Een dikke maand geleden bracht de Zweedse atmosferische prog metalband Katatonia met Sky Void of Stars een nieuw en voortreffelijk album uit en ging meteen de hort op en waren net geen maand onderweg eer de show aan te vatten in Trix, één van de laatste shows van deze tour.
De avond werd ingezet met het Amerikaanse SOM dat in 2021 onderdak vond bij de fijne Duitse label van The Ocean-gitarist Robin Staps, Pelagic Records, waar die in hetzelfde jaar Awake uitbrachten en begin vorig jaar The Shape of Everyting uitbrachten. Een uitstekende elpee vol shoegaze en post-rock die ook Deftones-fans moet aanspreken.
In Trix brachten de leden en ex-leden van Caspian, Junius of Constants een overzicht van hun carrière met werken uit hun drie reguliere releases vol met emotie, melodie en atmosfeer die ze gemeen hebben met de twee andere bands van de avondvullende show. De zaal was toen allesbehalve volgelopen maar veel aanwezigen genoten duidelijk van wat SOM bracht, voor de gelegenheid met vieren met bassist Justin Forrest achter de drums terwijl de bas gehanteerd werd door frontman Will Benoit.
Helaas kregen we geen Everything I Wanted van Billie Eilish in een heel eigen versie.
Sólstafir was de volgende aan zet. Het IJslandse kwartet viert volgend jaar haar dertig jarige bestaan en ik mag hopen dat ze om dat te vieren een spetterend nieuw album uitbrengen. Bij hun begin brachten die nog black metal maar zijn net als Katatonia geëvolueerd naar meer een post, prog en atmosferische metal met heidense thema’s en klankkleuren uit de IJslandse folklore. Live brachten die ontroerende en ongrijpbare muziek, zowel donker als helder, rauw en rijk bewerkt. De meesterstukken van zaterdagavond waren afkomstig uit Ótta, Köld en Svartir Sandar, beginnend met Náttmál die 12 minuten duurde.
Vreemd genoeg werd maar één enkel stuk uit hun jongste werk, Endless Twilight of Codependent Love en helemaal niets uit voorlaatste Berdreyminn gespeeld. Sólstafir stond net als Katatonia 75’ op podium dat goed belicht werd in tegenstelling tot de twee andere bands die een duister sfeer verkozen met weinig licht.
Als Katatonia in haar beginperiode death metal met enkele melancholische accenten dicht bij doom bracht, dan zijn die geëvolueerd naar meer progressieve metal terwijl het tegelijkertijd duistere en betoverende sferen ontwikkelt. Helaas moesten we Anders Nyström missen die om persoonlijke redenen er niet bij kon zijn tijdens deze tour en vervangen werd door Nico Elgstrand, ex Entombed (A,D.), die eerder al inviel voor de stichtende gitarist.
Austerity en Colossal Shade uit de recent verschenen Sky Void of Stars vormden het begin van de set die waarna duidelijk uitgekeken werd door menig aanwezige in de zaal. Het jongste werk van de Zweden is een stuk beter dan het gemiddelde en werd ook voortreffelijk gebracht door een Jonas Renske die er duidelijk zin in had en allesbehalve statief zijn taak afhandelde.
Vervolgens kreeg Trix een best of geserveerd in analogie met de twee voorgaande bands al werd uiteindelijk toch wel de helft uit hun jongste worp live gebracht op een weinig verlicht podium, iets dat we inmiddels gewoon zijn van Katatonia en zodoende toch wel een bepaalde sfeer creëerde. Birds uit Sky Void of Stars was één van de hoogtepunten samen met een aantal oude krakers als Forsaker of Old Heart Falls.
Het aanbod aan optredens is de laatste tijd zeer hoog maar concerten als dit scheiden het kaf van het koren dankzij drie bands op top niveau die zorgden voor een heel geslaagde zaterdagavond.
0 reacties