Nu het festivalseizoen echt wel ten einde gekomen is, is het hoog tijd om het clubcircuit opnieuw onveilig te maken. Iets waar blijkbaar heel wat organisaties hetzelfde over denken, want het aantal shows swingt werkelijk de pan uit. In die mate zelfs dat het nagenoeg onmogelijk geworden is om daadwerkelijk alles te gaan bezichtigen. Een van de vele shows die we echter voor geen geld van de wereld wouden missen, was de doortocht van blackmetalgrootheden Watain en Abbath. Zodoende vormde de zaal Trix op zondagavond twee oktober het decor voor een schitterend avondje boordevol occult geweld. Tribulation en Bölzer verzorgden het voorprogramma, al diende ondergetekende hier jammer genoeg verstek voor te laten gaan. Een niet te missen middelbare schoolreünie heeft uiteraard ook prioriteit, waardoor ondergetekende een half uur voorafgaand aan het optreden van Abbath in Borgerhout arriveerde.

Ruim op tijd zouden we zo denken, ware het niet dat er organisatorisch toch het een en het ander bleek mis gelopen te zijn. Enig aandringen bij de zaalverantwoordelijke zorgde er gelukkig voor dat na een half uur de tourorganisator er bij gehaald werd die zonder enig probleem toelating verschafte tot de grote zaal. We zullen dit euvel maar met de mantel der liefde bedekken, me dunkt.

Op het ogenblik van het betreden van de ‘heilige’ grote zaal stond Abbath al het beste van zichzelf te geven. Opener To War liet wat dat betreft weinig aan de verbeelding over. Ook het daaropvolgende Winterbane afkomstig van het debuut Abbath liet de zaal meteen daveren op haar grondvesten. Meteen werd duidelijk dat de man, de legende, meer dan in vorm was. Zo probleempjes van enige tijd geleden zijn duidelijk van de baan, want Abbath denderde van de ene kraker naar de andere. Platen als Outstrider en het meest recente Dead Dreaver waren vanzelfsprekend goed vertegenwoordigd, waarbij voornamelijk het furieuze Acid Haze als hoogtepunt bestempeld mag worden.

Abbath – Shoot ’n Rock Tim Vermoens Photography

De rookmachine draaide tussendoor overuren, waardoor het continu leek of Abbath ten gevolge van spontane zelfontbranding stevig aan het smeulen was. Een vergelijking die prima opgaat voor de sfeer van deze setlist, want de band – zeg maar gerust band – kwam ongelofelijk strak voor de dag. Na een resem Abbath songs werd ook de I-klassieker Warriors als knuppel in het hoenderhok gegooid. Een song die in navolging van de passage op Alcatraz op luid gejuich onthaald werd. Om af te sluiten trakteerde de band het talrijk aanwezige publiek nog op een paar nummers van Immortal: eerst was het tijd voor het fenomenale My kingdom Cold, waarna afgesloten werd met het al even legendarische Tyrants. Abbath liet het publiek genieten van de eerste tot de allerlaatste seconde. Watain wist meteen hoe laat het was…

Abbath – Shoot ’n Rock Tim Vermoens Photography

Tijdens de pauze werd meteen duidelijk dat Watain niets aan het toeval zou overlaten. Waar Abbath het qua podiumpresentatie nog vrij sober hield, trok Watain alle registers open met grote zuilen vol sinistere symbolen, die zowaar een Hellraiser-sfeertje wisten op te roepen. Al waren het vanavond niet de Cenobites, maar wel de heren van Watain die het podium betraden. Gelukkig maar, zouden we in eerste instantie denken, ware het niet dat dit vijfkoppig gezelschap minstens even satanisch is als Pinhead en zijn kornuiten.

Met Ecstasies in Night Infinite werd de show in het kader van de Chariots Of Fire tour meteen op gepaste wijze ingeluid. Watain bracht recentelijk namelijk een nieuw album uit – het eerste sinds de recente deal met Nuclear Blast Records – en dat zou het aanwezige publiek geweten hebben. In totaal passeerden maar liefst vijf songs van deze sterke blackmetalplaat de revue, want naast het reeds vermelde openingsnummer werden ook onder meer Serimosa en The Howling aan het publiek voorgesteld. Daar stond dan weer tegenover dat bijvoorbeeld het ijzersterke album The Wild Hunt uit 2013 – de persoonlijke kennismaking van ondergetekende met de band Watain als achttienjarige knaap – volledig genegeerd werd. Gelukkig bevatte de setlist voldoende verrassingen zoals onder meer Angelrape, afkomstig van het debuut Rabid’s Death Curse dat ondertussen ook al 22 kaarsjes mag uitblazen.

Watain – Shoot ’n Rock Tim Vermoens Photography

Aan showelementen bovendien geen gebrek. Ook vanavond voerde Watain een occult spektakel op, waarbij frontman Erik Danielsson als een bezetene over het podium ‘dartelde’ en tussendoor de show met korte, maar gepaste bindteksten aan elkaar ‘bond’. Tussendoor kwam de man nog het podium opgewandeld met een soort van kelk hoog in de lucht, waarna deze op rituele wijze in het publiek geledigd werd. De eerste rijen werden zo ook weer getrakteerd op een portie bloed. Wat dan weer wel ontbrak vanavond waren de nodige pyrotechnics, al valt dit natuurlijk de band zelf niet te verwijten. Regels zijn nu eenmaal regels en om eerlijk te zijn vermijden we liefst dramatische toestanden zoals in Club Colectiv te Boekarest, waarbij op 30 oktober 2015 tientallen doden vielen na een overgeslagen vonk tijdens de show van het lokale metalcore gezelschap Goodbye To Gravity. Met het obligate Malfeitor kwam er een einde aan een sterk optreden, waarmee Watain nog maar eens bewezen heeft tot de top van het blackmetalgenre te horen.

Watain – Shoot ’n Rock Tim Vermoens Photography