Afgelopen zondag hadden we het genoegen om de machtige Devin Townsend, die gekend is voor zijn unieke stijl en technisch talent. Hij brengt live altijd een enige in zijn soort ervaring en dat deed hij samen met de Franse Art-rockers van Klone en het veelbelovende melodische metallers Fixation in het volle Le Splendid.

Vroeg op de avond omstreeks 18:30 mocht Fixation het concert openen in de voormalige cinema. De vijf jonge Noren mixen verschillende genres met elementen van metalcore, stadium rock en post-metal samen met wat elektronica en melodieuze synthesizers waardoor we veel catchy riffs krijgen met een opvallende stem, zware baslijnen en diverse drumpatronen. Het was een rollercoaster van melodische agressie. 

Fixation

Het was de eerste keer dat Fixation in Frankrijk mocht spelen waardoor er een zeker enthousiasme leefde bij de band. Hun korte set bevatte nummers van hun debuut-ep Global Suicide die uitkwam in 2020. Nummers Neurosis en Bloodline gaven ons serieuze lyrics en een verfrissende kijk op maatschappijkritiek waarbij hedendaagse onderwerpen als basis van hun nummers liggen. Hun energetische show en mix van geluid is wat hen anders maakt van vele andere bands en het was duidelijk dat er al een zekere fanbase is voor Fixation in Frankrijk. 

Fixation

Naast een paar toekomstige klassiekers van hun eerste twee ep’s; kregen we ook enkele nieuwe nummers te horen van hun aanstaande debuutalbum, ene die zeker een bepaalde indruk zal nalaten in de scène en hun positie als een van de meeste opwindende nieuwe bands in de metalcore. Mocht je de kans hebben om deze jonge mannen in de toekomst aan het werk te zien dan raden we dat enorm aan! 

Fixation

Een korte pauze die ideaal was om snel even de merch te bekijken en een wijntje te kopen, want Frans bier is nu niet van het lekkerste. Vanaf de eerste noten bracht het Franse Klone een uitgestrekt landschap aan post-metal. Opgericht in Poitiers in de late jaren ’90 en met zeven albums onder de arm hebben ze een prachtige carrière achter de rug met tournees met bands als Leprous en Pain of Salvation

Klone

Hun show starten deden ze met het melancholische Elusive van hun recentste worp Meanwhile (2023) die opgenomen werd met producer Chris Edrich (TesseracT, Leprous, The Ocean Collective) en zeker een aanrader als je de band wilt leren kennen. Klone bleef een exquisite keuze maken in hun discography waardoor ieder lid van de band zijn expertise in zijn gekozen instrument kon tonen en zo een samenhang creeerde. Rocket Smoke van The Dreamer’s Hideaway (2012) en Immersion van Here Comes The Sun (2015) blonken uit door de ingewikkelde riffs en opbeurende breakdowns.

Zanger Yann Ligner zorgde voor een aangename sfeer door tussen de nummers in met het publiek te spreken in het Frans. Zijn zang in het middengebied, die van growls to intense cleans gaan terwijl hij high-concept en meta-teksten interpreteerden, zo schilderde hij een beeld van emotionele landschappen voor ons. De muziekstijl van Klone is als een heleboel dingen, die allemaal tegelijk gebeuren. Er is wat ambiance, melodie, zwaarte, en zelfs een soort van grunge melancholie heropleving in hun riffs, maar gelukkig zijn de vleugjes prog ook aanwezig.

Alsof dat nog niet genoeg was, bracht de band ons naar de climax met een stevige cover van een van Bjork’s grootste hits: Army of Me. Met een publiek dat duidelijk dorst had naar meer van hun art-rock, sloten ze hun set af met het sombere Yonder uit Le Grand Voyage (2019).

Omstreeks 20:20 was het moment van de avond aangebroken voor de Ziltodiaanse fans, de alwetende Hevy Devy live in actie en voor deze tournee rekruteerde hij de supergetalenteerde gitarist Mike Keneally (Zappa, Satriani, Vai), de Britse prog-bassist James Leach (Krokodil y SikTh), en landgenoot Darby Todd op drums. De band trapte de show af met een zinderende vertolking van de zoete melodieën van Lightworker van zijn laatste album Lightwork (2022). Meteen daarna werden we geraakt door de knallende riffs van Kingdom, waarop we herinneringen ophaalden aan de goede oude tijd van Physicist (2000) en Epicloud (2012).

Devin Townsend

Toen bracht een van de roadies het nieuwe muzikale speeltje van Devin naar het podium, een theremin waarmee hij speelde tijdens het derde nummer Dimensions (Lightwork, 2022) en daarmee zette hij de toon van gekte voor de rest van de avond. Het muzikantschap van de veelzijdige Mike Keneally was gewoonweg fenomenaal, waarbij hij zijn vele talenten, waaronder niet alleen gitaarspelen, maar ook keyboards, synthesizer en zang, liet horen. Keneally’s reputatie als live-artiest is legendarisch, en hier konden we zien waarom, zijn improvisatietalent en innemende podiumprésence waren opmerkelijk.

Devin Townsend

Ondanks dat ze geen enkel nummer van Ziltoid (2007) speelden, konden we de pop vooraan in het publiek zien. In plaats daarvan deed het repertoire ons reizen in de tijd naar meesterwerken als Infinity (1998), Terria (2001) en Accelerated Evolution (2003). Devin’s zang was niets minder dan ongelooflijk. Hij wisselde moeiteloos tussen zijn semi-opera tenorzang en zijn gutturale schreeuwen, waarbij hij zoals altijd zijn indrukwekkende bereik en controle toonde. We stonden versteld toen hij oude nummers als The Fluke (Terria, 2001) en “Bad Devil (Infinity, 1998) zong, die hij zelden live speelt.

Devin Townsend

Hij hield zich de hele avond bezig met het publiek en deelde verhalen en grappen, hoe hij Franse les op school miste en zichzelf op het podium gooide. Hij was blij kinderen in het publiek te zien en ging een beetje met hen om. Ook het lichtspel gaf een extra dimensie aan het optreden, zoals in de powersolo van Deep Peace (Terria, 2001), waardoor het een waar spektakel werd. Natuurlijk werden we verder ondergedompeld in de diepten van Lightwork (2022) met de zoete melodieën van Heartbreaker en de toegift Call of The Void.

Tot slot namen ze afscheid met een vertolking van het oude Strapping Young Lad-tijdperk met het denderende Love (Alien, 2005). Al met al was het hele concert een groot genot voor de zintuigen, van de indrukwekkende enscenering en muzikaliteit tot de interactie met de charismatische Devin. Het was een avond om niet snel te vergeten.