Ocean en PG Lost, kwam, zag en overwon zeer duidelijk. Een zeer overtuigende energieke set. Deze band krijgt er blijkbaar wekelijks een karrenvracht fans bij als je ziet hoe nummers als The Fall Of Consciousness en All I Saw As A Huge Monkey luidkeels door het publiek werden meegebruld. Speciaal voor Dunk! hadden deze heren het prachtige Sananda voorbereid wat resulteerde in een grote dankbaarheid vanuit het publiek. Hopelijk hadden ze genoeg merch meegebracht, want na het optreden waren er veel gegadigden die stonden aan te schuiven.

Jo Quail – Theaterzaal

Ik moet eerlijk gezegd toegeven dat de enige reden waarom ik naar de theaterzaal afgezakt was, was omdat ik wist dat je je daar kon neervlijen in zachte zeteltjes. Maar eenmaal Jo Quail het podium, met haar futuristische cello, betrad, was mijn interesse direct gewekt. Niet alleen omdat Jo er zelf ook mag wezen maar wat deze dame muzikaal kan teweegbrengen met slechts één instrument is fenomenaal. Natuurlijk gebruikt ze allerlei technische hulpmiddelen zoals loops en andere machinerie maar hey, hoed af. Een staande ovatie was na haar optreden dan ook meer dan logisch.

pg.lost – Concerzaal

Op dag twee van dit aangename festival stonden niet minder dan drie bands van Pelagic Records op het hoofdpodium, drie bands die ook sinds net voor Dunk! Festival samen op tournee zijn, de tweede de we mochten aan het werk zien was pg.lost uit Zweden met onder andere Kristian Karlsson van Cult of Luna achter de synths.
De mannen uit Volvo en Ikea land legden er meteen de pees op en palmden van meet af aan het publiek in op hun vierde show op Dunk! Festival en dit telkens in een andere tenue. Waar het was leek van geen belang, het kwartet kreeg bij iedere onderbreking een stevig applaus dat op het einde van de set wellicht te horen was tot in de hoofdstad. De performance was om duimen en vingers af te likken en was zonder vorm van twijfel één van de hoogtepunten van de editie 2022 van Dunk! Festival.

ROOK – Domzaal

Terug naar de orde van de dag, trappen naar de nok van de Vooruit alwaar het Gents collectief ROOK aan zijn set begon. Een set die vol mysterie zat en een duister soort spiritualiteit, geïnspireerd door principes van doom metal zonder verankerd te zijn in dat genre. Zeker dat mysterieuze zat er het begin zeker in. Het duurde een tijdje eer ik doorhad dat er in het midden van het podium, gehuldigd door stevig rookontwikkeling, een gesluierde vrouw zat en dat die vrouw bij het tweede nummer dan ook nog eens de vocaliste bleek te zijn. Wat verder nog opviel aan ROOK is dat we terug twee nieuwe instrumenten kunnen toevoegen aan het lijstje, nl een tuba en conga’s.

Ufomammut – Concertzaal

De Italianen van Ufomammut hebben nog maar net een nieuw album uitgebracht en de meningen waren daarover verdeeld. De band zou muzikaal nieuwe paden betreden maar vrijdagavond hebben wij daar weinig van gemerkt. Een zeer strakke show, zowel het instrumentale als de tracks waar Urlo zijn vocalen in de schaal wierp. In tegenstelling tot Yob vorige festivaldag, promootte Ufomammut wel zijn laatste worp, waarbij het eerste deel van de set zo goed als integraal het nieuwe album Fenice betrof. Waarna we nog enkele nummers kregen uit vervlogen tijden, zoals Oroborus.

Lethvm – Domzaal

Enorm veel Belgische bands vandaag op het podium, wat bewijst dat er in ons Belgeland wel degelijk talent zit. Lethvm is van de andere kant van de taalgrens en ook daar zit bakken talent, alleen is het soms zo moeilijk om die grens over te steken. Hun muziek kende ik al lang en is zeer vergelijkbaar met Amenra maar live was dit een eerste kennismaking. En ze stelden niet teleur, integendeel. Met hun combinatie van doom en slugde, screams die door merg en been gaan en de brutaliteit (muzikaal) die ermee gepaard gaat, verdrijft direct alle vermoeidheid uit uw lichaam.

The Ocean – Concertzaal

Tijd voor de headliner van dag 2, The Ocean. Een show waar door velen reikhalzend werd uitgekeken. Al was het toch wat wennen met frontman Loïc Rosetti die achteraan het podium op een stoel moest plaatsnemen (veroorzaakt door een kwalijke val tijdens de Amerikaanse tournee) ipv dat hij dartel over het podium huppelt. Maar dat liet The Ocean niet aan zijn hart komen en smeten de andere bandleden zich voor de volle honderd procent. De indrukwekkende lichtshow en de reactie vanuit het publiek deed de rest.