Het Duitse superheldenensemble Grailknights, voor de fans van power metal zoals Gloryhammer, heeft vorig jaar zijn zesde langspeler Muscle Bound for Glory uitgebracht (review). Die release was nog niet geëerd met een tour want 2022 werd nog overschaduwd door de naweeën van de covid-pandemie. Tot nu: de gemantelden trokken de hort op met Terra Atlantica en Victorius, Amped-Up was erbij.

Het was een absoluut hondenweer toen ik richting optreden reed, en door het samenspel van zonlicht en regenbui zag ik zowaar een dubbele regenboog in het oosten verschijnen, een symbool voor de kleurrijke bende die Grailknights is. Plaats van het optreden was Kulttempel in Oberhausen, dat van alle tourdatums het dichtst tegen de Belgische grens ligt. Deze locatie is nog het best te beschrijven als een stevig jeugdhuis. Duitsland is groot dus het was nog steeds drie uur reizen en was ik te laat om nog iets zinvol over Terra Atlantica te kunnen schrijven. Het korte stukje dat ik zag, was van een band die zich amuseerde. Victorius dan. Dit vijftal maakt ook power metal en gaat voor zijn teksten te grabbel in de fantasiewereld van kinderen: ninja’s, samoerai, dinosaurussen, mammoeten en de ruimte. Dat levert song- en albumtitels als Katana Kingdom Rising, Mighty Magic Mammoth en Space Ninjas from Hell op. Wie de film Kung Fury heeft gezien, weet waar het om draait (en wie dat nog niet heeft gedaan, kan dat legaal doen op Youtube). Het vijftal had een plunje aan geïnspireerd door de Power Rangers, geknutseld uit een stapel muismatjes leek het wel. Aan de grote glimlach op het gezicht te zien, hadden ze het naar hun zin op het podium. Gitarist Stephen die inviel voor de vaste snarenplukker van de groep werd enthousiast onthaald. Victorius had een uur lang het publiek op zijn hand en de fans waren enthousiast. Meer moet dat niet zijn.

En dan was het om 23u tijd voor de headliner: Grailknights! De band waarvoor ik met plezier drie uur in de auto heb gezeten (en dat nog zal doen). Muscle Bound for Glory is een uitstekend plaatje gebleken en dat kon niet anders dan vuurwerk op het podium geven. Letterlijk dan, want de vijf hadden hun eigen rook- en vuurwerkmachines bij. Er stond daarnaast ook nog een zwaardhouder op het podium, waarin vijf lichtzwaarden in de kleuren van de vijf ridders verankerd waren zoals een zwaard in een steen. Die zouden later van pas komen: ieder optreden van Grailknights is een slag waarin ze de Heilige Graal van de boosaardige Dr. Skull ontfutselen (en dat lukt iedere keer prima). De nummers werden afgewisseld met korte actjes waardoor alle leden van de band om beurten in de schijnwerper stonden. Zo is de Grailrobics, waarbij het publiek wordt uitgenodigd om mee de spieren te ballen.

Foto’s via Grailknights Facebookpagina

Maar genoeg over de act, want daar raak je ook maar zo ver mee. De muziek moet spreken en dat lukte prima. Binnen dit soort fantasierijke power metal heb je verschillende gradaties, en Grailknights ligt bij mij in de bovenste lade. De vergelijking met Gloryhammer is snel gemaakt (en bevestigd door Grailknights, die voormalig zanger Angus McSix/McFife wist te strikken op cd), al vind ik Grailknights de betere band omdat die gevarieerder is en zich minder op muzikale clichés beroept. Voor de set werd vooral geput uit de jongste platen, Muscle Bound for Glory (2022) en Knightfall (2018), aangevuld met enkele nummers van ouder werk: Superhero Medley van Dead or Alive (2016), Morning Dew uit Calling the Choir (2014), Grailquest Gladiators uit Alliance (2008), het rustmoment Coming Home uit Return to Castle Grailskull (2006) en zelfs de titeltrack van debuut Across the Galaxy (2004). Death metal, godbetert, maar het publiek wist dat wel te smaken. Die laatste vormde samen met gloednieuwe nummer Cybone One een hoogtepunt in de set. Het was de eerste datum van de tour maar de groep was al netjes ingespeeld en ik kon hen niet op fouten betrappen. Het plezier straalde van de band af op het publiek, en dat doet al veel. Het geluid was zo goed als je van een dergelijke plek kon verwachten. De samples/backing tracks waren niet altijd even helder, maar zang, snaren en drums waren dat wel. 

Mijn enige bemerking was een deel van het publiek zelf: enkele grote, stevige en vooral dronken Duitsers die een moshpit startten tijdens dit powermetaloptreden. Zelden gezien en ik kon het wel missen in die kleine zaal. Ach ja.

Na anderhalf uur zat de show er op en karde ik terug naar huis. Het was een fijn optreden en het bewijs dat ook kleine bands als Grailknights een extra efforeke waard zijn. 

Grailknights Battlechoir – yes sire!

Grailknights website
Grailknights Facebook
Grailknights Spotify

Victorius website
Victorius Facebook
Victorius Spotify 

Terra Atlantica website
Terra Atlantica Facebook
Terra Atlantica Spotify