Afgelopen zondag vond de laatste show van het seizoen plaats in de Trix in Antwerpen. Afsluiter van dienst was Enter Shikari, die moest nog langskomen om zijn album Nothing Is True and Everything Is Possible voor te stellen. Jullie weten wel hoe het komt dat ze dat nog niet eerder hebben kunnen doen. Om ons op te warmen kregen we de dorpsgenoten van Enter Shikari te zien: Trash Boat.

Trash Boat die net zoals Enter Shikari uit Saint-Albans komt start zijn set met Silence is Golden. Een nummer dat op hun laatste album, Don’t You Feel Amazing, staat. Hiermee steken ze meteen het vuur in de pan en beginnen ze het feestje. We merken echter dat de band niet in dezelfde vorm steekt als op Graspop. Daar was zanger Tobi Duncan ook eerlijk in, ze zijn al lang op tournee en het begint zijn tol te eisen. Trash Boat was ook pas zeer laat aangekomen in Trix waardoor ze amper wisten welke dag het was.

Trash Boat

De band probeerde echter het beste van zichzelf te geven, het enige dat we konen merken was dat de stem van Tobi af en toe kraakte, maar dit is verstaanbaar met zo’n druk tourschema. De band speelde Vertigo en Bad Entertainment vooraleer over te gaan naar het einde van de set. Alpha Omega was het nummer dat het einde van de set aankondigde waarbij het hele publiek werd aangemoedigd om met volle borst te roepen, “Idiot you’re a fucking idiot!”, waarmee de band vooral de mainstream media wil bekritiseren. Vervolgens gingen ze over naar de titeltrack van hun laatste album die net iets over tien maanden geleden uitkwam, Don’t You Feel Amazing. Afsluiten deed de band met He’s So Good, waarin hij vooral wil praten over identiteit. Dit nummer sloeg in als een bom bij het diverse publiek die opgewarmd was voor Enter Shikari.

James Grayson – Trash Boat

Zo’n tien minuten voor 21 uur kregen we een vrouwelijke robotstem te horen die ons vertelde om ons klaar te maken voor de ervaring van Enter Shikari die ons ging meenemen op een reis naar The Great Unkown. Hiermee startte een goede playlist die het publiek verder klaar maakte voor de Britten. Het was een leuke playlist waar we om de zoveel minuten onze vrouwelijke robot te horen kregen met een grappig stuk tekst.

De zaal stond ondertussen bomvol want Trix mocht voor een laatste keer dit seizoen het kaartje van Sold Out uithangen en op de noten van Live Outside, maar dan in een fanfareversie, kwam de band het podium in Trix op om vervolgens over te gaan in The Great Unknown. Meteen merkten we waarvoor het meeste publiek gekomen was, het publiek ging vanaf de eerste noten door het dak en al snel kwamen er enkele crowdsurfers de barrière over.

Enter Shikari

Van het modernere werk dat meer aanleunt bij pop, ging de band over naar zijn harde hardcoreroots met Destabilise, Sssnakepit en Juggernauts. Het kwartet kreeg het er warm van en moest snel enkele lagen kleren uitdoen om de warmte in Trix aan te kunnen. Terug een wat rustiger nummer met Modern Living, maar de rust was van korte duur, want al snel gingen ze over naar Anesthesist waarbij we ook de Reso remix te horen kregen.

Rou Reynolds – Enter Shikari

Terug even temporiseren met Satelittes en The Pressure’s On. Een temporisatie die van zeer korte duur is, want we kregen terug een nummer te horen die een klassieker is voor Enter Shikari in Trix. Antwerpen was het volgende nummer, een die geschreven is in deze stad. Terug naar de vroege hardcore days dus, gevolgd door een van de grappigste nummers ooit, Arguing With Thermometers, gevolgd door Rabble Rouser en hun eerste hit ooit, Sorry, You’re Not a Winner.

Chris Batten – Enter Shikari

Het was een zondag, maar het publiek toonde niet dat ze de dag erna terug naar hun werk moesten, want ze stonden geen seconde stil. Iets wat de band niet ongemerkt voorbij was gegaan. Op het podium zelf beslissen ze om de setlist te wijzigen en sprongen ze met drie het publiek in, drummer Rob Rolfe zat jammer genoeg vast achter zijn kit en kon dus niet mee. Met Rou, Chris en Rory tussen het publiek, startten ze The Paddington Frisk waarbij ze vroegen om een circle pit rond hen; iets dat het publiek maar al te graag inwiligde.

Rou Reynolds – Enter Shikari

In snel tempo volgden Gandhi Mate, Gandhi, Mothership en Solidarity elkaar op. Na deze vier harde nummers ging Enter Shikari het podium af om even op adem te komen. Het publiek bleef echter doorzingen. Het duurde even voor de band terugkeerde omdat ze een moeilijke knoop moesten doorhakken, door The Paddington Frisk te spelen moesten ze een paar nummer schrappen. Constellations was jammer het genoeg het nummer die de vuilbak invloog samen met Tina.

Rob Rolfe – Enter Shikari

Bij terugkeer kregen we nog twee nummers van de band om de avond af te sluiten: The Dreamers Hotel en Live Outside die uit volle borst werd meegezongen. Het was weer een prachtshow van Enter Shikari en ik kan niet wachten op nieuw materiaal. Nog niet officieel aangekondigd, maar we weten dat ze wel al enkele weken in een studio hebben gezeten om te schrijven aan hun volgende plaat.