In volle Coronaperiode wist het Amerikaanse Currents de metalcore wereld te doen daveren op haar grondvesten. Met The Place I Feel Safest had deze band namelijk al duidelijk gemaakt aardig wat in haar mars te hebben, maar wat de band liet horen op The Way It Ends was nagenoeg van een buitenaards niveau. Ook anno 2023 passeert dit album nog steeds regelmatig de revue ten huize Bickx, hetgeen voor een recensent toch heel wat wil zeggen. Vorig jaar kondigde Currents al aan dat de langverwachte opvolger niet al te lang meer op zich zou laten wachten. Uiteindelijk moesten de fans toch nog aardig wat geduld uitoefenen. Geduld dat op 5 mei dan toch eindelijk beloond werd met de release van de derde langspeler genaamd The Death We Seek. Een albumtitel die opnieuw weinig positivisme laat uitschijnen, horen we u al denken. Of Currents de torenhoge verwachtingen deze keer weet in te lossen, kom je hier te weten.

Op The Way It Ends wist Currents het perfecte evenwicht te vinden tussen enerzijds loeiharde metalcore en anderzijds zeer emotioneel geladen teksten. Dat evenwicht is op deze opvolger nog steeds aanwezig al wegen de zwaarmoedige teksten nog meer door dan op diens voorganger reeds het geval was. Gelukkig heeft de band op tekstueel gebied nieuwe stappen vooruit weten te zetten wat bij de luisteraars ongetwijfeld regelmatig voor een krop in de keel zal zorgen. Aan brutaliteit heeft de band niet al te veel moeten inboeten, al moet het wel gezegd dat loodzware kraker als Poverty Of Self niet meteen terug te vinden is op deze The Death We Seek.

Wat we daarentegen ‘en masse’ terug vinden zijn nummers die stuk voor stuk als single naar voor geschoven kunnen worden en elk op zich voldoende ‘body’ bevatten om zich te kunnen manifesteren. De grote schuldige hiervoor is opnieuw gitarist Chris Wiseman die opnieuw de ene fantastische gitaarriff en gitaarsolo na de andere uit zijn mouwen weet te schudden, waar menig andere concullega een arm of been voor zou afstaan. Zo is de openingsriff van het nummer Unfamiliar werkelijk om van bij te watertanden. De man moet blijkbaar beschikken over een onuitputbaar vat vol inspiratie, want naast Currents is hij ook nog één van de drijvende krachten achter het deathcore monster Shadow Of Intent. Uiteraard mag de loftrompet ook bovengehaald worden voor de overige bandleden. Niet in het minst voor frontman Brian Wille, die er opnieuw schijnbaar moeiteloos in slaagt om lage grunts af te wisselen met perfect aan de man gebrachte cleane zanglijnen, en hierbij overduidelijk progressie blijft maken.

Toch mogen we niet blind zijn voor het feit dat deze plaat zich toch niet volledig kan meten met The Way It Ends. Ondanks dat alle nummers van een bovengemiddeld niveau zijn, ontbreekt het toch aan een paar ijkpunten die de plaat naar het hoogste echelon zouden kunnen tillen. Iets wat bij The Way It Ends wel degelijk het geval was met nummers als A Flag To Wave, Monster en Better Days. Al beginnen we nu bijna te klinken als de doorsnee metalhead die maar blijft volhouden dat Metallica na Master Of Puppets geen deuk in een vlootje boter meer heeft weten slaan.

Zo een vaart hoeft het absoluut niet te lopen, want deze The Death We Seek steekt nog steeds met kop en schouders boven het maaiveld uit en zal binnen een dik half jaar ongetwijfeld meedingen naar de award voor metalcore album van het jaar 2023. Verplichte kost voor al wie een zwak heeft voor perfect uitgekiende, emotionele teksten die de luisteraar bij momenten in trance weten te brengen, en voor wie al eens graag een muzikale muilpeer tegen zijn tronie te verwerken krijgt. Wat dat betreft is en blijft Currents een klasse apart! Sterk album dat bovendien luisterbeurt na luisterbeurt blijft groeien!

Tracklist:

1. The Death We Seek 
2. Living In Tragedy
3. Unfamiliar
4. So Alone
5. Over And Over
6. Beyond This Road
7. Vengeance 
8. Gone Astray
9. Remember Me
10. Guide Us Home