Het gaat hard voor het Portugese Gaerea. Dat is wel het minste wat gezegd kan worden. Amper een paar jaar na de oprichting wisten deze gemaskerde heren met de release van de plaat Limbo (2020) door te stoten naar de top binnen het zwartgeblakerde metalgenre. En dan te beseffen dat de release van deze plaat dateert van de eerste coronazomer, waarbij het culturele leven volledig plat lag en optredens op dat ogenblik iets uit een ver verleden leken te zijn. Vanuit deze optiek bleek Limbo zowaar de perfecte soundtrack te zijn voor de zeer uitputtende jaren 2020 en 2021. Ondertussen is alles weer bij het oude en heeft Gaerea zelfs een nieuwe plaat uitgebracht. Mirage verscheen op 23 september onder het goedkeurend oog van Season Of Mist. Reden te meer om deze plaat van naderbij onder de loep te nemen.

De laatste jaren heeft het blackmetalgenre een serieuze verbreding doorgemaakt. Naast de old school stromingen waarbij we voornamelijk naar de uiterste Noorden kijken, ontstond er parallel ook een substroming die voornamelijk de nadruk legde op diepgewortelde emoties van angst, duisternis, misantropie en melancholie. Drudkh en MGLA zijn twee namen die hierbij direct spontaan weerklinken, maar ook het Portugese Gaerea mag gerust tot dit rijtje gerekend worden. Iets wat na het beluisteren van deze derde worp Mirage des te meer duidelijk wordt.

Mirage is namelijk niet zomaar te bestempelen als een zoveelste metalalbum uit het jaar 2022. Wat Gaerea hier voorschotelt valt meer te beschouwen als een spirituele reis waarbij zowel op instrumentaal als op tekstueel gebied werkelijk wordt afgezakt naar de diepste krochten van de eigen, menselijke psyche. Mirage is dan ook zeker en vast geen album waar je als luisteraar vrolijk of opgewekt van wordt. Daarvoor bestaan er een rist andere bands en albums die wel een dergelijk gevoel weten op te roepen. In plaats daarvan slaagt Mirage er moeiteloos in om in eerste instantie bijna geheelde emotionele wonden resoluut open te rijten. Niet meteen bevorderlijk zouden we zo denken, ware het niet dat dit werkstuk er vervolgens net in slaagt om vanuit die diepe, emotionele kettingreactie net ruimte te maken voor introspectie en zelfheling. Muziek als psychologisch redmiddel wordt zo opeens wel heel tastbaar.

Teneinde deze spirituele reis te kunnen bewerkstelligen, grijpt Gaerea terug naar de gekende ingrediënten van voorganger Limbo om deze vervolgens nog verder te verfijnen. Deze Portugezen zijn namelijk heer en meester in het creëren van soundscapes doormiddel van razende partijen black metal, waarbij enerzijds de blastbeats werkelijk rond de oren vliegen en het tempo bijna onnavolgbaar hoog ligt, terwijl anderzijds het tempo er bij momenten er volledig uitgehaald wordt en de band teruggrijpt naar een meer shoegaze-achtige benadering. Bovenop deze dynamische luisterervaring legt Gaerea een ‘laag’ gitaarriffs die naast de drumpartijen toch echt wel de ziel van deze plaat vormen. Gitaarriffs die zowel agressief door de boxen weten te knallen, maar tegelijkertijd ook een ijskoude, melancholische, haast deprimerende sfeer weten op te roepen. Vele bands voelen zich geroepen, maar slecht weinigen slagen ook effectief in deze opzet. Gaerea hoort niet alleen bij het lijstje succesvolle bands, maar slaagt er zowaar in om middels deze uitzonderlijke gitaarriffs haar muzikale composities te verheven tot kunst.

Om deze reden is het dan ook absoluut niet opportuun om alle of enkele specifieke nummers er uit te pikken voor een nadere bespreking. Een dergelijke benadering zou deze totaalervaring alleen maar oneer aandoen. Mirage is gewoonweg een fenomenaal album dat binnen een drietal maanden in heel wat eindejaarlijstjes terug te vinden zal zijn. Hierover kan en zal geen enkele twijfel bestaan. Muziek verheven tot kunst en dat in een periode waarin de dagen weer serieus beginnen te korten en de zon slechts sporadisch door het grijze wolkendek weet te priemen. Hoe je het ook draait of keert, Mirage is een plaat die hard binnen zal komen en heel wat emoties te weeg zal brengen. Alleen al daarom verdient deze plaat het predikaat ‘instant klassieker’. Wij staan alvast te popelen om Gaerea live aan het werk te zien. Iets waar we gelukkig niet al te lang op hoeven te wachten, want op 20 oktober passeren deze heren namelijk in Zappa als voorprogramma voor Winterfylleth en Ghaal’s Wyrd.

Tracklist:

1. Memoir
2. Salve
3. Deluge
4. Arson
5. Ebb
6. Mirage
7. Mantle 
8. Laude