Toen ik begon te schrijven voor het ter zielen gedragen Ashladan was mijn grootste drijfveer om de nieuwste platen van grote bands in preview te kunnen beluisteren. Negen jaar later kan ik stellen dat dit nu eerder op de achtergrond fungeert. Het contact dat je hebt met jonge startende bands, dat is gewoon geweldig. Zo kan je de band in kwestie vragen stellen en heb je binnen enkele uren een persoonlijk antwoord, zelfs wanneer dit een Australische band is. Wanneer het om een startende band gaat uit België of Nederland is de connectie nóg beter. Wanneer ik in onze promopool blader probeer ik de lokale bands er wat uit te filteren, support your locals weet je wel! Zo kwam ik enkele weken geleden in aanraking met de debuutplaat van Vain Louie, een melodische hardcoreband uit Nederland, meer bepaald Nijmegen. Het was dan ook zonder een eerste luisterbeurt dat ik me waagde aan deze review. Een sprong in het duister, dat kan meevallen maar ook wel eens tegenvallen.

De ene omschrijft deze energetische cocktail als melodische metalcore de andere als melodische hardcore. Wat als een paal boven water staat is dat het kwintet iets stomend verwikkelt met iets zweverigs, een cocktail die mij als beatdownliefhebber vaak maar matig weet te bekoren. Alles draait om de balans. Wat legt de band in de schaal om al dat commerciële te counteren? Breakdowns, onverwachte plotwendingen en een vocal die je omver weet te blazen zorgen vaak voor voldoende contragewicht voor zo nu en dan eens zeemzoet uit de hoek te komen. Qua vocal heeft de band een unieke bezetting. Ruben Jeurissen laat op deze Time Devours Everything horen dat hij wel een zeer groot bereik heeft. Dit in combinatie met de verzorgde backing vocals van Scott Hoeks zorgen voor een sound welke blijft hangen. Om toch nog straffer uit de hoek te komen heeft de band nog een troefkaart: Tessa Ravestein. Het is de vriendin van Jeurissen en mag op deze debuutplaat drie keer van zich laten horen. Opener Tragedy Unfolds, het zweverige Finding Peace In Tragedy en afsluiter The Fabric Of Dreams krijgen hierdoor allemaal nog een gouder randje.

Net zoals de frontman laat de band op deze eerste langspeler maar al te graag horen tot wat ze allemaal in staat zijn. Het zorgt voor een debuutplaat die niet snel zal vervelen, al heb ik bij enkele tragere nummers soms de nijging om de skipbutton op te zoeken. Het zijn de tragere melodramische nummers, iets wat het genre zo kenmerkt, welke me wat minder boeien. Al moet ik zeggen dat ook deze nummers bij mij groeien. Nu ik de passages, songteksten en dergelijke onder de knie begin te krijgen, blijf ik ook bij deze niet langer stilzitten en blijft de skipbutton ook vaak onaangeroerd. Gelukkig is er altijd de rauwe scream van Jeurissen die het geheel een fikse schop geeft. Live gaat de man voor olie op het vuur zorgen. Hopelijk kruisen onze wegen snel, want dit is zo’n plaat welke ik live moet aanschouwen.

De nummers waar de Hollanders het gaspedaal vol intrappen smaken naar meer, en deze zijn in een overtal aanwezig op deze debuutplaat. Maar al te vaak knallen de breakdowns uit je boxen, welke live voor een stevige dansvloer zullen zorgen. Bij de start van The Death of Existence zal ik steeds weer mijn geluidsniveau opkrikken, wat een heerlijke stomende track. Time Devours Everything is een meer dan geslaagde debuutplaat geworden. Vain Louie heeft me als niet-liefhebber van het genre weten te overtuigen.

Tracklist:

1. Tragedy Unfolds (Ft. Tessa Ravestein)
2. The Death Of Existence
3. The Sum Of Our Perceptions
4. Persistence Of Vision
5. Distant Fragments
6. Luminescence
7. A Path Uncrossed
8. Finding Peace In Tragedy (Ft. Tessa Ravestein)
9. Reconstructing The Past 
10. Lighten The Load Of Life
11. The Fabric Of Dreams (Ft. Tessa Ravestein)