Cold Grip – Birth Of The Black Lotus

LABEL:

DIY

RELEASEDATUM:

30 juni 2023

SOCIALS:

Wie Weert zegt, denkt aan het gezellige muziekfestival Bospop of aan zijn concertzalen De Bosuil of café Zigzag. Die laatste is niet zo bekend daar de uitbater ervoor kiest om zijn etablissement beschikbaar te stellen voor de iets onbekendere namen/genres. Enkele weken geleden speelde Cold Grip er een thuismatch. Het kwam er samen met No Permission en Strayed zijn eerste volwaardige langspeler Birth Of The Black Lotus voorstellen. Bij de releaseshow konden we helaas niet aanweizig zijn, maar die nieuwste telg bespreken is toch het minste wat we kunnen doen.

Ook voor de pandemie was dit collectief al gestart aan zijn muzikale trektocht. Onder de naam Northern Lights bracht de band één ep op de markt. Het wereldwijde virus dat bij velen onder ons voor een wissel van de smaakpapillen heeft gezorgd, zorgde dus ook voor een naamsverandering. Cold Grip werd geboren in de pandemie om furore te maken wanneer deze getemperd werd. Dit kwintet maakt naar eigen zeggen melodische hardcore, een genre dat me veelal koud laat. Al zijn er altijd uitzonderingen, zoals Moments, welke me live telkens weer omver weten te blazen. Het is het melodische dat vaak als een spons op de agressie werkt. Ik was benieuwd of Cold Grip iets bijzonders had waarmee het zich wat kan onderscheiden van het gros in het genre. En dat heeft het zeker. De band kiest ervoor om rauwer dan rauw uit de hoek te komen, iets wat vooral live voor huzarenstukjes zal zorgen.

Birth Of The Black Lotus heeft de eer om deze debuutplaat op gang te trekken, en dat doet het voortreffelijk. Het is de titeltrack waarmee Cold Grip tentoonstelt tot wat het allemaal instaat is. Wat me meteen opviel was de rauwe schreeuw van Frontman Alex Cavkuloski, deze gaat echt door merg en been. Het zorgt ervoor dat de agressie de hele tijd op de voorgrond fungeert. Wie melodische hardcore zegt, denkt aan een clean vocal, deze is gelukkig niet aanwezig bij Cold Grip.

Wie heeft er nood aan een jankmuil als je zo’n bereik hebt als Cavkuloski? Cold Grip maakt immers beenharde melodische hardcore, geen feeërieke metalcore. De Hollanders kiezen ervoor om het gaspedaal vol in te trappen, iets wat ze probleemloos een hele plaat aanhouden. Om te voorkomen dat het wat te eentonig dreigt te worden, heeft de band uitstekende gitaarlijnen en kan het wederom terugvallen op het sterke strottenhoofd van Cavkuloski. De man heeft twee verschillende screams, eentje waarbij hij zijn vocal zo strak mogelijk neerzet en dan nog de nonchalante. Het is vooral die laatste welke telkens weer mijn aandacht weet te trekken. Er werd vaak bewust gekozen om het geheel niet “op te poetsen”, wat ervoor zorgt dat Cold Grip puurder dan puur klinkt.

Het is zo’n plaat geworden waar een favoriet aanduiden een moeilijke opdracht was. De songs liggen allemaal in het verlengde van elkaar, wat ervoor zorgt dat je hem perfect in zijn totaliteit kan beluisteren. Elk nummertje heeft zijn eigen sterkte, Eightfold Path zorgt er steevast voor dat ik boost van jewelste krijg. Het schiet krachtig uit de startblokken om een hele song lang uit te halen. Het refrein dient zich perfect voor zij die de kelen willen schor schreeuwen. Live gaan de haantjes uit de pit proberen om die ene strofe in de micro te schreeuwen. Leuke taferelen zullen ongetwijfeld volgen.

Jawadde, wat een heerlijke plaat is deze Birth Of The White Lotus geworden. Voor de metal(core)liefhebbers kan deze plaat wat eentonig aanvoelen, maar de hardcoreliefhebbers zullen deze plaat met open armen ontvangen. Hopelijk blijven de Hollanders trouw aan deze formule, want soortgelijke bands zijn in ondertal. Cold Grip heeft alles in huis om een belangrijke speler in het genre te worden.

Tracklist: