Na het succesvol debuutalbum, Unfold The God Man, is het uitkijken naar de opvolger. Het uit Mechelen afkomstige Psychonaut staat hiermee voor een moeilijke opgave. Het tweede album is altijd een moeilijk gegeven. Kunnen de verwachtingen en het succes van het debuutalbum herhaald worden?
In het geval van Psychonaut zal dat met Violate Consensus Reality zeker geen probleem zijn. Dit psychedelische post-metalcollectief zit blijkbaar in een opwaartse spiraal en verovert met zijn geluid, dat sterk beïnvloed is door 70’s bands als Led Zeppelin en Pink Floyd, maar tevens ook de inspiratie halen bij Tool en Amenra, steeds meer zieltjes. Met zijn tweede album neemt het trio je mee op een viscerale reis naar ons collectieve menselijk bewustzijn. Een reis gekenmerkt door explosieve riffs, opzwepende zang en ingewikkelde, maar pakkende composities. Een indrukwekkend album dat de positie van Psychonaut als kandidaten voor de troon van de hedendaagse Europese progressieve / post-metalgemeenschap bevestigt.
Openingstrack A Storm Appoaching is wat de titel voorspelt. Een storm komt eraan, dus hou u maar vast voor wat de rest van het album brengen zal. Gaan harmonie en melodie in dit nummer nog hand in hand (op de paar rauwe uitspattingen van gitarist/zanger Stefan na) dan spat de energie en dynamiek er bij de volgende twee tracks er van af. All Gods Have Gone en Age Of Separation zijn tracks zoals we Psychonaut ook hebben leren kennen op zijn debuut. Krachtig, maar toch melodieus. Cleane zang die afgewisseld wordt met de schreeuwerige passages van Stefan. Interbeing is in het begin van de zomer gelanceerd als eerste single en is een perfect voorbeeld van hoe Psychonaut zijn onderwerp kan belichamen door middel van geluid en dynamiek. In plaats van een middelmatige melodie te verbergen achter een grote climax, belichaamt het Mechelse trio eerst het moment, om het vervolgens op te blazen tot levensgrote proporties.
Hope is een beetje de vreemde eend in de bijt. Zachte pianotoetsen, rustig gezang en een meerstemmig refrein. Voeg daar nog een paar violen aan toe en een paar psychedelische arrangementen en je kunt zomaar wegdromen in Psychonauts diepste dromen. A Pacifist’s Guide To Violence is met zijn 3.29 minuten het kortste nummer op dit album en daarom wordt er ook geen tijd verspild aan intro’s of zijsprongetjes, maar de beuk erin vanaf de eerste seconde. Daarentegen is Towards The Edge dan weer het tegenovergestelde. Het langste nummer (12.53 min.) waar we dan wel alles voorgespiegeld krijgen wat een ruime track kan bieden. Een zachte opbouw die langzaam richting zware riffs en drumpartijen sluipt. Het slotwoord is nog eens voor de vocalen van Stephanie Mannaert (Brutus).
Nog eens zul je misschien vragen? Inderdaad op de titeltrack en tevens de tweede single die dit album voorafging, Violate Consensus Reality. Een epos van een kleine negen minuten waar Psychonaut de samenwerking kreeg van Stephanie Mannaerts (Brutus) en van Colin H van Eeckhout (Amenra). Stephanie opent zacht het nummer waarna we een prachtige samenzang krijgen met de cleane stem van Stefan. Een ijzige gil van Colin maakt hieraan een einde en waarna het tempo stevig de hoogte in gaat. Eenmaal Colin zijn schreeuwtirades tentoonspreidt, kunnen we enkel concluderen dat deze track evengoed zou kunnen staan op Amera’s laatste worp, De Doorn.
Psychonaut levert opnieuw een transformerende ervaring, die door middel van riffs en opwinding, doordachte muziek brengt met een oprechte boodschap.
Tracklist
- A Storm Approaching
- All Your Gods Have Gone
- Age Of Separation
- Violate Consensus Reality
- Hope
- Interbeing
- A Pacifist’s Guide To Violence
- Towards The Edge
0 reacties