Over de pioniers van het legendarische instituut Venom is de voorbije decennia al aardig wat inkt gevloeid. inkt die we voor deze recensie niet zullen verkwisten. Venom met oudgediende Cronos is nog steeds een actieve vulkaan, terwijl de overige twee originele bandleden Demolition Man en Mantas in 2015 een nieuw muzikaal project gestart zijn dat gedoopt werd als Venom Inc, hetgeen in 2017 resulteerde in een ferme debuutplaat Avé. Ondertussen zijn we vijf jaar verder en heeft de band heel wat watertjes moeten doorzwemmen. Zo keek gitarist Mantas de dood in de ogen, hetgeen toch een niet te onderschatten indruk nagelaten heeft op de man in kwestie. Naast de promotie van het eigen werk, grepen deze heren bovendien ook graag terug naar de Venom-klassiekers, waarbij op Alcatraz recentelijk nog het album Black Metal integraal aan de man gebracht werd. Venom Inc werd gelukkig niet volledig op zolder opgeborgen, want op 23 september verscheen de langverwachte opvolger van Avé genaamd There’s Only Black.
Alvorens deze nieuwste worp aan de allereerste luisterbeurt te onderwerpen, moet het gezegd dat de er van enige muzikale nervositeit allerminst sprake was. Hoe groot zou de kans namelijk ook kunnen zijn dat Tony Dolan en Mantas überhaupt met een slechte plaat voor de dag zouden komen…? Onbestaande zo blijkt, want deze There’s Only Black manifesteert zich als een meer dan bovengemiddelde plaat die met een speelduur van een dikke vijftig minuten bovendien heel wat te bieden heeft.
Opener How Many Can Die is een vrij standaard Venom (Inc) nummer dat meteen ook het minst van allemaal weet te overtuigen. Verre van een slecht nummer, maar eenvoudigweg te weinig verrassend. We zullen het houden op de dieselmotor die op gang moet draaien, want in de daaropvolgende vijftig minuten slaagt Venom Inc er in om de ene na de andere straffe song op de luisteraar af te vuren, waarbij variatie en dynamiek hoog in het vaandel worden gedragen. Luister maar eens naar Infinitum dat met zijn galopperende drumwerk er aanvankelijk duchtig op los huppelt om na enkele minuten te transformeren in een dreigend werkstuk met een zekere epische insteek. Die zekere epiek vinden we ook terug in onder meer het nummer Tyrant dat een meer beukend (lees ‘mid tempo’) ritme meegekregen heeft evenals een heerlijk lang uitgesponnen intro met dito militaristisch drumwerk.
Uiteraard wordt de ware identiteit van dit instituut niet uit het oog verloren. There’s Only Black bevat namelijk meer dan genoeg snelheidsduivels die in een bebouwde kom resoluut tegen de spreekwoordelijke lamp van een geijkt flitstoestel zouden lopen. Zo blinkt Don’t Feed Me Your Lies uit door middel van vingervlug gitaarwerk dat zowaar gekenmerkt wordt door een zekere industrial vibe. Burn Liar Burn lijkt dan weer de richting uit te gaan van een instrumentale ballad tot Venom Inc na pakweg drie minuten alle remmen los gooit en Tony Dolan op agressieve wijze komt ingevallen met zijn typerende rauwe doch zeer verstaanbare vocalen.
Wanneer je na ruim veertig minuten denkt het beste wel gehad te hebben, gooit Venom Inc nog een stevige scheut olie op het vuur. Een verstandige keuze gelet op de actuele gasprijzen. Het afsluitende tweeluik The Dance en Inferno vatten de identiteit van Venom Inc op gepaste wijze samen en laten op doeltreffende wijze horen waar deze anciens voor staan: duistere heavy metal voorzien van de nodige spierballen, waarbij de nodige bombast niet kan én mag ontbreken.
Na exact 53 minuten en 47 seconden kan je als luisteraar alleen maar concluderen dat er nog zekerheden bestaan in het leven. Belastingen betalen en ooit sterven kennen we al. Voeg daar maar gerust de namen Tony Dolan en Mantas aan toe, want met deze There’s Only Black leveren deze heren wederom een uiterst genietbaar muzikaal werkstuk. Beide heren hebben met Jeremie “War Machine” Kling bovendien de ideale drummer weten in te lijven die perfect body weet te geven aan de muzikale identiteit van Venom Inc. There’s Only Black weet zijn voorganger Avé op alle gebied te overtreffen. Nu maar hopen dat Venom Inc stilaan het eigen werk laat primeren op het nostalgische Venom-verleden.
Tracklist:
- How Many Can Die
- Infinitum
- Come To Me
- There’s Only Black
- Tyrant
- Don’t Feed Me Your Lies
- Man As God
- Burn Liar Burn
- Nine
- Rampant
- The Dance
- Inferno
0 reacties