Het Festivalseizoen is ondertussen nagenoeg volledig ten einde gekomen. Een jammer gegeven dat meteen ook het einde van de zomer symboliseert. Al moeten we als liefhebbers van het zwaardere werk niet meteen in een zwart gat vallen. Nu de dagen weer ontzettend beginnen te korten en het weer het bij momenten laat afweten, kunnen we weer onderdak zoeken in de diverse clubs dat ons Vlaanderenland rijk is. Eén van de eerste shows van het najaar 2023 was die van Phil Campbell & The Bastard Sons in De Casino. Het voorprogramma werd voorzien door het uit Worcester afkomstige heavy metal gezelschap Fury. Amped-Up was van de partij om deze thuismatch van de nodige beeld en tekst te voorzien!

Het Engelse Fury draait al ruim een decennium mee, maar de underground zijn deze dames en heren nog niet ontgroeid. Dat belet hen evenwel niet om steevast hard te blijven werken en er vooral plezier aan te beleven. De ‘fun-factor’ lag vanavond dan ook bijzonder hoog, niet in het minst bij de bandleden zelf, die zichtbaar van iedere seconde stonden te genieten. Vooral de nieuwbakken frontvrouw Nyah Ifill dartelde met een kamerbrede glimlach over het podium. Op muzikaal gebied klonk het bij momenten allemaal wel redelijk rockabilly, waarbij de band soms wat structuur leek te missen. Al kan de eerder beperkte beschikbare podiumoppervlakte daar ook wel voor iets tussen zitten.

De al even nieuwbakken gitarist Tom Atkinson soleerde er geregeld stevig op los, waarbij Fury dan wel weer aardig indruk wist te maken. idem trouwens wat betreft het drumwerk van Tom Fenn die vanuit een hoek van het podium de nummers van wat extra peper en zout wist te voorzien. Het aanwezige publiek kon de muziek van Fury duidelijk smaken en liet dat na afloop ook duidelijk merken met een wel gemeend luid applaus. Leuke kennismaking met deze sympathieke Britten!

Phil Campbell en zijn bastaardzonen streken vanavond voor het eerst neer in De Casino. Deze heren kwamen bovendien niet met lege handen toe, want enkele weken geleden verscheen met Kings Of The Asylum nog een nieuwe langspeler. Een plaatje waarmee de band verrassend hard en gedreven voor de dag kwam. Diezelfde gedrevenheid was ook vanavond aanwezig, want de Campbells maakten er vanavond een echt feestje van. Met opener We’re The Bastards werd meteen duidelijk met welk allooi we te maken hadden, waarna de band er met Schizophrenia een nieuwe song tegenaan gooide, die het tempo stevig de hoogte in deed gaan. Wat dan gezegd van de Motörhead covers Going To Brazil en Born To Raise Hell die door het aanwezige publiek luidkeels mee werden gescandeerd.

De legende zelf genoot zichtbaar met volle teugen, maar blijft ook op zijn 62e nog steeds een man van weinig woorden. Gelukkig beschikt de band met Joel Peters over een ervaren frontman die bovendien beschikt over een dijk van een paar stembanden. Hammer And Dance – nog zo een loeihard nieuw nummer – deed de temperatuur nog wat de hoogte in gaan. Met Ace Of Spades speelde de band – hoe kan het ook anders – een absolute publiekslieveling – waarbij werkelijk niemand op zijn spreekwoordelijke tegel kon blijven staan. De reguliere setlist werd afgesloten met Heroes, een cover van de James Bowie klassieker. Een prachtig nummer op zich, maar als laatste nummer verwachten we nu eenmaal een kraker van formaat en geen cover van een nummer dat nagenoeg iedereen vanbuiten kent.

Gelukkig was er nog een bisronde, en wat voor één! Waar een band normaal terug keert on stage voor één of maximaal twee nummers, gooiden Phil Campbell en zijn bastaardzonen er  maar liefst vier extra nummers tegen aan! Killed By Death werd luidkeels mee gescandeerd, terwijl bij het afsluitende Maniac de middelvingers flink de rug in vlogen. Na ruim anderhalf uur kwam er dan ook een einde aan een set die bol stond van de stevige, snedige old school rock ’n roll nummers. Phil Campbell is het shredden en soleren nog lang niet verleerd en geniet op zijn eigen ingetogen manier van het samen spelen met zijn drie zonen. Familiegeluk op zijn best en dat weet het publiek maar al te goed te waarderen.