Na zes lange jaren is het progressieve techdeath project Entheos terug met een nieuwe langspeler. Een release die om verschillende redenen aan een zijden draadje gehangen heeft. Frontvrouw Chaney Crabb raakte namelijk betrokken in een zwaar verkeersongeluk, waarna een lange revalidatie met zelfs de nodige plastische chirurgie volgde. Muzikanten zijn echter moeilijk klein te krijgen, waardoor we anno 2023 gelukkig dan toch nieuw werk van Entheos mogen verwelkomen. De band tekende ondertussen een platendeal met labelgigant Metal Blade Records, waardoor de focus volledig op het muzikale kon komen te liggen. Time Will Take Us All lag op 3 maart officieel in de fysieke, dan wel digitale rekken, want ondertussen is de betere platenboer jammer genoeg met uitsterven bedreigd…

Entheos mag gerust beschouwd worden als een zogenaamde supergroep, maar dan wel eentje die doorheen de jaren voor het duo Chaney Crabb – Navene Koperweis absolute prioriteit nummer één geworden is. De band zag het levenslicht in 2015 en bracht op korte tijd twee meer dan degelijke albums op de markt. Zodoende is deze Time Will Take Us All album nummer drie en meteen ook het strafste album uit de discografie van dit muzikale duo. De lange, noodgedwongen muzikale pauze heeft de band absoluut geen slecht gedaan, zo veel mag duidelijk zijn.

De band vliegt er met opener Absolute Zero meteen als een bezetene tegenaan. De proggy gitaarriedels worden afgewisseld met loodzware staccato riffs die werkelijk alle zuurstof uit de lucht weten te trekken, terwijl Navene Koperweis van achter de drumkit werkelijk alle gaten vakkundig weet dicht te timmeren. Frontvrouw Chaney Crabb ondervindt op vocaal gebied duidelijk geen hinder meer van haar ongeval en levert op vocaal gebied een bijna buitenaardse prestatie af. Superlatieven die meteen te kort lijken te schieten, en dan te bedenken dat we nog maar het eerste nummer achter de kiezen hebben.

Een eerste nummer dat meteen voor een extra verrassing zorgt, want Entheos heeft er voor geopteerd om ieder nummer naadloos in het andere te laten overvloeien middels een hoog getunede, dreigende gitaarriff. Zo wordt je als luisteraar na opener Absolute Zero meteen gekatapulteerd in het daarop volgende In Purgatory, dat meteen een van de vele, absolute hoogtepunten vormt van deze Time Will Take Us All. Waar opener Absolute Zero nog eerder als vrij rechttoe rechtaan te beschouwen valt, trekt Entheos nu definitief de proggy lade open en gooit de band werkelijk alles in de strijd. Qua techniciteit dient deze band, en meer specifiek multi-instrumentalist Navene Koperweis alvast geen lessen meer te krijgen, want nog nooit is het zo moeilijk geweest om er überhaupt een speld tussen te krijgen.

Pas tijdens Oblivion krijg je als luisteraar even de tijd om op adem te komen en terug te blikken op het net gepasseerde drieluik. Tijdens I Am The Void toont Chaney Crabb ook te beschikken over een fijn stel cleane vocalen al is het cleane uitstapje van relatief korte duur. De dame heeft namelijk heel wat opgekropte woede te verwerken die het best gekanaliseerd kan worden middels het aannemen van de gedaante van een demon. Vanaf Darkest Day wordt het tempo opnieuw de hoogte ingejaagd en komt de focus ook meer te liggen op het ’tech’-gedeelte. Ook wat betreft het proggy aspect werkt de band trouwens duidelijk naar een climax toe middels het afsluitende tweeluik The Sinking Sun en het gelijknamige titelnummer, waarbij de band voor een laatste keer alle trucjes uit de kast weet te halen, inclusief dromerige jazzy intermezzo’s. Entheos heeft tot slot niet geopteerd voor een fade out, maar laat het gelijknamige titelnummer op een vrij brute wijze abrupt eindigen, waardoor je als luisteraar de impressie krijgt mee opgezogen te zijn in het grote zwarte gat dat deze plaat heeft weten te creëren.

Deze Time Will Take Us All is absoluut geen makkelijke hap. Laat dat duidelijk zijn. De eerste luisterbeurten komt er heel wat op je af, maar naarmate het kwartje begint te vallen, wordt het verdomd lastig om de vinger van de repeat knop te halen. De loepzuivere productie laat werkelijk ieder instrument perfect uit de verf komen en laat deze plaat op voldoende wijze ademen zonder al te beklemmend over te komen. Dit werkstuk valt dan ook te bestempelen als een groeibriljant pur sang, die de liefhebbers van progressieve technical death metal zeker en vast in vervoering zullen brengen!

Tracklist:

1. Absolute Zero
2. In Purgatory
3. The Interior Wilderness
4. Oblivion 
5. I Am The Void
6. Darkest Day
7. Clarity In Waves
8. The Sinking Sun
9. Time Will Take Us All