Dat het de laatste weken gestormd heeft binnen het kamp van Thy Art Is Murder kunnen we zelfs gerust een eufemisme noemen. Midden september besloot de band namelijk frontman en boegbeeld CJ Macmohan stante pede buiten te smijten, waarna met Tyler Miller (Aversions Crown) een vervanger werd ingelijfd. De release van de nieuwe plaat Godlike werd uitgesteld met een week en werd vervolgens opnieuw ingezongen met Tyler achter de microfoon. Ingrijpende gebeurtenissen die vanzelfsprekend de gemoederen binnen de fanbase stevig beroerd hebben en dat tot op de dag vandaag nog steeds doen. Op de koop toe diende de band dan ook nog eens per direct te vertrekken op Europese tournee samen met Whitechapel, Fit For An Autopsy en Spite. Die Europese tournee bracht de band op zaterdag 21 oktober 2023 naar een uitverkochte Antwerpse Zappa. Het verslag van een bruut avondje kan je hier lezen!

Nog voordat de deuren officieel openden, was er reeds een lange wachtrij te bespeuren rondom Zappa. Het feit dat het een druilerige zaterdag was, zorgde er blijkbaar voor dat alle aanwezigen vanavond er echt wel het maximale uit wilden halen. Het hoeft dan ook weinig te verbazen dat de heren van Spite zich van hun werk mochten kwijten voor een nagenoeg volle zaal. Met Made To Please werd er per direct stevig van leer getrokken, waarbij de breakdowns met ware doodsverachting het publiek werden ingeslingerd. De band bracht een mooie bloemlezing uit haar vooralsnog bescheiden oeuvre, waarbij de meest recente worp Dedication To Flesh uiteraard centraal stond. De eerst mosh- en circlepit liet dan ook niet lang op zich wachten. Spite is vooralsnog geen grote naam binnen het genre, maar met het nodige doorzettingsvermogen kunnen deze heren ongetwijfeld een mooi parcours afleggen de komende jaren.

Spite

Fit For An Autopsy is een band die maar al te graag afzakt naar ons Belgenlandje. Het voorbije anderhalf jaar konden we de band maar liefst drie keer bewonderen. In mei 2022 stond de band nog als headliner geprogrammeerd in de Trix (Club), waarna we dit jaar Pasen konden vieren in de Sint-Niklase muziektempel De Casino. Opmerkelijk is dat FFAA toen ook fungeerde als ‘opwarmer’ voor Thy Art Is Murder. De geschiedenis lijkt zich zo nu en dan sneller te herhalen dan we zouden denken. Qua setlist waren er vanavond dan ook weinig verrassingen. Begin 2022 leverde de band met Oh What The Future Holds nog een bom van een album af dus hoeft het weinig te verbazen dat deze laatste worp vrij centraal stond met onder meer loeiharde live versies van A Higher Level Of Hate, Savages, Pandora en het afsluitende Far From Heaven. FFAA kan duidelijk rekenen op een ultratrouwe fanbase, want vanavond wist de band de grootste circlepit van de avond te organiseren, waarbij vlotjes rond de grote, betonnen steunpilaren werd ‘gewingd’. FFAA is dan ook gewoonweg een band die nooit teleur weet te stellen en dat ongetwijfeld ook nooit zal doen.

Fit For An Autopsy

Derde act, en tevens subheadliner van de avond waren de Amerikanen van Whitechapel. Al ruim twintig jaar gelden deze geweldenaren als één van de absolute vaandeldragers binnen het deathcoregenre, waarbij de band er zeker en vast niet vies van is om de nodige innovatie door te voeren. Het old school brute deathcoregeluid van de beginjaren heeft sinds de release van The Valley in 2019 plaats moeten maken voor een volwassener geluid, waarbij de band evenwel niets aan brutaliteit heeft moeten inboeten. Met het geweldige I Will Find You werd er afgetrapt met enkele akoestische gitaren, waarna al snel de hel volledig losbarstte. Phil Bozeman kon meteen zijn vocale kunsten etaleren, want naast met doodsverachting gebrachte doodsrochels, beschikt deze man ook nog over een uitstekende paar cleane stembanden, waarbij men de luisteraar/toeschouwer moeiteloos bij het nekvel weet te grijpen.

Whitechapel

Opmerkelijk gegeven was dat niet de meest recente worp KIN centraal stond, maar wel het reeds eerder vernoemde The Valley. Voor ondergetekende hoeft dit weinig te verbazen, want The Valley wist het in 2019 moeiteloos te schoppen tot album van dat gezegende metaljaar. We Are One, Forgiveness Is Weakness en vooral Doom Woods wisten de temperatuur in een uitverkochte Zappa stilaan naar een kookpunt te brengen. Uiteraard konden ook enkele classics uit de beginjaren niet ontbreken, getuige onder meer een verschroeiende versie van End Of Flesh en de oerklassieker This Is Exile. Whitechapel bracht zoals vanouds weer een ijzersterke show al had frontman Phil Bozeman toch net iets meer interactie mogen zoeken met het publiek. De man leek vanavond net iets meer op het achterplan te fungeren dan dat we gewoon zijn.

Whitechapel

Rond de klok van half tien was het dan eindelijk tijd voor de band waar iedereen op zat te wachten. Of je nu pro of contra CJ was, iedereen was benieuwd hoe Thy Art Is Murder 2.0 live zou klinken. En om maar meteen met de deur in huis te vallen, kunnen we concluderen dat Tyler Miller zeker en vast geen totale miscast is. De man beschikt over een uitstekende stel stembanden, waarbij hij aardig uit de voeten kan. Voornamelijk de nieuwe songs afkomstig van Godlike gingen Tyler zeer goed af, hetgeen waarschijnlijk te wijten valt aan het feit dat we de Tyler Miller versie van Godlike op digitale wijze door onze strot geramd krijgen sinds CJ op collectieve wijze werd gecanceld… Wat er ook van zij: Tyler blonk wel degelijk uit tijdens de nummers van het nieuwe Godlike. Al moeten we ook eerlijk durven stellen dat we voor de oudere nummers zoals Holy War en The Purest Strain Of Hate toch liever teruggrijpen naar het vocale spierballengerol van CJ…

Thy Art Is Murder

Aan de setlist zal het vanavond in ieder geval niet gelegen hebben. Na de Decade Of Hate Tour van eerder dit jaar greep de band vanavond voornamelijk terug naar meer recentere werk. Iets wat we zeker en vast niet betreuren. Opener Destroyer Of Dreams bleek met zijn fabelachtig brutale intro het ideale voorspel voor onder meer Slaves Beyond Death, Human Target en Make America Hate Again. Met Holy War werd er nog maar eens een sterk signaal geuit naar de gebieden waar het ook anno 2023 nog volop oorlog is. De reguliere setlist werd afgesloten met Everything Unwanted waarbij Thy Art Is Murder nog maar eens het sneeuwkanon boven haalde om het podium te bedekken met een flinterdun laagje (valse) sneeuw. Een effect dat nog wat meer bijdroeg aan de heroïek van dit ijzersterke nummer. De bisronde bracht met Reign Of Darkness en Puppet Master weinig verrassingen, maar desalniettemin blijven deze twee nummers klassiekers binnen het oeuvre van de band. Al bevat de nieuwste worp Godlike absoluut enkele songs die binnen enkele jaren niet meer weg te denken zullen zijn uit de setlist van Thy Art Is Murder.

Thy Art Is Murder

Ondanks alle perikelen van de voorbije weken, zette Thy Art Is Murder vanavond een solide set neer, waarbij nieuwbakken vocalist Tyler Miller zeker niet kopje ten onder ging. De man moet duidelijk nog wat kilometers opdoen binnen zijn nieuwe band, maar dat kunnen we de man hoegenaamd niet kwalijk nemen. Wat we echter wel ontzettend storend vonden, waren de zogenaamde ‘fans’ die ontelbare keren hun ongenoegen wensten te uiten met betrekking tot het ontslag van CJ. Een statement maken kan gerust, maar dit hoeft zeker en vast geen nummers blijven aanslepen.