Wanneer er een nieuwe lading digitale albums van het label Everlasting Spew Records op de spreekwoordelijke deurmat valt, kan je er donder op zeggen dat er weer een stevige brok bruut geweld tussen zal zitten. Dat is in het geval van Nothingness alvast niet anders, want met Supraliminal, dat zal verschijnen op 20 januari, zijn deze heren toe aan album nummer twee. Waar het debuut The Hollow Gaze Of Death nog volledig in eigen beheer verscheen, staat dit uit Minneapolis afkomstige kwintet sinds kort onder contract bij het Italiaanse extreme keurlabel van Everlasting Spew. Of Supraliminal naast hondsbrutaal ook nog kwalitatief hoogstaand is, kom je te weten in deze recensie!

Geregeld wordt er door zelfverklaarde puristen wel al eens verklaard dat het deathmetalgenre op sterven na dood zijn. Een boude stelling die toch wel stevig van de pot gerukt is. Oké, de fenomenale gouden periode ligt ondertussen al ongeveer dertig jaar in het verleden, maar dat wil absoluut niet zeggen dat er het voorbije decennium geen sterke platen meer in dit subgenre verschenen zijn. Overdrijven is blijkbaar toch wel iets dat stevige verankerd ligt in het menselijke wezen…

Nothingness is het duidelijk al evenmin eens met voormelde, zelfverklaarde puristen, want deze jonge band maakt met Supraliminal duidelijk waarom de talentscouts van Everlasting Spew Records wel heil zagen in een samenwerkingsverbond. Op deze tweede telg slaagt Nothingness er namelijk wonder boven wonder in om zowel old school als modern voor de dag te komen. Enerzijds horen we een pak invloeden terug van de verschillende grondlegger van het genre zoals onder meer een vleugje Cannibal Corpse hier en een snuifje Morbid Angel daar. Anderzijds neigt de band meer naar een modernere sound, waarbij de cosmische invalshoeken nooit veraf zijn. De link met Blood Incantation is bijvoorbeeld zeker niet bij de haren getrokken getuige onder meer het zeer gesmaakte nummer Catapulted Into Hyperspace.

Wat deze Supraliminal eveneens boven het maaiveld doet uitstijgen, is het feit dat Nothingness er in geslaagd is om met een uitgekiend evenwicht voor de dag te komen tussen enerzijds de logge, bijna slome passages, waarna vervolgens de hel durft los te barsten en je als luisteraar getrakteerd wordt op een salvo blastbeats. Frontman Barclay Olsen beschikt over een paar aardig uit de kluiten gewassen stembanden, die zich perfect lenen voor een deathmetalplaat, al kan de man in kwestie ook duidelijk de iets hogere regionen aan, zoals onder meer het geval is tijdens het bij aanvang zelfs lichtelijk black metal aandoend nummer Temple Of Broken Swords.

Het meest in het oog springende nummer is ongetwijfeld Beacon Of Loss. Een zeven minutende durend monster dat werkelijk alle restantjes energie en levenslust uit de luisteraar weet weg te zuigen. Voor het eerst horen we de iets meer breekbare kant van dit gezelschap, wat zich uit door de uiterst melodieuze gitaarlijnen waar deze mee van start gaat. Gaandeweg worden het tempo en de mate van agressiviteit aardig opgetrokken, zonder het hogere doel van deze song uit het oog te verliezen. We zouden dan ook gerust durven spreken van een deathmetalballad, waarbij het begrip ‘ballad’ hierbij absoluut in positieve zin gelezen dient te worden.

Toch moeten we het kritische oog niet volledig bedekken. Zo weet niet ieder nummer even hard te overtuigen en durft de aandacht bij momenten al eens sporadisch af te dwalen. Gelukkig blijven deze momenten beperkt, want als er één boosdoener is voor een nieuwe plaat, dan is het wel enige verslapping van de aandacht. Het artwork lijkt dan weer iets weg te hebben van een op de straatstenen geleegde maaginhoud, inclusief daarbij horend kleurenpalet. Neen, van het artwork zijn we zeker en vast geen fan. Daar kan zelfs een gezegde over smaken en kleuren weinig aan veranderen, maar oordeel vooral zelf.

ondanks bovenstaande puntjes van kritiek blijft deze Supraliminal een sterke release, die zeker en vast de nodige aandacht verdiend. De death metal van dit gezelschap is rauw en smerig, maar tegelijk ook bij momenten verfrissend verschroeiend. Een contradictio in terminis die kan tellen, maar volgens ondergetekende geenszins misplaatst is. Wij zijn alvast benieuwd hoe deze nieuwe nummers zich live zullen vertalen. Een Europese tournee als voorprogramma van één of andere grootmacht binnen het genre moet zeker en vast tot de mogelijkheden behoren! Zeker geen mis plaatje deze Supraliminal!

Tracklist:

1. Curse Of Creation
2. Horrendous Incantation
3. Catapulted Into Hyperspace
4. Temple Of Broken Swords
5. Festering Abstraction
6. Inviolate Viscera
7. Beacon Of Loss
8. The Anvil
9. Decimation Mechanism