Toen de coronapandemie nog volop woede en iedereen zich thuis enorm zat te vervelen, was er ook voor muzikanten geen andere keuze dan maar individueel hun instrument te bespelen.

Laat deze periode nu net de basis zijn van de opstart van een nieuwe Gentse (super)metalband, Predatory Void. Tijdens de pandemie schreef Lennart Bossu (Amenra, Oathbreaker, Living Gate) enkele nummers die hij niet kon gebruiken voor Amenra. Zodus ging hij op zoek naar bevriende muzikanten, die allemaal in de buurt woonden (om de praktische kant gemakkelijk te houden). Tim de Gieter (Amenra, Doodseskader) was een logische keuze, Lina R (tatoeëerder en vocals bij het Russische Cross Bringer), Thijs De Cloedt (Cobra The Impaler, ex-Aborted) en drummer Vincent Verstrepen (Carnation) waren dat ook.

Seven Keys To The Disconfort Of Being is de titel van het debuutalbum van Predatory Void. Een dikke veertig minuten verdeeld over zeven tracks. Een wake up call van jewelste krijgen we gepresenteerd. Seven Keys To The Discomfort Of Being is een mengelmoes van genres en invloeden. Enerzijds hebben de bandleden allemaal een ander achtergrond die wel ergens op de plaat naar boven komt. Anderzijds krijgen we post-metal verweven met black en death metal. Er zijn ook soundscapes te horen evenals enkele rustige passages. Zo is er halverwege het album Seeds Of Frustration. Tevens ook het kortste nummer ( slechts 3.36 min). Een duistere ballade met enkel de vocalen van Lina en een akoestische gitaar in de hoofdrol.

En dat is een welgekomen verademing, want al vanaf opener Grovel ligt het tempo hoog. Start deze track nog log en zwaar, eenmaal Lina haar strot openzet, krijgen we een heuse zondvloed over ons heen. Die op geregelde tijdstippen terug naar dat logge en zware momenten terugkeert. *(struggling..)” neemt de omgekeerde weg. Rammen vanaf de eerste seconde om dan even wat rust in te bouwen, bijgestaan met cleane vocalen waarna we terug het extreme ingaan met screams en loeiharde riffs. Endless Return To The Kingdom Of Sleep mag gerust de titel hebben als favoriete track op dit album. Deze track bevat zowat alles waar Predatory Void voor staat: sombere melodie, vette gitaarriffs en complete chaos. Screams afgewisseld met cleane stemmen. Heftige drumpartijen en momenten die gerust als soundtrack bij een film zouden passen.

The Well Within is een razende trein van zes minuten die naar het einde toe een rustige passage kent. Shedding Weathered Skin neemt een beetje hetzelfde ritme aan als zijn voorganger, maar dan 10 seconden minder lang. Met Funerary Vision krijgen we een afsluiter van maar liefst 9.54 minuten. De eerste vier minuten zijn mooi melodieus met daarboven de screams van Lina, wat het geheel dan ook weer uitzonderlijk maakt. Vervolgens vervallen we in extreme metal om terug de rust en ergens de doom metal te gaan opzoeken. Fantastisch nummer deze afsluiter. Predatory Void vult perfect de leegte op die Oathbreaker achter gelaten heeft.

Tracklist

1. Grovel
2. *(struggling..)”
3. Endless Return to the Kingdom of Sleep
4. Seeds of Frustration
5. The Well Within
6. Shedding Weathered Skin
7. Funerary Visions