Over de geschiedenis van de band Sepultura zijn al talloze boeken verschenen. Niet verwonderlijk, want ook meer dan twee decennia sinds de split van deze legendarische band, blijft de ‘vete’ tussen de Cavalera’s en de resterende leden binnen het Sepultura-kamp bestaan. Voor de fans draait dit conflict allerminst negatief uit, want vorig jaar besloten Max en Igor Cavalera om de veertigjaar oude debuutplaten van Sepultura opnieuw op te nemen en met andere woorden te voorzien van de productie waar het deze twee legendarische platen altijd al aan ontbrak. De heropgenomen versies van Bestial Devastatoin en Morbid Visions staan gewoonweg als een huis en tonen aan dat re-releases echt wel een meerwaarde kunnen betekenen. In het kader van deze twee re-releases besloten de Cavalera’s om een nieuwe Europese tournee op poten te zetten, waarbij de band op 16 november passeerde in de Gentse tempel De Vooruit!

Alvorens te focussen op het muzikale aspect, is het toch noodzakelijk om te focussen op het feit dat De Vooruit, op basis van hetgeen we in de wandelgangen mochten vernemen, het blijkbaar belangrijker acht om één of ander ‘onbenullig’ event te laten primeren op een nagenoeg uitverkochte hoofdzaal. Blijkbaar was het nodig om een ander cultureel event de nodige ‘rust’ te gunnen, waardoor de Cavalera’s pas rond de klok van half 11! aan hun show mochten beginnen. Een later aanvangsuur kunnen we op een werkdag uitzonderlijk door de vingers zien, maar wat helemaal onaanvaardbaar is, is het feit dat er voor het voorprogramma Incite plotsklaps geen plaats meer was. En dat terwijl er aan de ticketprijzen niet getornd werd en Democrazy weer maar eens uitblonk in een compleet gebrek aan communicatie. Amper tien uur voor de show een timetable online posten en zo impliciet verduidelijken dat er voor Incite geen plaats is, is gewoon onbegrijpelijk en een organisatie onwaardig.

Gelukkig was de show van de Cavalera’s er eentje om duimen en vingers vanaf te likken! De setlist had uiteraard weinig verrassingen in petto, maar daar zaten de fans deze keer net op te wachten. Al maandenlang werd er namelijk reikhalzend uitgekeken naar een voor de hand liggende set bestaande uit louter en alleen herwerkte songs afkomstig van Bestial Devastation en Morbid Visions. De Cavalera’s besloten om ook vanavond de chronologie te bewaren waardoor het aldus eerst tijd was voor de debuutep Bestial Devastation. Tijdens het gelijknamige titelnummer diende het talrijk aanwezige publiek nog wat op temperatuur te komen, maar wanneer de beestachtige openingsriff van Antichrist werd ingezet, was er werkelijk geen houden meer aan en veranderde de Vooruit in een kolkende mensenmassa, boordevol moshpits, crowdsurfers en stagedivers.

Na ruim twintig minuten bestiaal geweld, verdween de band kortstondig van het podium, waarna de Carmina Burana weerklonk en slagwerker van dienst Igor de vellen wederom mocht beginnen geselen om zo het tweede luik van de avond, genaamd Morbid Visions af te trappen. En opnieuw was het hek van de dam. Deze heren hadden duidelijk weinig zin in al te veel gezever en wouden de muziek voor zich laten spreken. Na Crucifixion werd er zowaar een ode gebracht aan Black Sabbath met het gelijknamige nummer Black Sabbath, waarna nogmaals het gaspedaal volledig werd ingeduwd met songs als Funeral Rites en Empire of the Damned.

Wie dacht dat dan de festiviteiten reeds ten einde zouden komen, kwam gelukkig ‘bedrogen’ uit, want de Cavalera’s hadden nog een heuse derde ronde in petto. Na een zeer kort intermezzo in de coulissen nam Igor opnieuw plaats achter de drums om de Sepultura-classic Refuse/Resist in te zetten, hetgeen op een luide oerkreet werd onthaald. Ook het meer groovy Territory ging er vlotjes in bij een ondertussen schuimbekkend publiek. Max liet het publiek gewillig uit zijn handen eten, getuige het feit dat een nagenoeg uitverkochte zaal uit volle borst “this is the real Sepultura” begon mee te scanderen. Alvorens af te sluiten met het ronduit geweldige Troops Of Doom, werd Dwid Hellion, frontman van Integrity, mee op het podium geroepen om samen een razende cover van Motörhead’s Iron Fist te brengen. Een mooi extraatje, maar toch hadden we liever nog een nummer als Arise of Dead Embryonic Cells de revue horen passeren. Al is dit uiteraard slechts een voetnoot in een ronduit geweldige show die we vanavond voor de kiezen kregen.

Pakweg tien jaar geleden vreesden we nog dat Max Cavalera, gelet op zijn ronde vorm, het niet lang meer zou trekken. Gelukkig heeft de man het gezondere levenspad opnieuw teruggevonden en blinkt hij als nooit tevoren achter zijn microfoon. Samen met ‘broeremans’ Igor, zoon Igor Junior en het gitaarwonder Travis Stone vormt Cavalera (Conspiracy) een extreem bruut geheel dat moeiteloos de vibe van de early eighties weet te doen herleven inclusief strakke jeans en spikes op de armen. Na bijna anderhalf uur aan extreme thrash metal volgens Braziliaanse receptuur, was het tijd om huiswaarts te keren, want daags nadien was het evident weer werkendag. ..