De verpletterende, diepe en straffende doom uit Évora, Portugal, van Process Of Guilt (POG). brengt zijn vijfde studioalbum uit Slaves Beneath The Sun. Een ambitieuze en donkerder album dat hun muziek naar een nieuwe dimensie tilt, maar geeft je tegelijkertijd hoop en een licht aan het einde van de tunnel. Bovendien wordt dit album uitgebracht via Alma Matter Records van Moonspell-frontman Fernando Ribeiro.
Net zoals iedere vorige plaat heeft Slaves Beneath The Sun ook een thema en ditmaal vertrekt het album vanuit het concept van een latent schuldproces en de relatie daarvan met onze persoonlijke ervaringen van de afgelopen jaren, om te komen tot een desolaat en rauw landschap, waar we de slaven onder de zon zijn, en zonder kans op een glorieus einde op deze aarde. POG wil de boodschap overbrengen van een volwassen, agressief en hypnotiserend geluid, waar men onder het algemene desolaat deuntje een glimp kan opvangen, in ruimtes, wat hoop, een klein lichtje aan het einde van de tunnel. En dit alles vertaald in zes nummers in iets minder dan 45 minuten.
Al is dit lichtje aan het einde van de tunnel bij de start van dit album ver te zoeken. Demons kruipt enkele minuten naar voren, meegesleept door een eenvoudig maar onheilspellend herhaald drummotief, waarrond subtiel vormloze instrumentale lagen een gevoel van angst creëren voordat meer volbloed tegendraadse gitaaraanvallen die elk laatste gevoel van vreugde uit de wereld wegnemen. Het daarop volgende Scars sluit hierbij volledig aan maar naarmate je er meer naar luistert, ontdekt je steeds meer nieuwe riffs en grooves. De single Victims is van een ander kaliber en in het begin doet dit zelfs denken aan Sepultura van de periode met Roots. Al vlug krijgen we terug het sludge metal van POG te horen waar enig experimenteer niet vreemd is.
Slaves Beneath The Sun is het op één na langste nummer van dit album en bouwt gestaag op via gitaarriffs en drumpartijen. Toch duurt het zeker 3 minuten vooraleer we een hoogtepunt komen. Dit is ook een track waarop het geëxperimenteer zeer goed tot uiting komt en daardoor moeilijker om dit geheel volledig te beluisteren. Het lijkt erop dat het tweede deel van de plaat ons een andere kijk op POG heeft want ook Breathe heeft verschillende luisterbeurten nodig. Dit zo goed als instrumentaal nummer verandert geregeld van tempo en is daarom een nogal verwarrende track. Host sluit met zijn 11 minuten het album af. Een zachte opbouw en even rustige uitloop. Daartussen krijgen we nog een laatste maal een dikke zeven minuten sludgegeweld zoals we dit gewend zijn van in het begin van het album.
Verpletterende doom uit Portugal! Een album voor fans van Godflesh, Neurosis en Swans.
Tracklist:
- Demons
- Scars
- Victims
- Slaves Beneath The Sun
- Breath
- Host
0 reacties