Afgelopen woensdagavond verzamelden headbangers zich in de Zénith Aréna in Lille voor een explosieve (en behoorlijk hete) avond van metalcore, ska en punkrock (ja, in die volgorde!). De Canadese punkrockveteranen van Sum 41 stonden aan het hoofd van het evenement, met ondersteuning van de Franse metalcoreband Landmvrks en de legendarische Amerikaanse ska-band Fishbone.

Landmvrks trapte de avond af met zijn kenmerkende mix van melodische metalcore. Het vijftal uit Marseille verspillde geen tijd om een intense en meedogenloze set neer te zetten die ons allemaal opwarmde en de eerste moshpits op gang bracht. Hun combinatie van zware breakdowns, intricaat gitaarwerk en meeslepende refreinen was een groot genot om te aanschouwen.

LANDMVRKS

Het liveoptreden van Landmvrks was een ervaring op zich, waarbij we het beste van het studiowerk herbeleefden, deze keer versterkt door de opwinding en energie van honderden andere zielen die klaar waren om mee te moshen en de nummers mee te zingen. Het zeer aanstekelijke optreden omvatte nummers van hun laatste album Lost in the Waves (2021), zoals Lost In A Wave en de trap metal-hit Visage. Natuurlijk ontbraken ook de oude nummers niet die hen destijds bekend maakten, zoals Blistering van het gedenkwaardige Fantasy (2018).

LANDMVRKS – Florent Salfati

De diepe drums van Kévin D’Agostino en de grunts van Florent Salfati bezorgden ons kippenvel, een van de beste vocale prestaties die we live hebben meegemaakt na vocalisten zoals Andy Cizek van het huidige Monuments. Het werk van hun geluidstechnicus op tournee verdient ook lof, aangezien ze geweldig klonken. Zonder twijfel blijft Landmvrks zich vestigen als een iconische band in de Franse metalcore op onze lijst!

Vervolgens hadden we ongeveer 20 minuten pauze om naar de bar te gaan en onze dorst te lessen met ijskoude pinten, te midden van de meer dan 30 graden Celsius die in de zaal heersten. Helaas was de pauze te kort voor de wachtrij die bijna 40 minuten duurde, daarvoor gingen we het optreden van Fishbone niet missen.

Zowel het publiek als wijzelf waren enigszins verrast door de radicale maar aangename verandering van ritme die Fishbone met zich meebracht. De metalcore-breakdowns werden vervangen door een vrolijke mix van ska-punk, funk en zelfs reggae, waardoor we meteen begonnen te dansen. Het legendarische sextet uit Los Angeles heeft maar liefst 44 jaar ervaring en dat merk je aan hun podiumbeheersing.

Fishbone – Christopher Dowd

De drie zangers, die ook hun eigen instrumenten bespelen, en de andere muzikanten betrokken het publiek met hun onuitputtelijke energie, aanstekelijke ritmes, levendige blazers en leuke improvisaties, zoals toen ze het intro van Crazy Train speelden.

Fishbone – Dirty” Walter A. Kibby II

Toen Christopher Dowd (toetsen, trombone, zang) Ma and Pa zong, werden we meegenomen door de trompetsolo van “Dirty” Walter A. Kibby II. De charismatische Angelo Moore wakkerde de moshpit aan door overal rond te springen voordat ze hun optreden afsloten met Party At Ground Zero, wat het publiek meer dan tevreden achterliet.

Fishbone – Angelo Moore

Dit keer namen we voorzorgsmaatregelen om de zaal iets eerder te verlaten, voordat het laatste nummer eindigde en de bar weer vol stroomde met mensen. Met onze pinten in de hand keerden we terug en wurmden we ons naar het midden, maar niet helemaal vooraan, om een goed zicht te hebben en niet te stikken in de bijna sauna die de Zénith Aréna was geworden.

Waldo

De ongeduldige wachttijd voor Sum 41 werd opgefleurd door een enthousiaste fan die opmerkelijk verkleed was als Waldo en later enkele “walls of death” opende. De sfeer werd nieuw leven ingeblazen door de dreunende echo’s van AC/DC’s “T.N.T.” toen hun imposante demon het podium betrad. We hielden ons vast terwijl de veteraan punkrockers het concert spectaculair begonnen met Motivation van All Killer No Filler (2001) en zijn vurige vlammen.

Sum 41 – Deryck Whibley

We bleven springen en de teksten meezingen van de nostalgische hit The Hell Song (Does This Look Infected?, 2002) uit volle borst. Dave Brownsounds meesterlijke gitaarsolo’s zetten zoals altijd de zware toon, terwijl Deryck Whibley op zijn best was. Het is een uitdaging om de drumkunsten van Frank Zummo te beschrijven: elke slag doorboort ons, ondanks onze nostalgie naar voormalig drummer Steve “Stevo 32” Jocz. Bassist Jason “Cone” McCaslin heeft de tand des tijds getrotseerd en lijkt onaangeroerd door zijn meedogenloze passage.

Sum 41 – Dave Brownsound

De hits bleven maar komen, waardoor we versteld stonden van hun buitengewone en uitgebreide discografie. We reisden terug in de tijd naar de vroege jaren 2000 met onvergetelijke klassiekers zoals In Too Deep, Pieces en Still Waiting, die geen verdere uitleg behoeven.

Sum 41 – Frank Zummo

De circle pits en mosh pits stopten niet, en de band trakteerde ons zelfs op opmerkelijke covers van Sleep Now In The Fire van Rage Against The Machine (waar de jongere generatie helaas niet bekend mee leek te zijn) en het oude maar vertrouwde hitnummer van Queen: We Will Rock You.

Sum 41 – Jason “Cone” McCaslin

In tegenstelling tot wat ze eerder op hun sociale media aankondigden over hun afscheid, kondigde de band tijdens het concert eindelijk de release van een nieuw album aan, evenals een tournee in 2024. Hun slimme communicatiestrategie wierp zijn vruchten af, want de Zenith was deze avond volledig uitverkocht. Het was een zweterige en fantastische tijd voor iedereen, en de band greep het moment aan om hun volgende (en laatste) optreden op het vasteland van Frankrijk aan te kondigen, een concert in Parijs op 23 november 2024. Hopen dat ze ook naar België komen!