Frostbitt – Machine Destroy

LABEL:

Braak Records

RELEASEDATUM:

6 januari 2023

SOCIALS:

Frostbitt is een Noorse band die lak heeft aan regeltjes of voorgekauwde formules. In tegenstelling tot een groot deel van de bands uit het land der Vikingen, maakt dit kwartet geen obscure black metal, maar brengt het een soort van nu-metal. Frostbitt heeft met de debuutplaat Solbrent en diens titelloze opvolger furore gemaakt in het Hoge Noorden. Met Machine Destroy probeert de band nu om de rest van Europa te overtuigen met zijn overweldigende mix aan genres.

Het nu-metalgenre is bij vele (verstokte) metalliefhebbers vaak een doorn in het oog. Hardcore, Hip-hop en/of elektronische toestanden worden vaak te geforceerd gecombineerd met het geliefde genre, iets waar ik vaak mee akkoord ga. Al zijn er altijd bands die er wel in weten te slagen om een boeiend geheel te vormen. Ik was benieuwd of de Noren met hun sound mijn aandacht konden vasthouden. Want na slechts enkele seconden naar de gelijknamige track Machine Destroy te luisteren hadden ze me al overtuigd dat ik deze nieuwste telg wou recenseren.

Machine Destroy heeft ook de eer om de gelijknamige plaat op gang te trekken en doet dat dus voortreffelijk. Het maakt je benieuwd naar de rest van het album. Wat dan volgt is een track welke ik sinds een week heb grijs gedraaid. Masked Ghost Host is op zijn beurt weer de perfecte opvolger voor de opener. Het overtreft zijn voorganger in alles. Waar je tijdens het luisteren van de opener vreesde dat de band zijn beste kruid als eerste had verschoten, slaat de band je helemaal met verstomming. Er prijken tien nummers op deze derde telg, als deze allemaal in stijgende lijn gaan, of zelfs dit niveau weten vast te houden, dan dingen de Noren mee voor hoog te eindigen in het lijstje album van het jaar.

Full Body Plutonium doet het voortreffelijk maar kan het hoge niveau van de twee eerdere tracks niet evenaren. Het nu-metalgenre staat ook bekend om zijn commerciële elementen, iets wat net wat te veel vertegenwoordigd is in de de derde track. De Noren proberen hier een dromerig sfeertje neer te zetten, dat eerder als te langdradig aanvoelt. Het is wachten tot Cancel Culture om die epische sound nog eens te mogen aanhoren. Het is niet dat de drie nummers welke er tussen geprengd zitten slecht zijn, in tegendeel zelfs. Maar ze halen het hoogstaande niveau van de andere drie nummers niet.

Gelukkig presteert Frostbitt op kruissnelheid want na Cancel Culture kent deze Machine Destroy geen dipje meer. Er volgen nog “tragere” nummers, alleen hebben deze net zoals de andere opgesomde kleppers wel een overvloed aan identiteit. Als je je er een beeld wil voorstellen, denk dan aan Korn, Emmure en Monumente in de mix. Geprikkeld? Luister gewoon deze magistrale plaat. Frostbitt levert al in de eerste week van het nieuwe jaar een plaat af om in te kaderen. Het is verplichte kost voor iedereen die graag wat vernieuwing wil in zijn muziek. Deze explosieve cocktail zal niet snel beginnen vervelen, integendeel zelfs. Zoals het hoort bij een deftige plaat groeien de nummers bij elke luisterbeurt. Hopelijk mogen we de Noren snel voor het eerst bij ons verwelkomen.

Tracklist: