Bij de naam Hunter zou je misschien denken aan een post- of doommetalband, maar niets is minder waar. Hunter is een heavymetalband in de brede zin van het woord. En dat was ook de bedoeling toen vijf ervaren muzikanten in 2016 besloten hun krachten te bundelen. Wat resulteerde in 2019 in een titelloos debuutalbum. Sindsdien opereert Hunter buiten definieerbare subgenres en stereotypen. Een combinatie van heavy metal training en allerlei invloeden komen samen als een machtig gebrul dat klinkt alsof de jaren 80 zojuist de onbegrensde 21e eeuw hebben ontmoet.

Anno 2023 presenteert Hunter zijn tweede full album, Rebel Angels Rise. Dit album brengt je een spervuur van pure metal met een verscheidenheid aan invloeden, hoge en lage tonen, snelheid en vertraging, screams en grunts, zinderende riffs en dubbele solo’s. Ze hebben een aantal avontuurlijke keuzes gemaakt: meer melodie hier, meer thrash daar, soms met een knipoog naar klassieke rock. Hoewel het nog altijd duidelijk Hunter is, altijd geworteld in traditionele metal, zijn de zeven nummers verschillend en brengen je van de ene setting naar de andere, om je van begin tot eind verslaafd te houden.

En die link met de klassieke oerdegelijke heavy metal krijgen we al direct gepresenteerd bij albumopener Wicked. Een snel nummer dat duidelijk zijn mosterd heeft gaan halen bij een band als Judas Priest. Zowel muzikaal als vocaal leunt dit nummer dicht aan bij deze Britse NWOBHM band. The Forge opent met een intro die dan weer zou kunnen afkomstig zijn uit een Iron Maiden-nummer. Ook de teksten zijn volledig geïnspireerd door onderwerpen waar deze NWOBHM-bands van weleer al eens durfden over zingen. Wicked bericht over misbruik van de zwakken, en The Forge over het einde der tijden. Titeltrack, Rebel Angels Rise, is de demonische tegenhanger van The Forge: we zijn allemaal gevallen in de hel, we zijn verbannen uit het paradijs.

Requiem kent een zachte aanloop met akoestische gitaar en cleane zang. Komt een beetje middeleeuws over, enkel de klavecimbel ontbreekt. Eenmaal dit voorbij krijgen we het oerdegelijke metal waar we Hunter ondertussen van kennen. Knight of the Black Rose part 2 is het vervolg van het verhaal dat begon op Hunters debuutalbum. Over een duistere ridder met kwade bedoeling. Eens je de verhaallijn kent kan je muzikaal perfect volgen, inclusief de veranderende stijlen en riffs. Suffocate brengt ons terug in de buurt van Rob Halford (de grunts buiten beschouwing gelaten). Dit nummer werd geschreven tijdens de lockdown en dat voel je ook. Het bundelt een beetje alle gevoelens van die periode, woede, angst, verveling en frustratie.

Morior Invictus is een stevige, met een zwaar gestemde gitaar, oerdegelijke metaltrack. Niet echt een vrolijk nummer maar het handelt dan ook over verlies van dierbaren en naasten. Als laatste nummer heeft Hunter gekozen voor Dominion, tevens het openingsnummer van hun debuutalbum. Een vernieuwde versie van deze track bijgevoegd als extra track en ze noemen het dan ook Dominion XXMMIII.

Hunter heeft met zijn tweede album, Rebel Angels Rise, de oerdegelijke heavy metal van vroeger een tweede leven gegeven. Een plaat dat een vliegende start neemt en doorspurt tot aan de laatste track. Fans van NWOBHM zullen hier zeker van smullen.

Tracklist:

1. Wicked
2. The Forge
3. Rebel Angels Rise
4. Requiem
5. The Knight of the Black Rose part 2
6. Suffocate
7. Morior Invictus
8. Domonion MMXXIII (bonus track)