Alea Jacta Est – Ad Augusta

LABEL:

Useless Pride Records

RELEASEDATUM:

19 September 2023

SOCIALS:

Aah, la douce France! Alhoewel, de Franse hardcoreband Alea Jacta Est kunnen we nu niet echt lief/zacht noemen. Ondanks het feit dat de band al meer dan vijftien kaarsjes mag uitblazen, kwam ik pas sinds kort voor het eerst er in aanraking mee. Er zijn maar weinig bands welke me hebben omvergeblazen als de Fransen. Hoe ze dat deden kom je te weten in volgende review. Toen ik de band voor het eerst beluisterde, wist ik meteen wat voor vlees ik in de kuip had, althans dat dacht ik toch. Het collectief brengt een gecompliceerde mix van hardcore en beatdown. Met Ad Augusta heeft het zijn eerste wapenfeit na de hele coronacrisis en enkele heugelijke gebeurtenissen (vaderschap) uitgebracht. Voor het eerst werd er echt de studio ingetrokken (lees: voorzien van professionele apparatuur en geen puttekesgeur).

Hoe kan het dat zo’n band al zo lang aan mijn aandacht is weten te ontsnappen? Alea Jacta Est heeft al drie volwaardige platen uitgebracht, die nu een plaatsje hebben gekregen in mijn playlist. Veni Vidi Vici! Terug naar de orde van de dag, die nieuwste telg Ad Augusta. Over het negatieve van deze ep kan ik kort zijn. De intro MMXXIII duurt veel te lang en voegt dan ook nog eens niks toe. Wanneer de intro het enige minpunt is dat je kan aanhalen als recensent, dan weet je dat goud in handen hebt. FFWF oftewel Fight Fire With Fire mag deze telg op gang trekken en doet dat geweldig. De Fransen laten in die eerste vier minuten meer horen dan sommige bands op een hele plaat. Vanaf de eerste noten is het duidelijk dat Alea Jacta Est geen gas terug neemt, het voert de druk alleen maar op. Het geheel kan je best vergelijken met een mix tussen Lionheart, Rise Of The Northstar en Nasty.

De bindstukken zijn à la Lionheart, maar wanneer de Amerikanen aan het refrein zijn beland durft het geheel wel eens wat te slabbaken. Het is dan dat Alea Jacta Est durft om nog door te stomen, wat een adrenalineboost van jewelste oplevert. Wanneer het allemaal wat té gezellig dreigt te worden, komt de allesvernietigende beatdownhamer tevoorschijn. Hopelijk kruisen onze wegen snel, want live gaat dit een wel zeer pittige work-out worden! In Frankrijk staan ze al bekend om hun energieke liveshows, dat Europa maar snel mag volgen. Maar al te graag zoeken de Fransen de genregrenzen op, om dan buiten de lijntjes te kleuren. Het zorgt ervoor dat je de ene moment staat te two-steppen om je vervolgens in een sing-along te begeven waarbij iedereen dat ene stukje in de micro wil schreeuwen. Wanneer iedereen in elkaar hangt, volgt er weldra een splinterbom van jewelste.

Toen ik Ad Augusta voor het eerst beluisterde, was ik er heilig van overtuigd dat ze zich zouden wagen een commerciëlere track. Nu ik dit schijfje al tientallen keren erdoor heb gejaagd, kan ik vaststellen dat Enough Is Enough dat is geworden. Deze kan het best worden meegeschreeuwd, en heeft een bepaalde aaibaarheidsfactor. Doordat het allemaal net iets toegankelijker is, voelt de breakdown automatisch harder aan. Ook bij deze track blijven de Fransen hun vooropgestelde formule in achting houden. Wanneer de gemiddelde hardcoreband beslist om wat gas terug te nemen, begint Alea Jacta Est pas echt te pompen. Gaan voor totale destructie, dat terwijl de deur naar de grote commerciële sound lonkt, dat kan ik alleen maar aanmoedigen.

Op geen enkele moment voelde het geforceerd aan, aan alles voel je dat dit muziek is waar de band volledig achter staat. Ook het feit dat de mannen al verschillende jaren ervaring op de teller hebben, valt niet te ontkennen. Alea Jacta Est doet niet mee aan de voorgekauwde formules, het doet waar het zin in heeft. Het levert een uniek plaatje op dat niet snel zal vervelen. Het feit dat het hier over een Franse band gaat, valt ook niet te ontkennen. Hier en daar komt er een zinnetje Frans voorbij, maar ook het Engels heeft een Franse tongval. Persoonlijk vind ik dit helemaal geen minpunt, integendeel zelfs! Het zorgt er voor dat je ze nagenoeg onmiddellijk herkent. Het mag duidelijk zijn dat ik helemaal ben gevallen voor deze Franse pletwals. Ongelooflijk dat het zo lang heeft geduurd vooraleer ik ze heb mogen leren kennen. Ik ga hun agenda alvast goed in de gaten houden!

Tracklist: