Ook in 2023 moeten we jammer genoeg vaststellen dat Corona nog steeds een indirecte invloed op ons leven uitoefent. Gelukkig hoeft deze invloed niet altijd negatief te zijn. Normaal gezien had onze vaderlandse metaltrots Channel Zero reeds enige tijd geleden een reeks concerten ter ere van haar dertigjarig bestaan moeten afwerken. Daar werd aldus jammer genoeg een stokje voor gestoken, maar niet getreurd. Uitstel was in het geval van Channel Zero zeker en vast geen afstel. Op 18 mei 2023, drie jaar na datum, was het dan eindelijk zo ver en mocht De Casino zich opmaken voor een nieuwe doortocht van Channel Zero na eerdere, meer dan gesmaakte passages zoals onder meer in 2012. Ook qua voorprogramma werd er zeker en vast geen half werk afgeleverd, want niemand minder dan Temptations For The Weak mocht De Casino warmdraaien voor een avondje zware, vaderlandse metalen. Amped-Up kon uiteraard niet ontbreken om deze avond van beeld en uitleg te voorzien.

In 2020 bleek de geplande show in De Casino als eerste uitverkocht te zijn. Ook drie jaar later waren de fans duidelijk nog altijd even enthousiast, want ondanks ongetwijfeld wat ‘geschuifel’ met de tickets (de nieuwe datum zal niet iedereen even goed gepast hebben) bleek ook vanavond De Casino nog steeds uitverkocht te zijn. Het zegt veel over de niet-aflatende populariteit van Channel Zero, ondanks het feit dat de laatste langspeler ondertussen ook al dateert van eind 2017.

Maar genoeg over Channel Zero, daar komen we later in dit verslag nog uitgebreid op terug. Eerst tijd om te focussen op de band die de avond formeel op gang mocht trappen. Temptations For The Weak draait ondertussen al ruim een decennium mee en heeft in al die jaren aardig wat weten te bereiken. Vooral sedert de komst van frontman Jadran Beauprez heeft er zich een nieuw elan ontwikkeld binnen de band, hetgeen geleid heeft tot onder meer passages op Summer Breeze en Alcatraz. Daarnaast schuimt de band de ene stad na de andere af om haar muziek aan een zo groot mogelijk publiek voor te stellen. Vanuit die optiek kunnen we gerust stellen dat TFTW te beschouwen valt als één van de meest hardwerkende bands van eigen bodem. Ook vanavond spatte het enthousiasme er opnieuw van af. De band kon rekenen op een prima afgesteld geluid om haar meest recente langspeler Fallen From The Stars voor te stellen aan het talrijk opgekomen Sint-Niklase publiek.

Jadran – Temptations For The Weak

Terwijl de avondlijke zonnestralen nog volop door de gigantische glasramen binnen vielen, zette TFTW met opener Tear It Down De Casino meteen in vuur en vlam. Frontman Jadran stond weer met een ongeziene flair met een schotelvod in het rond te zwaaien, terwijl hij, zoals hij het zelf tijdens de show al aan gaf, het publiek op de eerste rijen stond onder te ‘speken’ met zijn ongebreideld enthousiasme. Van de nieuwste plaat werden ook nog kleppers als In-Between, Homeland en het ronduit fantastische Pigs To The Slaughter aan het publiek voorgesteld. Een ander pluspunt vanavond was ook het feit dat de band meer oog had voor haar ouder werk. Afsluiter Trade This Life maakt sinds jaar en dag deel uit van de setlist, maar daar werd aldus ook Clear Vision aan toegevoegd van het in 2015 verschenen album Black Vision. De vocale wisselwerking tussen frontman Jadran en lead gitarist Djoni Tregub lijkt show na show aan kracht te winnen, terwijl er aan de podium présence nog maar weinig gesleuteld hoeft te worden. TFTW zette voor de zoveelste keer op korte tijd een straffe show neer en zal er na vanavond ongetwijfeld weer heel wat zieltjes bij gewonnen hebben! Keep up the good work, gentlemen!

Djoni – Temptations For The Weak

Na een relatief korte pauze werden de lichten gedoofd en werd er letterlijk afgeteld naar de show van Channel Zero. Wanneer de aftelklok op nul kwam te staan, bestormden de bandleden het podium en werd een overvolle Casino meteen murw geslagen met opener No Light, waarbij de band garant stond voor pure, onversneden thrash metal. Meteen ontstond er een gigantische moshpit, die De Casino van bij de eerste seconden omtoverde in een kolkende mensenmassa. De wel zeer jonge fans vlak voor het podium werden wat in de verdrukking geduwd, hetgeen frontman Franky DSVD duidelijk niet ontgaan was, want na een tweetal nummers mochten de jonge fans plaats nemen op het podium om voor de rest van de show bevoorrechte getuige te zijn van een fenomenale show.

Franky – Channel Zero

Het woord “fenomenaal’ is meteen gevallen en geheel terecht, want hetgeen Channel Zero ook vanavond liet zien en horen, maakte nog maar eens duidelijk waarom deze heren sinds jaar en dag mogen pronken met de titel ‘Vaderlandse Metaltrots’. Alsof het geen enkele moeite kostte, werd de ene na de andere hit op een steeds uitzinniger worden publiek afgevuurd. Franky DSVD toonde zich nog maar eens een geboren entertainer, die er in slaagt de verschillende nummers op een oprechte en vooral geïmproviseerde manier aan elkaar te babbelen zonder daarbij in torenhoge clichés te vervallen. Zo werd er op een gegeven ogenblik handig gebruik gemaakt van het feit dat een dame haar hakken uitdeed, deze vooraan op het podium plaatste om vervolgens te beginnen crowdsurfen. Tussendoor werd ook nog de lege beker bier van een fan aangevuld met een half flesje Stella en doorkruiste Franky de zaal tijdens het nummer Call On Me, waarbij zang door toedoen van de positionering bij momenten wat verloren ging.

Mikey – Channel Zero

Ook de andere bandleden hadden alle tijd en ruimte om te excelleren. Oudgediende en mede-stichtend lid Tony DeMartino was weer de coolness zelve, terwijl lead gitarist Mikey Doling zijn sterk op groove georiënteerde gitaarspel kon demonstreren. Naar het einde van de show moest Mikey zelfs enkele net iets te vurige fans in de moshpit tot de orde roepen om het toch iets rustiger aan te doen. Sinds 2017 kan Channel Zero trouwens rekenen op de diensten van gitarist Christophe Depree, wat absoluut geleid heeft tot een vollere en vettere sound dan voorheen. Ook het Griekse drumbeest Seven Antonopoulos was vanavond opnieuw een gesel voor zijn drums en vooral voor zijn drumsticks die onder zijn geweld lijken te knappen als ranke twijgjes.

Seven – Channel Zero

Setlistgewijs had Channel Zero er duidelijk voor gekozen om een chronologische koers te bevaren, waarbij ieder album in de spreekwoordelijke bloemetjes werd gezet. Oudere krakers als Heroin, Bad To The Bone, Fools Parade en Help werden met open armen ontvangen, maar ook het meer recentere werk zoals Hot Summer en Dark Passenger gingen er in als zoete koek. Enig minpuntje is toch wel het feit dat het meest recente Exit Humanity volledig werd genegeerd. Als men 30 jaar (of ondertussen 33 jaar) Channel Zero viert, kan de meest recente plaat hoe dan ook niet ontbreken.

Christophe – Channel Zero

Nadat de reguliere setlist ten einde gekomen was, verschenen de nationale helden meteen weer op het podium. Het siert de band dat ze het publiek niet minutenlang laten smachten naar meer. Een slok drinken, een handdoekje in het gezicht en een wissel van instrument. Meer moet dat niet zijn. Op de tonen van Suck My Energy kwam de band opnieuw ten tonele en werd er zowaar nog steviger van leer getrokken. Al een geluk dat De Casino blijkbaar beschikt over een stevige fundering. Het is in de buurt van de Stationsstraat wel al eens anders geweest… Met de oerklassieker Black Fuel ging het dak er voor een laatste keer volledig af en was het tijd voor de afterparty. Een absolute must, want een paar uur na de show gierde de adrenaline bij alle aanwezigen ongetwijfeld nog steeds door het lichaam. Straffe show die aantoont dat Channel Zero na 33 jaar nog steeds brandend actueel is. Hoog tijd voor een nieuwe langspeler zouden we zo denken!