Dunk! Fest – Dag 2: post-rock en post-metal van de bovenste plank.
Hughes Vanhoucke

Dag twee bracht wederom heel wat volk naar de Vooruit, pardon Vier Nul Vier (404: Error), die uit alle hoeken van Vlaanderen en deze aaardkloot afgezakt waren.

Het Britse duo Nordic Giants betrad naar goede gewoonte het podium in uitgebreide kostuums en maskers en brachten zo een element van mysterie en dramatiek naar de tweede dag van het festival.
De onberispelijke uitvoering en interacties met de beeldverhalen van de geprojecteerde filmische korte films of cartoons voegden nog een laag intriges toe en dompelden ons onder in een audiovisuele droomreis. Het repertoire, hoewel kort, was een zorgvuldig samengestelde selectie uit de catalogus van het duo, die zowel oud als nieuw materiaal bevatte.

Nordic Giants @ Dunk! Fest 2023

Tracks als Philosophy of Mind en Infinity zorgden voor epische, levendige momenten, terwijl rustigere, meer aangrijpende nummers als Faceless met getimede beelden van sociale kritiek voor reflectie zorgden. Het unieke van het Britse duo om post-dramatische melodieën te versmelten met hypnotiserende sferen en de filmische ervaring deed het publiek zonder twijfel verlangen naar meer. Een sterke opener van dag twee.

We maakten gebruik van de opwinding om de namiddag met zo’n optreden aan te vates om ongeveer 10 verdiepingen omhoog te gaan naar de kleine maar gezellige Domzaal waar A Burial At Sea werd opgevoerd. Het multi-instrumentale duo uit Liverpool herinnerde ons aan het talent dat deze stad uitstraalt. A Burial At Sea onderscheidt zich door het vermengen van mathrock en indie, terwijl het gebruik van zang en blaasinstrumenten zoals een trompet, voegden lagen van levendige kleuren toe aan de postrockbasis van de Liverpudlians.

Terwijl Mery in de hoogste zaal van het gebouw A Burial At The Sea volgde begaf ik me geïntrigeerd door de neoklassieke post-rock van Glaston naar de Balzaal. De Zwitsers uit Zurich en Basel brachten hun hypnotische math en post rock soundscapes vol overtuiging met Selina Maisch op piano/keyboards die voor de gelegenheid uitgedost was in een T-shirt van het Belgische TAKH.

Selina Maisch – Glaston @ Dunk! Fest 2023

Maybeshewill was een opwindende en emotionele ervaring. Met hun aanstekelijke energie en naadloze samensmelting van postrock- en synthwave-elementen, creëerde de band een meeslepende, dynamische sonische reis vol zwevende gitaarmelodieën en atmosferische synth-texturen. Het boeiende visuele aspect, inclusief een uitgebreide lichtshow en indrukwekkende projecties, versterkte de totaalervaring en zorgde voor een betoverende synergie. De band verweefde spanning en explosieve climaxen, op nummers als Red Paper Lanterns en He Films the Clouds, Pt. 2 die uiteindelijk de Concertzaal op zijn kop zetten.

Maybeshewill @ Dunk! Fest 2023

Het favoriete moment van ondergetekende was aangebroken, het was de beurt aan de math-rock pioniers And So I Watch You From Afar! De noord-Ieren begonnen met de snelle en energieke start bestaande uit Three Triangles en A Slow Unfolding of Wings, precies zoals mijn favoriet album van ASIWYFA begint, The Endless Shimmering (2017).
Van zodra de band het podium betrad, namen de snaren van de dynamische Rory Friers (ook bekend als Bone Crusher) die voor de gelegenheid een short aangetrokken had, kleerkast Niall Kennedy in Amenra T-shirt en bassist Johnny Adger (a.k.a. Gut Slurper) de Concertzaal over met hun energieke tokkelen terwijl deze werden aangestuurd door de ingewikkelde patronen van ritmisch drummen door Chris Wee (Blood Gargler), in de beste math rock stijl.

Rory Friers – ASIWYFA @ Dunk! Fest 2023

We waren getuige van hoe de gitaristen zich moedig waagden aan de complete sonische mogelijkheden van hun instrumenten, waarbij ze heldere, knapperige tonen en agressieve gain en distortie met elkaar verweven. Rory Friers dook naar het einde van de set het publiek in met zijn instrument en stuurde een vingervlugge fan terug het podium op die Friers‘ rol eventjes overnam. Friers nam na de set de tijd om handjes te schudden met de fans op de erraste rijen.

Niall Kennedy – ASIWYFA @ Dunk! Fest 2023

We beschikten vervolgens over 10 minuten om de innerlijke mens wat bij te vullen en om naar A.A. Williams te gaan in de  Balzaal. Hoewel anders in stijl dan de vorige bands, konden we niet anders dan de emotie aan de oppervlakte te voelen nadat we naar haar melodieuze stem hadden geluisterd en ons hadden laten besmeuren door een mengsel gothiek en post-folk. Helemaal nieuw wat mij betreft, een epiphanische muzikale ontdekking.

Caspian was de volgende op mijn lijst en absoluut een van de hoofdacts die ik moest zien. Ondanks de vermoeidheid die mijn lichaam na anderhalve dag festival om rust vroeg, zou het een grote teleurstelling zijn geweest om hun optreden vanaf het begin te missen. Gelukkig had ik het voorrecht om op een strategische positie te staan dicht bij de geluidstechnici met een goed uitzicht en dito akoestiek, en naast de leden van Kinder die aanstekelijk waren van enthousiasme toen ze hun idolen zagen.
Voor de show kende ik hun muziek alleen van hun albums Dust and Disquet (2015) en On Circles (2020), maar toen ik ze live zag, veranderde mijn perceptie over deze band totaal en ik kan alleen maar zeggen dat het genie van hun muziek veel beter live overkomt dan op plaat.

Caspian @ Dunk! Fest 2023

Een post/math ervaring die even overweldigend als moeilijk in woorden uit te leggen is. Al bij het trillende gitaareffect in het derde nummer, Division Blues, werden we ontvoerd door de waanzin die resulteerde in een hectische dans en headbang. Caspian maakten ons duidelijk dat ze echte meesters van intensiteit zijn en gaven een lezing over het creëren van boeiende sferen die je naar plaatsen brengen waar maar weinig bands kunnen komen. Een oorverdovend applaus volgde op het einde van de set door een volle extatische zaal.

Full house @ Dunk! Fest 2023

Dag 2 van het festival werd afgesloten door niemand minder dan Amenra, de Belgische vaandeldragers van het post-metal gebeuren. Boden uit Mass V werd uitgekozen om de show aan te vatten, de derde show op Belgische bodem in amper dik twee maand tijd.
Het publiek kreeg in dik een uur een mix voorgesteld uit de laatste vijf albums. Boden werd aangevat met ijzeren buizen die tegen elkaar geklopt werden waarna frontman Colin H. van Eeckhout zijn keel gor schreeuwde met de rug naar het publiek zoals we het immers gewoon zijn.

Amenra @ Dunk! Fest 2023

De evenmens was het eerste van twee nummers uit het jongste album, De Doorn, waarbij we voor het eerst de voorkant van Colin H. van Eeckhout zagen. Een al even sterke track als de opener. In alle eerlijkheid was alles wat de Kortrijkse band bracht even sterk en hiermee bewees het beste exportproduct te zijn van ons landje op stevig muzikaal gebied.
Halfweg de set kregen we Diaken geserveerd dat met wisselingen van verpletterende zwaarte en stille introspectie tot één van mijn favoriete nummers behoort in het repertoire van de Kortrijkzanen. Wat een show van Amenra ook boeiend maakt zijn niet enkel de tempowisselingen maar de kortfilms op de achtergrond. Een betere afsluiter kon naar mijn bescheiden mening niet,

Colin H. van Eeckhout – Amenra @ Dunk! Fest 2023

0 reacties

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Upcoming concerten

december

Geen concerten

januari

Geen concerten

X