Als we één band moeten opnoemen die de voorbije jaren diverse, harde mokerslagen te verwerken gekregen heeft, dan is het wel Bodyfarm. Deze band leek aan het begin van vorig decennium met enkele straffe platen uit te groeien tot één van vaandeldragers binnen het Nederlandse deathmetalgenre. Jammer genoeg besliste een vreselijke ziekte daar anders over. Frontman Thomas Wouters kon in 2019 na een lange, oneerlijke strijd eindelijk zijn welverdiende rust vinden, waarna Bodyfarm postuum nog het sterke album Dreadlord uit bracht. Een album waarmee de band op een gepaste wijze een een emotioneel loodzwaar, maar tegelijk prachtig hoofdstuk wist af te sluiten. Na een drietal jaar van bezinning verschijnt Bodyfarm terug aan het front met een nieuwe plaat genaamd Ultimate Abomination die afgelopen vrijdag verscheen via Edged Circle Productions.

Die periode van bezinning heeft de band eerst en vooral aangewend om de line-up opnieuw te vervolledigen: oudgedienden Bram Hilhorst en Alex Seegers namen eerst en vooral de beslissing om samen de nieuwe gitaartandem van Bodyfam te vormen. Op de drumkit werd David Scherman aangeworven terwijl Ralph De Boer – allerminst een onbekende binnen het genre – zowel de basgitaar als de microfoon ter hand genomen heeft. Op papier ingrijpende veranderingen, ware het niet dat hier op deze Ultimate Abomination weinig van te merken valt. Bodyfarm klinkt nog steeds op en top als Bodyfarm en dat zal voor vele liefhebbers, mezelf incluis, een hele geruststelling vormen.

Geen intro deze keer. Na een lange periode van radiostilte heeft de band duidelijk wat opgekropte woede te ventileren, hetgeen meteen duidelijk wordt met de furieuze opener Torment. Als luisteraar krijg je na amper vijftien seconden al direct een stevige gitaarsolo vol in het gezicht gedrukt, waarna de oorlogsmachine direct op kruissnelheid begint te draaien. Van een opener gesproken!

Met het daaropvolgende Symbolical Warfare schakelt Bodyfarm zowaar nog een tandje bij en worden we getrakteerd om een gitaarriff om duimen en vingers bij af te likken. Na amper twee nummers kunnen we al concluderen dat Bodyfarm volledig terug van weggeweest is en dat de nieuwe bezetting zeker en vast geen verzwakking moet heten. Laat dat duidelijk zijn!

Tijdens The Wicked Red wordt de voet lichtelijk van het gaspedaal gehaald en komt de focus meer te liggen op het creëren van een meer melodieuze vibe zonder evenwel al brutaliteit te moeten inboeten. Hetzelfde kan gezegd worden van het ronduit fantastische The Swamp. Na een lang uitgesponnen, duistere intro op cello weet Bodyfarm schijnbaar moeiteloos een desolate en kille sfeer te creëren die werkelijk voor kippenvel weet te zorgen. Niet in het minst daar deze plaat het levenslicht zal zien op de dag dat de oorlog tussen Oekraïne en het voetvolk van één of andere Russische randdebiel een eerste kaars mag uitblazen. Al moeten we ook wel durven toegeven dat we de stuwende gitaarriff tijdens dit nummer precies al eens eerder tegengekomen zijn.

Na een tweetal nummers waarop het tempo wat lager is komen te liggen, hadden deze heren er duidelijk zin om tijdens het tweede deel van deze plaat duidelijk de ene na de andere mokerslag uit te delen en dat zonder ook maar op enig ogenblik in herhaling te vallen. Tempowisselingen houden de boel fris en fruitig, terwijl ook lichte uitstapjes naar andere subgenres niet worden geschuwd. Zo bevat het nummer Soul Damnation stevige wortels in het thrashgenre en blijken de heren gitaristen duidelijk ook niet vies van een licht streepje Noorse black metal. Met het afsluitende Charlatan Messiah weet Bodyfarm werkelijk de kers op de taart te zetten. Het ronduit geweldige artwork geeft deze plaat alleen nog wat meer body.

We haalden het eerder in deze review al aan, maar deze Ultimate Abomination is werkelijk een ijzersterke plaat geworden, die nu al tot de betere deathmetalreleases van 2023 gerekend mag worden. Aan het muzikale recept van Bodyfarm is gelukkig niet al te veel gesleuteld de voorbije jaren. De twee nieuwe bandleden kwijten zich bovendien uitstekend van hun taak, waarbij zeker frontman Ralph De Boer indruk weet te maken door zijn natuurlijk geharde strot. Azijnpissers zouden kunnen opwerpen dat het misschien niet allemaal even bijster origineel is, maar ‘who cares’? Ondertussen zijn we 2023 en begint het deathmetalgenre stilaan richting tram vier te evolueren. Het wiel kan men nu eenmaal niet blijven uitvinden. Verfijnen en perfectioneren daarentegen wel en laat dat nu net hetgene zijn waar Bodyfarm op deze nieuwste worp met grote onderscheiding in is geslaagd!

Tracklist:

1. Torment
2. Symbolic Warfare
3. The Wicked Red
4. Blasting Tyranny
5. The Swamp
6. Carving Repentance
7. Empire Of Iniquity
8. Soul Damnation
9. Sacrilege Of The Fallen
10. Charlatan Messiah