Vanaf het ogenblik dat het Duitse Electric Callboy de hitsingle Hypa Hypa het universum in stuurde, ging er werkelijk een schokgolf door de mondiale metalcommunity. De zelfverklaarde puristen blijven koppig hun neus ophalen voor dit bonte gezelschap, maar alle échte kenners en liefhebbers van het metalgenre moeten toegeven dat er gewoonweg geen ontkomen meer aan is. Vorig jaar kocht de band nog tot tweemaal toe de Trix uit, waarna de band onder meer mocht aantreden op Alcatraz. In het festivalreport voorspelden we al dat Electric Callboy wel eens sneller terug zou kunnen keren als headliner en kijk: een jaar later mogen deze heren Alcatraz 2023 afsluiten als headliner! En of het nog niet goed genoeg is, hield de Tekkno Train op 2 maart 2023 halt in de Antwerpse Lotto Arena, waarbij de band kon rekenen op support van Holding Absence en Future Palace!

Wanneer Future Palace rond de klok van 19u00 het gigantische podium betrad, viel het op dat de Lotto Arena nog akelig leeg oogde. Niet verwonderlijk want amper enkele uren voor aanvang van de show werd het optreden van deze band nog in extremis met een half uur vervroegd. Toch wel een uitermate jammerlijke zaak, want deze Duitse moderne metal(core)band onder leiding van frontvrouw Maria Lessing, leverde vorig jaar met het album Run nog een dijk van een plaat af.

Future Palace – Maria Lessing

Evident werd er vanavond rijkelijk geput uit deze meest recente worp, waarbij de band een gevarieerd geluid liet horen en het ene aanstekelijke refrein na het andere op het publiek wist af te vuren. Future Palace verstaat dan ook maar al te goed de kunst ieder nummer het nodige hitpotentieel mee te geven. Tijdens het nummer Locked neigde de band wat meer richting het meer ‘spooky’ geluid van pakweg Forever Still. De band verkeerde in vorm, maar anderzijds moeten we toegeven dat bij grote arenashows het voorprogramma toch altijd wat lijkt te verzuipen op het gigantische podium dat dan ook meestal voor het overgrote deel wordt afgedekt met grote doeken en andere zeilen. Desalniettemin wist Future Palace zeker en vast een positieve indruk na te laten! Absoluut een band om verder in het oog te blijven houden!

Future Palace

Al tweede support act mocht het uit Wales afkomstige Holding Absence het podium bestijgen. Deze Post-hardcoreband timmert al enkele jaren op een niet onaardige wijze aan de weg richting de top en wordt vaak omschreven als een betere boysband binnen het zwaardere genre. En daar is absoluut niets mis mee, want deze jonge wolven weten perfect waar ze mee bezig zijn. Qua podiumprésence hebben deze heren alvast geen lessen meer te krijgen. Zo grossierde frontman in het uitkeren van de nodige ‘airkicks’, terwijl gitarist Scott Carey ook niet bepaald vies lijkt te zijn van de nodige gestiek.

Holding Absence – Lucas Woodland

De met emoties doorspekte post-hardcore wist de aandacht van het aanwezige publiek vast te houden, al bleef de stilaan volgelopen Lotto Arena toch voor het overgrote deel statisch genieten van hetgeen deze heren te bieden hadden. Electric Callboy was nu eenmaal de headliner van de avond en dat was er duidelijk aan te merken. Toch gingen de handen vlot op elkaar, deed het overgrote deel van het publiek vlotjes mee met het omhoog steken van de in de smartphone geïntegreerde zaklampen en ontstond er gaandeweg de show toch een, zij het bescheiden, moshpit.

Holding Absence

Bij het naderen van de klok van 21u00 werd stilaan duidelijk wat er zich schuil hield achter de gigantisch opgetrokken zwarte doeken die het podium nog ‘sierden’ tijdens de shows van Future Palace en Holding Absence. Niet alleen qua populariteit heeft Electric Callboy grote stappen voorwaarts gezet, maar eveneens qua productie. De band had namelijk een gigantisch led-screen mee dat de volledige breedte van het podium inpalmde. Een podium dat bovendien bestond uit maar liefst drie étages, waarbij de verticale wanden eveneens van de nodige led-schermen waren voorzien.

Electric Callboy

Na een half uur ondergedompeld geweest te zijn in een nostalgisch bad van old school glam rock, was het dan eindelijk tijd om het gigantische led-scherm in werking te stellen. Zo stond een ondertussen bomvolle Lotto Arena plotsklaps ook in oog met een niet onknappe conductrice die de nodige verduidelijking verschafte voor hetgeen er het komende anderhalf uur stond te gebeuren. Vervolgens knalden de eerste ‘Tekkno beats’ door de zaal en betraden onze Duitse helden het podium om met een letterlijke knaller als Tekkno Train de festiviteiten op gang te trekken. Ondanks het feit dat Tekkno Train een nagelnieuw nummer betreft van de meest recente worp Tekkno ging het dak er meteen af. Geen overbodige luxe, want Electric Callboy zou haar meest recente worp maar liefst integraal het publiek in vuren.

Electric Callboy

Met Hate/Love en The Scene leek het gewoel iets te gaan liggen, maar dat was slechts van korte duur. Castrop X Spandau werd opnieuw voorafgegaan door hetzelfde verhaaltje dat de fans ondertussen al uit hun hoofd kennen, waarna het dak er volledig afgeblazen werd. Was het niet door het uitzinnige publiek dan wel door de pyrotechnics die de temperatuur in de zaal nog wat deden toenemen. Na ‘oldie’ Best Day, dat zich trouwens moeiteloos kan meten met het nieuwe materiaal, kreeg drummer David-Karl Friedrich de ruimte om het beste van zichzelf te geven middels een drumsolo. Geen saaie, dertien-in-een-dozijn solo, maar wel eentje op de tonen van Darude’s Sandstorm. De ideale warm-up voor de absolute hitsingle Hypa Hypa dat de Lotto Arena tot een eerste orgasme leek te brengen.

Electric Callboy – David-Karl Friedrich

De nummers knalden stuk voor stuk door de Lotto Arena. Daar konden zelfs de bij momenten ellelange bindteksten weinig aan veranderen. Electric Callboy weet gelukkig steeds de nodige dosis humor te verwerken in de talrijke momenten tussen de nummers door, al kan het bij momenten eens geen kwaad om de gashendel definitief open te zetten en enkele nummers stevig van leer te trekken in plaats van na ieder nummer de schwung er toch lichtelijk uit te halen. Al zullen we voor vele aanwezigen nu waarschijnlijk de spreekwoordelijke zaag hebben boven gehaald.

Electric Callboy

Tijdens Fuckboi kwam Maria Lessing, de bevallig frontvrouw van Future Palace, opnieuw ten tonele om zo de initieel door de groep Conquer Divide ingezongen passages voor haar rekening te nemen. Tijdens Hurrikan veranderde de moshpit op de tonen van de betere Duitse schlager zowaar in de dansvloer van menig beter bejaardentehuis, waarna halverwege de song de band haar duivels volledig wist te ontbinden.

Na veertien nummers vonden deze sympathieke Duitsers het blijkbaar tijd om het comedy gehalte nog wat de hoogte in te trekken. Zo werd er eerst een grote vleugelpiano in de vorm van een mannelijke phallus het podium op gebracht, waarna het tijd was voor een hoogst erotisch tafereel tussen de beide frontmannen. Gitarist Daniel bleek naast een straffe gitarist ook wel overweg te kunnen met de saxofoon getuige de liveversie van wijlen George Michael’s Careless Whisper. Electric Callboy heeft blijkbaar een grote fascinatie voor boysbands, want vervolgens werden ook nog de onvervalste klassiekers When You Say Nothing At All en I Want It That Way van respectievelijk Ronan Keating en The Backstreet Boys ten berde gebracht. Leuk intermezzo, maar opniew toch wat langdradig om eerlijk te zijn.

Met MC Thunder kwam er einde aan de reguliere setlist. Het siert de band dat ze er zelf geen nood aan hebben dat het publiek haar naam scandeert alvorens de bisronde in te zetten. Electric Callboy maakte van de korte pauze gretig gebruik om de nodige old school fitnesskostuums van onder het stof te halen. De fans wisten dan al hoe laat het was: time to Pump It! Ook hitsingle Spaceman kon evident niet ontbreken. Alvorens over te gaan tot de daad, kreeg een volle Lotto Arena nog een korte zangles voor de kiezen van frontman Kevin Ratajczak. Het absolute slotakkoord werd voorbehouden voor het geweldige We Got The Moves waarbij de Lotto Arena nogmaals voor de zoveelste keer veranderde in een ware ‘rave’.

Wat een show! Wat een feest! Wat een band! Electric Callboy is na vanavond de status van headliner wel degelijk waard. Qua productie kreeg het aanwezige publiek misschien wel de grootste show van het jaar voorgeschoteld. Electric Callboy slaagt er keer op keer in de grenzen van het genre verder open te trekken, waarbij de fanbase single na single exponentieel blijft toenemen, en dat zonder de eigen roots te verloochenen. Alleen al daarom verdient deze band alle applaus. We kijken alvast reikhalzend uit naar de doortocht van deze sympathieke Duitsers op Alcatraz, maar ergens ook niet te veel. Wanneer Electric Callboy de Kortrijkse weide in vuur en vlam zal zetten, zit het driedaagse weekend er jammer genoeg op.