Nu de feestdagen met voor velen bijhorende vakantieperiode definitief tot het verleden behoren, kan ook het livecircuit zich opnieuw op gang trekken. Een van de eerste shows op de planning was meteen een klepper van formaat. Op 20 januari streken namelijk twee grootmachten binnen het coregenre neer in het Antwerpse Zappa namelijk enerzijds The Amity Affliction en anderzijds Fit For A King. Naast beide kleppers mochten ook nog Gideon en SeeYouSpaceCowboy op de affiche prijken. Dit alles werd u mede mogelijk gemaakt door MCLX. Amped-Up zond evident twee gezanten af naar Antwerpen om deze topaffiche van het nodige beeld en uitleg te voorzien!

Aangezien de organisatie vanavond vrij last minute nog het bordje ‘uitverkocht’ mocht uithangen, werd de volledige capaciteit van Zappa benut. Een praktische ingreep die de zaal meteen een pak weet te vergroten wat het toch net allemaal iets aangenamer maakt, maar anderzijds toch ook wel een zeker risico inhoudt voor de openingsact. Als opener zou je zo maar eens voor een nagenoeg lege zaal moeten openen…

Daar was vanavond gelukkig weinig van aan. Alle tickethouders hadden er duidelijk zin en hadden al vrij vroeg hun weg richting Zappa gevonden en dat ondanks een vrij hectische avondspits. Opener SeeYouSpaceCowboy kon dan ook rekenen op een mooie opkomst om hun chaotische mathcore aan voor te stellen. Wie gevoelig was aan epilepsie kon maar beter andere oorden opzoeken, want de lichten flikkerden werkelijk alle kanten op. En niet alleen de lichten, want ook de band zelf stuiterde van de ene kant van het podium naar de andere. Als eerder neutrale toeschouwer was het dan ook een hele klus om er de aandacht bij te houden. Het feit dat frontvrouw Connie Sgarbossa continu met de haren voor het aangezicht loopt te brullen, helpt de herkenbaarheid ook niet meteen vooruit. Op een klein half uur blies de band er maar liefst negen nummers door, waarbij vooral Armed With Their Teeth wist bij te blijven. Jammer genoeg bleek het geluid niet al te ideaal afgesteld, waardoor de mayonaise toch niet volledig bleef plakken. Op plaat is SeeYouSpaceCowboy een ware wervelwind, maar vanavond wisten deze dame en heren toch niet volledig te overtuigen.

Met Gideon volgde meteen een tweede vreemde eend in de bijt. Wie deze heren live aan het werk ziet, kan namelijk gewoonweg niet om de country invloeden heen. Frontman Daniel McWorther lijkt namelijk zo weggelopen te zijn vanop de set van één of andere spaghettiwestern uit de jaren ’60. Op muzikaal gebied trapt Gideon echter uit een ander vaatje. Deze heren staan namelijk garant voor een portie onversneden hardcore in zijn puurste vorm zonder al te veel franjes. De beuk erin gooien, is iets waar dit gezelschap duidelijk goed in is, zoveel mag duidelijk zijn. Bovendien kwam de band zeer sympathiek over, hetgeen toch ook altijd mooi meegenomen is. Al moet het ook wel gezegd dat er achteraf niet al te veel is blijven plakken. Daarvoor sprongen de songs er individueel net iets te weinig uit. Dit staat echter niet in de weg dat Gideon het publiek zeker en vast wist te vermaken met een brok stevige hardcore als perfect voorsmaakje voor hetgeen nog moest komen…

Voor de eerste klepper van de avond was het wachten op Fit For A King. Deze Amerikanen worden namelijk niet voor niets beschouwd als één van de nieuwere goden binnen het metalcoregenre. Het feit dat deze heren ondertussen toch al een vijftiental jaar meedraaien, laten we volledigheidshalve even buiten beschouwing. Fit For A King bracht eind vorig jaar met The Hell We Create nog een dijk van een album op de markt, hetgeen de band vanavond maar al te graag wou voorstellen aan het talrijk opgekomen publiek dat duidelijk niet alleen aanwezig was voor headliner The Amity Affliction…

Met het gelijknamige titelnummer van de meest recente worp kreeg Zappa meteen een eerste impuls van jewelste te verduren. Het publiek gooide meteen alle schroom van zich af hetgeen resulteerde in de nodige beweging vlak voor het podium. De band zelf was duidelijk niet gekomen om het kalm aan te doen en trakteerde het publiek dan ook op de ene kraker na de andere. Opmerkelijk was toch het feit dat het album The Path nadrukkelijker aanwezig was in de setlist dan het meest recente The Hell We Create. Al moeten we de reden hiervoor niet lang zoeken: The Path kwam namelijk uit in volle Coronaperiode, waardoor Fit For A King, net als vele andere bands trouwens, deze eerste grote tournee na Coronacrisis niet één maar wel twee albums aan het grote publiek dient te presenteren. Ons hoort u alvast niet klagen!

Dat het tempo hoog lag, mag gerust een understatement genoemd worden. Frontman Ryan Kirby verkeerde bovendien in absolute topconditie. De harde stukken werden overtuigend gebracht, maar toch waren het vooral de cleane vocalen die bij momenten werkelijk voor kippenvel wisten te zorgen. Ryan Kirby bewees ten overvloede dat clean gezongen refreinen de nummers ook van een portie extra punch kunnen voorzien. Naarmate de set evolueerde begon ook bassist Ryan ‘O Leary duchtig in het rond te gooien met zijn bassgitaar om tijdens het afsluitende God Of Fire zowaar zelf te beginnen crowdsurfen. Heerlijke taferelen! Fit For A King kwam, zag en overwon, en tekende meteen voor het eerste geweldige hoogtepunt dat maar liefst 50 minuten duurde! Wat een band!

Pakweg tien jaar geleden, aan de vooravond van mijn universitaire studies, was ik stevig verknocht aan de Australiërs van The Amity Affliction. Jammer genoeg wisten de meest recente albums de spreekwoordelijke dans te ontspringen. Een euvel dat per direct dient te worden gecorrigeerd, want van bij de eerste noten wist deze band ondergetekende direct bij het nekvel te grijpen. De beenharde, doch ook pakkende post-hardcore zal ongetwijfeld weinig aanwezigen onberoerd hebben gelaten.

Openen deed The Amity Affliction met de hitsingle Pittsburgh, waarna er een resem nieuwere songs tegenaan werden gegooid. Wat meteen opviel was hoe goed deze heren, en in het bijzonder bassist en cleane vocalist Ahren Stringer, vanavond bij stem waren. We zouden zelfs durven stellen dat de band er op vocaal gebied zowaar nog straffer voor de dag wist te komen als op plaat het geval is. Iets wat duidelijk werd tijdens nummers als All My Friends Are Dead en Drag The Lake. Twee nummers die meteen voor de nodige crowdsurfers wisten te zorgen. Tussendoor gooide de band er met Shine On nog een old school classic tegenaan, die bijzonder goed onthaald werd.

Ook tijdens het tweede gedeelte van de set bleef The Amity Affliction op een zeer hoog niveau spelen, waarbij de band duidelijk maakte tot de absolute wereldtop binnen het core-genre te horen. Met Chasing Ghosts werd er nog een uitstapje gemaakt richting de beginjaren, hetgeen de prelude vormde van een spetterend sluitstuk. The meer toegankelijk I Bring The Weather With Me werd luidkeels meegezongen, waarna er tijdens het afsluitende Death’s hand alle remmen volledig werden losgegooid. De middelvingers vlogen duchtig in het rond op het ogenblik dat de frontman de gevleugelde woorden brulde “hey death, get fucked!”. Death’s Hand vormde meteen het sluitstuk van de reguliere set, maar niet getreurd. The Amity Affliction had nog een bisnummer in de aanbieding, meer specifiek het al even geweldige Soak Me In Bleach, waarna er nog altijd veel te vroeg een einde kwam aan een geweldig optreden. Naar mening van ondergetekende, en bij uitbreiding alle aanwezigen, mochten deze heren er gerust nog een uur of twee hebben bijgelapt.

The Amity Affliction en Fit For A King tekenden dan ook beiden voor een geweldige show, zonder dat beide bands ook maar op enig ogenblik echt in elkaar vaarwater terecht kwamen. Ook Gideon en SeeYouSpaceCowboy slaagden er in het publiek te vermaken, maar wisten echter geen blijvende indruk na te laten. Het niveauverschil tussen de openingsacts en de twee headliners was dan ook duidelijk zichtbaar al zullen we beide openers ongetwijfeld verder blijven volgen.

Met dank aan Kinda Agency en MCLX!