De populariteit rondom het hardcoregenre is de laatste jaren toegenomen, ons aller geliefde genre zit dus in de lift. Internationaal kan je het merken aan bands als Turnstile en Knocked Loose, welke dezer dagen op gigafestivals als Coachella spelen én daar de boel op z’n kop zetten. Ook binnen onze kleine maar intense lokale scène voel je aan alles dat er wat beweegt. Logisch ook als je weet dat er in ons Belgenlandje zoveel hardwerkende bands zijn. De bands uit ons pietlullige landje worden dan ook nog eens per streek opgedeeld. Zo heb je H8000, Kempencore en veel meer. Ook in onze hoofdstad hebben ze een bruisend aanbod aan talentvolle hardcore- en punkbands. Eentje daarvan is Fucked Up Minds oftewel FUM. De band startte in 2019 aan zijn muzikale ontdekkingsreis. Het is het jaartal dat de geschiedenisboeken ingaat als het laatste normale alvorens één of ander griepje besloot om de wereld plat te leggen. Was het de schuld van de pandemie of was de band lange tijd opzoek naar dé perfecte sound, maar het duurde tot november vorig jarig vooraleer de band zijn eerste wapenfeit had afgevuurd.

Echt potten breken deed het eerste werkje niet, daar lagen de verwachtingen ook immers niet. Wat het wel deed was ervoor zorgen dat de mensen de naam van de Brusselse band leerden kennen. Wie het eerste werkje niet heeft beluisterd hoeft niet te wanhopen. De vier oertracks van de band werden overgeheveld naar de debuutplaat Bomb Attack. Gelukkig maar! Het zijn zo’n energiebommetjes, deze konden gewoonweg niet ontbreken op de eerste langspeler van Fucked Up Minds. Het moge duidelijk zijn dat ook de andere nummers pareltjes zijn geworden. Het lijkt wel alsof de band een teletijdmachine heeft ontworpen, welke je probleemloos terug katapulteert naar de beginjaren van het genre. Geen tierelantijntjes of dergelijke zooi. Gewoon raggen is het motto!

De eerste track op zo’n debuutplaat moet vanaf de eerste seconde een schot in de roos zijn. De mannen uit Brussel kozen ervoor om met Fucked Up Minds, een track vanop het eerder vrijgegeven demootje, van wal te steken. Wanneer een track de naam van de band deelt, moet het ook de belichaming worden van datgene waarvoor je staat. Dat is het natuurlijk ook geworden. Vuile gitaarlijnen, sluimerende agressiviteit die zich plotsklaps omzet naar splinterbommen en een dikke middenvinger naar de verloederde maatschappij. Wat me meteen opviel na het beluisteren van de eerste track, was de duurtijd van de nummers. Ze halen allemaal vlot de drie minuten, met uitzondering van Skate To Hell en Pedophile Hunt. Er zijn er zelfs enkele die flirten met de vierminutengrens. Wanneer je dit in achting neemt met in het achterhoofd het feit dat de band naar de oerformule teruggrijpt, dan weet je dat het live een wel zeer intensieve work-out zal worden.

Voor menig buitenstaander zal deze energieke mix overkomen als een zooitje ongeregelde. Zieltjes van een ander genre overtuigen, buiten de gekende open-minders binnen het metalgenre, lijkt een onmogelijke opdracht. Maar net zoals het eerste demootje geen potten wist te breken, was dit ook deze keer niet de opzet. Als hardcoreliefhebber hoop ik dat wanneer Fucked Up Minds de kans krijgt om bij het grote publiek door te breken, ze nog steeds deze gedachten delen. Er zijn te weinig bands welke binnen het genre het allerhoogste schavotje weten te bereiken. Deze debuutplaat laat horen dat de Belgen kans maken om in de toekomst een belangrijke naam te worden.

Een trukje dat de band meerdere malen succesvol uitwerkt, is het feit dat het doet uitschijnen dat een track op zijn einde loopt. Steeds weer weet het een track nieuw leven in te blazen, waarna de intensiteit gevoelig toeneemt. Anti-Corrida is daar het beste voorbeeld van. Deze track bolt meerdere malen uit, maar blijft met een intens two-stepdeuntje een nieuwe adem vinden. Live gaat dit voor een wel zeer woelige pit zorgen. Ook hier lijkt chaos de bovenhand te nemen, maar eigenlijk is het allemaal zo gestructureerd… heerlijk.

Ons kleine Belgenlandje heeft zoveel moois te bieden, met Fucked Up Minds en zijn Bomb Attack zijn we weer een pareltje rijker. Het was weer een tijdje geleden dat ik een debuutplaat moest bespreken. Vaak heb ik het gevoel dat de bands nog zoekende zijn. Dit vertaalt zich dan weer in een schizofrene plaat waar het duidelijk is dat de band nog geen standvastigheid heeft gevonden. Dit alles klopt niet bij deze debuutplaat, integendeel zelf. Fucked Up Minds weet wat het wil, waar het naar toe wil en wat ze in de toekomst wil betekenen. Het levert een sound op die, voor de fans van het genre, niet snel zal vervelen.

Tracklist:

1. Fucked Up Minds
2. No Pain No Gain 
3. We Are Violent
4. Anti-Corrida
5. Political Circus
6. Nuclear Blood
7. Warface
8. Falling Down 
9. Skate To Hell
10. Pedophile Hunt
11. Bomb Attack