Ondertussen is het festivalseizoen al enkele weken officieel op gang getrapt en doorkruisen enkele honderden metalbands het Europese continent om keer op keer het beste van zichzelf te geven. Blood Incantation is één van deze honderden bands die momenteel bezig zijn aan een serieuze queeste. Tussen de vele shows door vonden deze heren toch nog een gaatje in hun agenda om ook onze Belgenlandje aan te doen. Niet in het kader van een één of ander festival, maar gewoonweg als headliner, waarbij de band kon rekenen op support van het lokale, Antwerpse collectief Works Of The Flesh. Een niet te missen avondje boordevol death metal, waardoor Amped-Up opnieuw maar te graag een gezant wist af te vaardigen richting Zappa. Het verslag van deze brutale avond kan je hier lezen!

Bij het betreden van de zaal blijkt opener Works Of The Flesh meteen op aardig wat bijval te kunnen rekenen. Ondanks het vroege uur hebben reeds heel wat liefhebbers de weg richting Zappa gevonden. Het feit dat er op een zaterdagavond ook niet meteen veel file te verwachten valt rondom de Kennedytunnel zal hier ook wel voor iets tussen gezeten hebben.

Het Antwerpse Works Of The Flesh bracht eind 2020 haar debuutep Works Of The Flesh op de markt, die zeker binnen de underground positief werd onthaald. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat deze heren na ruim anderhalf jaar deze debuutep maar al te graag aan het publiek willen voorstellen. Nagenoeg de hele ep werd er op een kort tijdsbestek ‘doorgejast’, waarbij de band een solide indruk wist na te laten. Niet in het minst door de amusante bindteksten van bassist Johan Antonissen. Jammer genoeg bleek de apparatuur er minder zin in te hebben: na een handvol nummers begon de gitaar van Niels Larsen last te hebben van wat ‘interferentie’, waarna richting het einde van de show de gitaar met bijhorende apparatuur er jammer genoeg volledig de brui aan gaf en de band het met een mannetje minder moest doen. Een euvel dat Works Of The Flesh met een kwinkslag wist te plaatsen, waarna er na een goed half uur een einde kwam aan een set die zeker genietbaar was, maar door technische problemen jammer genoeg niet volledig gesmeerd liep zoals de band het ongetwijfeld zelf gewenst had.

Het half uurtje pauze tussen Works Of The Flesh en headliner Blood Incantation bood de ideale gelegenheid om de merchstand eens van naderbij te bestuderen. De revival van vinyl had jammer genoeg tot gevolg dat Blood Incantation – naast T-shirts en truien – enkel en alleen cd’s in de aanbieding had. Van vinylplaten was jammer genoeg geen sprake. Toch een kleine teleurstelling, want de beste manier om een band te steunen, blijft toch nog steeds het kopen van de merch tijdens een (zaal)show…

Dat gezegd zijnde, kon om 21u00 stipt het hoofdmenu aanvatten. Blood Incantation draait op zich nog maar enkele jaren mee en heeft tot op heden twee volwaardige langspelers op de markt gebracht. Al zouden we hier gerust gewag mogen maken van drie langspelers, want het begin dit jaar verschenen Timewave Zero klokt met slechts twee nummers in totaal wel af op meer dan veertig minuten. Het hoeft weinig betoog dat deze Amerikanen niet vies zijn van een experimentele insteek hier en daar…

De show vanavond staat om evidente redenen nog steeds in het teken van het eind 2019 verschenen fenomenale Hidden History Of The Human Race dat deze band in één beweging wist te katapulteren naar de top van het deathmetalgenre. Zo werd een vrij volle Zappa al vrij vroeg getrakteerd op een uitmuntende versie van het nummer The Giza Power Plant, hetgeen het gros van het publiek reeds in hogere sferen wist te brengen, gelet op de toevoeging van de nodige dosis psychedelica. Tussendoor greep Blood Incantation terug naar de debuutplaat Starspawn door middel van een uitzonderlijk strakke versie van het nummer Hidden Species dat door het publiek eveneens zeer warm onthaald werd.

Nu het publiek (en eveneens de zaal) aardig op temperatuur was, konden we zo stilaan naar het hoogtepunt van de show toeleven. Wie vertrouwd is met Blood Incantation – en bij uitbreiding de laatste plaat Hidden History Of The Human Race – weet dat de band er absoluut niet vies van is om enkele ‘langere’ nummers in de setlist te verwerken. Zo krijgt het publiek in eerste instantie het volledig instrumentale Inner Paths (To Outer Space) voor de kiezen: een nummer dat een goed volgelopen Zappa bijna muisstil kreeg en iedereen geboeid liet luisteren naar deze muzikale trip. Na een kort intermezzo was het tijd voor het magnum opus van de band namelijk de song Awakening From the Dream of Existence to the Multidimensional Nature of Our Reality (Mirror of the Soul). Een hele mond vol, maar met een speelduur van maar liefst 18 minuten valt er dan ook heel wat te ‘vertellen’. Maar liefst de volle 18 minuten werd je als toeschouwer namelijk meegesleurd op een muzikale reis, waarbij zowel een ode gebracht werd aan grootheden uit het genre zoals Morbid Angel en Death, maar waarbij je eveneens gewoonweg kon wegdromen op de bij momenten zeer ‘ambient’ aandoende, lang uitgesponnen instrumentale passages. Het hoeft niet te verwonderen dat de band onder zeer luid applaus zich voor een eerste maal kortstondig mocht terugtrekken achter de coulissen.

Na enkele ogenblikken betrad Blood Incantation opnieuw het toneel, waarbij aangekondigd werd nog één bisnummer te zullen spelen. Als volger en fan van de band verwacht je dan natuurlijk de ‘hitsingle’ Slave Species Of The Gods. Iets waar de band duidelijk anders over dacht, want prompt werd Hovering Lifeless ten berde gebracht. Iets wat het publiek niet meteen had zien aankomen, getuige het feit dat na afloop van dit bisnummer het gros van het publiek hoopvol bleef staan wachten op meer. Ijdele hoop die door een ‘roadie’ vakkundig de spreekwoordelijke kop ingedrukt werd door het symbolisch uitzetten van de verschillende versterkers ‘on stage’…

Blood Incantation speelde een ongelofelijk strakke show, waarbij ieder bandlid op een extreem technisch hoog niveau stond te musiceren. Alleen had er bij momenten toch wat de schijn naar dat de show vanavond voor de band eerder een verplicht nummer leek te zijn. Een vermoeden dat toch wel werd versterkt door het feit dat de heren er al na vijftig minuten de brui aan gaven zonder hierbij Slave Species Of The Gods te spelen. Een euvel dat tot gevolg had dat heel wat aanwezigen op hun honger bleven zitten na afloop van de show en niet meteen met een voldaan gevoel huiswaarts konden keren…