Op zondag 10 maart tekende Amped-Up present voor het eerste festival van het jaar, een indoor prog metalfestival dat het levenslicht zag in 2019 en meteen al met de tweede editie af te rekenen kreeg met de Covid-19 die ons leven twee jaar lang zou beheersen.
De planeten van het progressieve universum kwamen op zondag 10 maart op één lijn te liggen en maakten het mogelijk dat twee tours samensmolten in één super line-up tijdens de vierde editie van Prognosis Festival. De organisatoren hadden het lumineuse idee om te profiteren van de Europese tour van Persefone en deze van Cynic om progheads samen te brengen op dit grootse evenement vol groove en technische details.
Niet tevreden met het volgen van de Europese tournee van Lampr3a, Stellar Circuits, Hypno5e en Persefone in andere landen (zoals de avond voordien in het Franse Lille), gingen zowel de fotograaf als deze redactrice naar Eindhoven waar eerst noemde band haar Europese tournee afsloot die hen bij het begin al in Nederland en België bracht terwijl Cynic deze nog maar pas had aangevat twee dagen voordien.
Helaas moesten we de start van Lampr3a missen omwille een fout op de guestlist bij de ingang van de zaal. Gelukkig duurde het niet lang vooraleer de vrijwilligers zich realiseerden dat onze goede vrienden van Persefone ons hadden geaccrediteerd en ons lieten voorbijgaan.
Het Baskische trio Lampr3a stond al om 15:30 uur op het podium en verlichtte de sfeer met zijn verfijnde instrumentaal werk waarbij het tikkende duel tussen Iza Izaguirre’s Chapman-stick en de 7 snaren van Borja Mintegiaga’s headless Kiesel opviel. Een sonische botsing van deinende golven van stijlvolle post-rock, schokkende uitbarstingen met djent doordrenkt en weelderige filmische sferen. Echt wel een band om in de gaten te houden die jonge snaken van Lampr3a.
We gebruikten de eerste pauze van 20 minuten voordat we de volgende band aan zet was om wat merchandise te gaan bekijken. Helaas kwamen we bij de stand van Cynic en Obscura een wat brommerige verkoopster tegen die ons motiveerde om stante pede terug te keren naar de reeds goed gevulde zaal.
Als tweede band was de het Amerikaanse Stellar Circuits aan zet dat voor het eerst in Eindhoven speelde en hierbij eerste Europese tour afsloten. De eerste noten van Witch House begonnen te resoneren en we werden onmiddellijk meegezogen in de eclectische microkosmos, boordevol ingewikkelde progressieve passages en vocale aanvallen die even diepgeworteld als melodieus waren en die doen denken aan het beste van Between The Buried and Me.
Zanger Ben Beddick was niet te bewogen om zijn shirt uit te trekken en ging op pad om de sfeer nog meer aan te wakkeren en betrad het publiek om de eerste circle pit van de middag in te leiden. Ook hadden we een leuk weerzien met de charismatische gitarist Jared Stamey, die we al als bassist hadden mogen ontmoeten bij Four Stroke Baron op Euroblast ’22.
Een korte maar onvergetelijke setlist, verdeeld over hun twee albums die de Amerikanen uit North Carolina tot nu toe uitgebracht hebben, Ways We Haunt (2018) en het succesvolle Sight To Sound(2023), deze laatste uitgebracht door Nuclear Blast wat meteen genoeg zegt over de kwaliteit van Stellar Circuits, het is immers niet de gewoonte bij Nuclear Blast om prog metal onderdak te verlenen.
Het werd steeds drukker in de zaal, dus gaven we er de voorkeur aan om ons strategisch op het balkon op de tweede verdieping te positioneren, wat ons ondanks de lage temperatuur een beter zicht op het podium verzekerde.
Omstreeks 17:10 uur verscheen het Nederlandse Cryptosis op het podium, met hun progressieve thrash. Hoewel die schijnbaar niet op hun plaats bleken op deze affiche, kreeg het publiek een flinke dosis hectische progressieve thrashriffs geserveerd, met zwarte en snelle ondertonen en donkere landschappen die het gestoorde vocale gebrul van gitarist Laurens Houvast aanvulden.
Niet voor niets zorgden de Nederlanders voor de eerste wall of death van de dag. We zijn er zeker van dat het de moeite waard zal zijn om ze opnieuw live aan het werk te zien, samen met een meer gevarieerde line-up, tijdens de volgende editie van Zingem Beeft op 14 september 2024.
Pelagic Records favoriete Fransen Hypno5e namen de zaal over met hun donderende avant-garde en dramatische donkere ambient. Helaas had het Franse kwartet slechts tijd voor drie nummers: On The Dry Lake, Slow Steams of Darkness Pt. II en Acid Mist Tomorrow. Hoewel we graag wat van hun meer experimenteel materiaal hadden gehoord, zoals de soundtrack van Alba – Les Ombres Errantes, een film geregisseerd door frontman Emmanuel Jessua, was het zonder twijfel een waar sonisch en visueel genot.
In het publiek konden we de enthousiaste tourgenoten Jared Stamey (Stellar Circuits) en Filipe Baldaia (Persefone) zien genieten en tevens de cirkelpit openden. Vreemd genoeg koos de band de klassieke bolero Sabor a mí als afscheidssong, een goede keuze trouwens.
Er was geen betere slot voor Persefone en vrienden dan het afsluiten van hun Europese tournee op deze geweldige avond. Om 19:00 uur maakten de grote voorlopers van Europese progressieve death metal hun triomfantelijke entree op het podium en begonnen de set met Sounds and Vessels en One Word van hun jongste meesterwerk, Lingua Ignota: Pt. I. dat eerder dit jaar verscheen. Tijdens deze tour werd ook een nieuwe zanger voorgesteld, Daniel R. Flys, wiens talent perfect past bij het kaliber van de rest van de band. De psycholoog uit Madrid maakte vorig jaar al deel uit van de tour van Persefone met Ne Obliviscaris maar was toen nog niet officieel ingelijfd.
Daarna namen ze ons mee op een rondleiding langs Spiritual Migration (2013) en Aathma (2017). Het grote moment van de avond was toen ze Paul Masvidal op het podium uitnodigden om Living Waveste zingen, een nummer dat oorspronkelijk met hem was opgenomen voor Aathma. Gitarist Filipe Baldaia blonk uit door van het podium af te komen en midden in de cirkelpit te spelen, wat alle fans opwond.
Als voorlaatste band van de avond, en om het evenement nog intenser te maken, werden we ondergedompeld in de maalstroom van de Duitse progressieve technische death dankzij Obscura. Omdat het een nieuwe band was wat mij betreft, deden ze me bij de eerste luisterbeurt denken aan de Canadezen van Beyond Creation. Ze presenteerden een vertoon van technische details, doordrenkt met een bliksemregen van riffs, uitdagende tempowisselingen en snelle solo’s. Hoewel deze stijl vaak als koud en onverwelkomend wordt gekarakteriseerd, integreren de Duitsers elementen die divers genoeg zijn om de aandacht te trekken van degenen die meer geneigd zijn tot melodeath of zelfs het puur progressieve rijk.
Ondanks de technische problemen aan het einde van zijn set wist de band de situatie met grote professionaliteit aan te pakken en liet zonder enige twijfel een sterke indruk achter die moeilijk zal zijn uit te wissen tot de volgende tech-death act waar we getuige van zijn. Een opvallende aanwezigheid was duidelijk deze van bassist Alex Weber en zijn fretloze bas.
Het was stilaan tijd voor de laatste band en de elektriciteit in de lucht was zelf zichtbaar. Na een kleine vertraging vanwege technische problemen stormde Cynic, de progressieve metalband bij uitstek, het podium op tot grote vreugde van hun fans. De emotie was voelbaar, waarbij Paul Masvidal zichtbaar ontroerd was toen hij zich Sean Reinart en Sean Malone herinnerde, voormalige overleden leden van de band.
Voor de eerste vier nummers, die bestonden uit een recensie van debuutalbum Focus (1993), kreeg Cynic de steun van Steffen Kummerer, zanger/gitarist van Obscura, die onberispelijk werk leverde met de keelzang, terwijl Masvidal zich focuste op de buitenaardse stemmen en de gitaar. Het publiek genoot van een explosie van virtuositeit met complexe riffs en passages vol techniek die alleen Cynic kan bieden.
Na een korte pauze dompelde de band het publiek onder in trance met Kindly Bent to Free Us, een stuk vol jazzy sferen en hypnotiserende melodieën.
De finishing touch kwam met het nostalgische Evolutionary Sleeper, een klassieker van de band die de kers op de taart was op een memorabele avond. Cynic liet opnieuw zien waarom ze als legendes van de progressieve metal worden beschouwd. Hun liveshow is een unieke ervaring die muzikale virtuositeit, emotie en een unieke sfeer combineert.
Editie 2024 van Prognosis mocht dan wel anders zijn dan de vorige, wij genoten er alvast met volle teugen van en kijken al uit naar een volgende editie.
0 reacties