Antipope is een Finse metalband opgericht in 2004. Sinds de eerste momenten van zijn bestaan heeft Antipope zijn eigen weg bewandeld; via zijn eigen opgestelde regels.

Hun muzikale wortels liggen in de donkere en grandioze bodem van black metal en klassieke heavy metal. Stijgende dubbele gitaarmelodieën en blastbeats zijn een beproefd wapen bij uitstek om hun godslasterlijke boodschap over te brengen. Tijdens zijn releases heeft Antipope elementen opgenomen variërend van prog en heavy metal uit de jaren 70 tot death metal, doom metal en industriële metal in de muziek, naadloos presenterend maar altijd met onverwachtheid en normtartende bedoelingen. Sinds hun oprichting in 2004 hebben ze 5 volledige albums uitgebracht: Desert (2010), House of Harlot (2011), 3 Eyes of Time (2013), Denial / Surviva (2017), met als hoogtepunt de doorbraakrelease van de in 2020 Apostle of Infinite Joy.

Finlands iconen van melodieuze en progressieve metal keren terug met hun langverwachte zesde album Rex Mundi. Een ongelooflijk conceptalbum dat zich afspeelt in de jaren 1200, gebaseerd op de kruistocht tegen de Albigenzen/Katharenoorlogen, met 11 gedurfde tracks van progressieve, melodieuze en diep conceptuele metal die niet wordt beperkt door de grenzen van elk enkelvoudig genre. Overwegend melodieuze zang wordt onderbroken door harde extreme metal vocale en cleane vocale passages, ondersteund door melodieuze maar zware gitaarritmes die ademen met akoestische segmenten, allemaal afgewisseld met monsterlijke metalriffs. Rex Mundi toont een diepte en bereik van geluid en variatie die zelden wordt bereikt in Metal!

Na de intro, die prachtig overvloeit in het tweede nummer Rex Mundi Aeternum, laat Antipope alle duivels los en krijgen we meteen een wall of sound over ons heen. We krijgen ook meteen een progressief element voorgeschoteld wanneer de track volledig stilvalt en er zowaar gefluisterd word. Later wordt dit terug in ere hersteld wanneer de Finnen terug losbarsten met hun metal akkoorden. House of Lords bevat wat Opeth-elementen (zonder de grunts dan) terwijl Eye of the Storm dan weer zou kunnen doorgaan als een rockopera, met zijn hoogtes en laagten, stevigere stukken die afwisselen met bijna klassieke orkestraties Twilight of the Grey Gods zouden we echter ook onder deze categorie kunnen indelen. Tevens ook het nummer dat als single uitgebracht werd met bijhorende video. Church Of Wolves mogen we dan weer omschrijven als het zwaarste en snelste nummer. Razendsnelle riffs en drumpartijen.

Negen tracks (elf eigenlijk, maar een intro en een interlude halfweg laten we buiten beschouwing) telt Rex Mundi en is zowat een culminatie is van alles wat de band heeft gedaan. Het gitaarwerk hierop is bijzonder eersteklas terwijl ze de luisteraar ook net zo meesterlijk aanvallen met zwartgeblakerde gevoelens. Elk nummer zit boordevol geweldige muzikaliteit, pakkende melodieën en ongewone songwriting, wat dit alles geweldig maakt en geen vulmiddel, zelfs niet met een lengte van bijna een uur. De zang zal voor sommigen een knelpunt zijn, omdat ze een beetje nasaal en vreemd zijn. Voor fans van Dark Tranquility, Amorphis, In Flames, Rotting Christ, Paradise Lost & Sentenced.

Tracklist

1. Plague of Heresy Madness
2. Rex Mundi Aeternum
3. Hounds of Lord
4. Eye of the Storm
5. Glory of Slaughter
6. Nameless Ritual to Traverse the Abyss Between Darkness and Light
7. Whe the Day is Done
8. Mysterious Ways of Loss, Grief and Distress
9. Twillight of the Grey Gods
10. Church of Wolves
11. Hell on Earth