Begin 2017 kwam het uit Bergamo afkomstige Maze Of Sothoth voor de dag met een meer dan geslaagde debuutplaat. Soul Demise zou niet alleen het startschot betekenen van de carrière van deze technical deathmetalband, maar zorgde er eveneens voor dat het op dat ogenblik pas opgerichte Italiaanse label Everlasting Spew Records op de grote, internationale radar verscheen. De rest is zo stilaan geschiedenis aan het worden, want Everlasting Spew Records wordt ondertussen beschouwd als een Italiaanse keurlabel binnen het extreme metalgenre. Maze Of Sothoth doet het iets kalmer aan, want op deze opvolger genaamd The Extirpated Light moesten we maar liefst zes jaar wachten. Of dit lange wachten de moeite waard is, kom je hier te weten!

Wie Maze Of Sothoth zegt, denkt normaliter onmiddellijk aan ene H.P. Lovecraft. En wie H.P. Lovecraft koppelt aan het metalgenre, komt nagenoeg automatisch terecht in het vakje death metal. Wat dat betreft is Maze Of Sothoth zeker en vast geen vreemde eend in de spreekwoordelijke bijt, want ook op deze The Extirpated Light krijg je als luisteraar een brok extreme razernij voor de kiezen, waarbij het bij momenten werkelijk naar lucht happen is. Zeker gedurende de eerste helft van deze plaat lijkt het wel of deze Italianen zes jaar schade proberen in te halen.

Gedurende deze razernij kunnen we stevige invloeden ontwaren van onder meer Morbid Angel en Cannibal Corpse, maar ook Death klinkt nooit echt heel veraf. Het wiel wordt niet opnieuw uitgevonden, maar wanneer de kwaliteit dermate hoog ligt, hebben we hier geen enkel, maar dan ook geen enkel probleem mee. Muzikaal technisch valt er dan ook werkelijk geen speld tussen te krijgen. Hiervoor is eenvoudigweg het woord virtuositeit uitgevonden: drummer Matteo Moioli lijkt over een paar extra armen te beschikken, terwijl de gitaartandem Marasco – Rubini vlotjes afwisselen tussen pure hectiek en een meer vlottend gitaargeluid. Ook de basloopjes van frontman Cristiano Marchesi verdienen het zeker en vast niet om ondergesneeuwd te worden door al dat geweld op gitaar en drums.

Waar de eerste helft van deze plaat aldus zeer agressief georiënteerd is, komt Maze Of Sothoth tijdens de tweede helft niet een tikkeltje experimenteler voor de dag. De muziek krijgt net iets meer ademruimte, hetgeen eveneens geldt voor de luisteraars in kwestie. Al is dit uiteraard in perspectief te plaatsen, want deze The Extirpated Light blijft hoe dan ook één van de meest extreme brokken muziek die we dit jaar al voorgeschoteld gekregen hebben.

Nummers die er echt bovenuit steken, vallen er op deze worp niet meteen te bespeuren. Daarvoor is het algehele niveau van dit werkstuk gewoonweg te consistent hoog. Als we dan toch enkele nummers in de spotlights moeten plaatsen, verdient The Plague zeker een specifieke vermelding: een nummer dat aan de korte kant is, maar wel kan teren op een opmerkelijke spanningsboog. Het afsluitende Scorn Of Flesh laat dan weer horen dat Meshuggah en technical death metal ook in één en dezelfde zin passen. Wie een knap staaltje artwork wel kan smaken, zal zijn of haar hartje absoluut kunnen ophalen, want deze The Extirpated Light is voorzien van een schitterend artwork afkomstig van de hand van Nestor Avalos.

The Extirpated Light is dan ook een zeer straf album geworden, waarop we achteraf bekeken met plezier zes lange jaren op hebben gewacht. Het zoveelste bewijs dat haast en spoed zelden goed is, zouden we zo durven denken. Al hopen we toch stiekem dat deze Italianen ons voor een derde langspeler niet opnieuw zes jaren geduld laten uitoefenen…

Tracklist:

1. The Unspeakable
2. Eliminate Contamination
3. The Revocation Dogma
4. Blood Tribute
5. Blasphemous Ritual
6. The Plague
7. Parallel Evolution
8. Sanctae Inqvisitionis
9. Scorn Of Flesh