Earupt – Nihilosophy

LABEL:

Layered Reality Productions

RELEASEDATUM:

29 september 2023

SOCIALS:

Wat is nihilosofie? Nihilosofie is de wetenschappelijke studie of interpretatie van niets. Een concept dat zowel vaag als verrassend aangrijpend is. Omdat je in zekere zin kunt zeggen dat alles of volkomen nuttig of volkomen zinloos is.

Alles kan niets zijn en niets kan alles zijn. En met dat concept in gedachten begint de creatieve waanzin die de Belgische groove prog metallers van Earupt op hun derde album ontketenen steeds logischer te worden. Na in eigen beheer 2 albums te hebben afgeleverd, met Belief/Relief (2013) en Elements (2019), creëerden de heren een stijl die sterk leent van groove metal en prog klanken, maar tegelijkertijd niet bepaald klinkt als andere bands die er zijn. Op dit derde album, Nihilosophy, vervolgen de Belgen deze weg en duiken er nog dieper in. Ze introduceren nieuwe elementen in hun geluid die gemakkelijk passen, maar ook verrassende indrukken achterlaten.

Hoofdrolspelers van dit derde album zijn vooral gitaristen Walter Snoeck en Tom Kielemoes die de basis gelegd hebben. Zanger Hendrik Vanhoutte zorgde er dan voor dat de tracks van teksten voorzien werden. De drumpartijen zijn nog van de hand van ex-bandlid en vriend Thijs Lammertyn en Earupt daarmee een prachtig afscheidscadeau achterlaat. Bij de liveoptredens versterkt Heinz Decraeye de band. Tom MacLean (voorheen bassist bij Haken en nu bekend van zijn projecten Athemon, To-Mera, Horāsan & Psion) nam de productie voor zijn rekening en een actief lid van Haken (Charlie Griffiths) zorgt dan weer voor een gitaarsolo op één van de nummers. Doorheen het album zijn er nog verscheidene gastmuzikanten en vocalisten te horen.

Sommige ideeën waren al vóór de covid-epidemie ontstaan, maar dat laatste betekende dat er vooral op afstand aan de liedjes moest worden gewerkt. Na deze tijd was het tijd om de fundamentele ideeën te implementeren en te verfijnen. Terugkomend op het concept van het album gaf de band er zijn eigen persoonlijke draai aan. Je wordt met niets geboren en als je sterft, vertrek je met niets. Elke dag worden dingen tot niets gereduceerd door oorlogen, natuurrampen, ziekten etc… Liedjes met titels als Phoenix, Man Or Machine, Age Of Anarchy, Casting Shadows In The Dark gaan daarover… het zijn thema’s over de dood, verandering, vernietiging en geweld, leven aan de rand van de samenleving… Thema’s uit het dagelijks leven. Wat zich vertaald in elf nummers met een speeltijd van een dikke 53 minuten.

Eerste nummer op Nihilosophy is Man or Machine, tevens de eerste track die de band vrijgaf ter aankondiging van zijn nieuw album. Het eerste wat we horen is een dikke vette groove waarna de Earupt-sound boven komt drijven. Deze sound versterkt nog wanneer Hendrik zijn strot openzet. Phoenix doet al een beetje overhellen naar het progressieve, al kan dit ook te maken hebben met de gitaarsolo van Haken-gitarist Charlie Griffiths. Devil Inside luid de ommekeer in, een jazzy intro die mede door de saxofoon gezellig overkomt. Eenmaal de gitaren invoegen zijn we terug waar we moeten zijn, de groovy sound van Earupt. Met titeltrack Nihilosophy wordt de knop definitief omgedraaid richting het progressieve. Al doen de zwaardere stukken in dit nummer soms wel denken aan het oudere werk van Channel Zero. Casting Sado’s In The Dark zit overduidelijk aan de ander zijde van deze knop. Misschien heeft dit ook te maken met de extra steun van Tom MacLean (gitaar), de funky baslijnen van Stephan De Ruyver en de achtergrond zang van Julie Kiss. Alles is aanwezig wat een prog nummer moet hebben en zou misstaan op een album van Pain Of Salvation.

Diezelfde Julie Kiss is ook te horen op Rain On Me waarbij we de eerste maal overduidelijk synths horen. Die synths krijgen een hoofdrol in het instrumentale en experimentele Spark. Hoogtepunt van dit album is Set Fire To The Rainbvow. Opnieuw zijn die synthtoevoegingen duidelijk te horen, maar waar het uiteindelijk om draait is het feit dat dit nummer Dream Theater- of Tranatlantic-waardig is. Bij Screaming Ego Pain zijn dan weer alle elementen aanwezig, de groovy sound, het bombastische, (Channel Zero-sound) en het progresieve. Re-enactment of the Past leunt terug aan bij de Zweden van Pain of Salvation. Hier horen we ook dat Hendrik zijn zangtechnieken goed onder de knie heeft en meer kan dan het stemgeluid dat we op de vorige albums hoorden. Age Of Anarchy is een waardige afsluiter.

Progressieve metal in Vlaanderen (of België), je moet er toch al even naar zoeken. Earupt heeft altijd al met het genre gezweept, maar met Nihilosophy kunnen we toch wel zeggen dat de band toch wel zijn plaatsje verdient op een (Europees) prog festival. Mede door de groovy en vettige gitaarsound kunnen ze evengoed hun mannetje staan op ander festivals.

tracklist: