Bijna vier jaar hebben de prog metalfans moeten wachten op een nieuwe langspeler van de Aussies van Caligula’s Horse. Veel te lang als je het mij vraagt, zeker omdat het vorige album niet meteen mijn verwachtingen inloste. Lukte dat nu wel met hun zesde opus? Lees het hier verder als je weer wenst te weten over het nieuwe werk van deze voortreffelijke band uit Queensland, Oz.

Wat alvast niet veranderd is, is de zeemzoete stem van frontman Jim Grey die er al van sinds de begindagen bij is, een nieuwe tweede gitarist is er ook niet bijgekomen na het vertrek van Zac Greensill en vervolgens Adrian Goleby. Tegenwoordig neemt lead gitarist en medeoprichter Sam Vallen alle gitaarwerk voor zijn conto.
Een eerste luisterbeurt vertelde mij dat dit album toch wel iets steviger is dan naar mijn inziens het veel rustigere Rise Radiant.
De terugkeer naar prog metal is hier een feit al zijn er ook andere invloeden te horen in deze patchwork met als hoofdkleur prog metal aangevuld met wat artrock en aan elkaar genaaid met een melodische rode draad die er een echt kunstwerk van maakt.

Jim Grey – Caligula’s Horse @ Euroblast 2018 – Keulen – DE

Na een eerste single die boven de tien minuten uitkomt en als tweede verscheen is om duimen en vingers af te likken waarna de allereerst uitgebrachte single van Charcoal Grace komt, Golem, die net als The World Breathes With Me een weerspiegeling is van de ervaringen tijdens de pandemie down under door de ogen van de leden van Caligula’s Horse. Een zware periode waarin maar weinig mensen licht aan het einde van de tunnel zagen. Is het de pandemie die zorgde naar een terugkeer naar prog metal weet ik uiteraard niet maar het is wel een lekker stevig nummer zoals er verder op deze plaat nog meer staan.

Na de eerste twee singles volgt een suite bestaande uit vier tracks die deel uitmaken van één enkel lang nummer, Charcoal Grace, van in totaal 24 minuten die voorbijvliegen als een wervelwind met als thema verbinding, vervreemding en de manier waarop de mensheid onder dwang handelt. Ervaringen uit een duistere periode. Na de vierdelige compositie volgen nog drie nummers om het album af te sluiten dat afklokt op net iets meer dan één uur, 62 minuten om correct te zijn.
Het eerste van drie stukken, Sails, beschikt over evenveel melodie als de andere liederen en op bepaalde momenten lekker gitaarwerk van Sam Vallen. The Stormchaser is misschien wel nog beter waardoor we na 50 minuten mogen zeggen dat dit de allereerste prog parel van 2024 onder de naald liggen hebben en dan moet Mute nog komen, de afsluiter van 12 minuten.

Sam Vallen – Caligula’s Horse @ Euroblast 2018 – Keulen – DE

Caligula’s Horse keert met Charcoal Grace terug naar de hoogstaande kwaliteit van In Contact en me stiekem laat hopen dat de jongens opnieuw te zien zullen zijn op de prog metalhoogmis die Euroblast heet. Dit is écht topkwaliteit van een in prog metalmiddens een topband. Wie dit saai vindt, moet voor een spiegel gaan staan en vervolgens Amaranthe of Powerwolf opleggen.