De fans hebben er ontzettend lang op moeten wachten, maar na vijf jaar zijn de koningen van de Hellenistische black metal eindelijk terug met een nieuwe langspeler. We hebben het hier uiteraard – hoe kan het ook anders – over het instituut Rotting Christ. Ook Griekse goden, halfgoden of andere koningen ontsnapten vier jaar geleden niet aan een of andere pandemie, wat voor een mondiale stilstand gezorgd heeft. Ook nu nog verschijnen er platen die in se dateren van tijdens de lockdown. Pro Xristou, de veertiende langspeler van Rotting Christ, verscheen op 24 mei via Season Of Mist!

De verrassing was groot toen we begin januari tegelijk met de aankondiging van Pro Xristou de plaat er zowaar meteen als promomateriaal bij kregen. Het is dan ook een understatement om te zeggen dat Pro Xristou ondertussen de nodige draaibeurten gehad heeft… Nieuw werk van Rotting Christ leg je namelijk niet zomaar naast je neer! Ook anno 2024 dienen goden nog steeds de nodige verering te krijgen en met respect behandeld te worden, zouden we zo durven denken.

Vanaf de eerste noten van intro Pro Xristou gevolgd door de opener The Apostate heb je als luisteraar direct door dat je met een vintage Rotting Christ plaat te maken hebt. Een gevoel van herkenning overvalt de luisteraar direct wat hetgeen nog het best zouden kunnen vergelijken met het zich laten onderdompelen in een warm bad vol nostalgie. Doorheen de jaren hebben deze Grieken op dermate wijze een eigen geluid gecreëerd dat eenvoudigweg uit de duizenden te herkennen valt. We zouden zowaar durven stellen dat Rotting Christ een genre op zichzelf geworden is…

Wie een razendsnel en agressief album verwacht, is er evenwel aan voor de moeite. In navolging van Rituals (2016) en The Heretics (2019) ligt de nadruk meer op het creëren van uiterst sfeervolle, mid-tempo nummers, louter dan het wild om zich heen slaan met blastbeats en gierende gitaarriffs. Die sfeer wordt voornamelijk gecreëerd door de melodieuze gitaarlijnen van de tandem Sakis Tollis – Kostis Foukarakis, die de composities opnieuw naar een hoger niveau tillen. Pro Xristou is bovendien een zeer coherent album geworden, waarbij de songs naadloos in elkaar lijken over te vloeien zonder als luisteraar geconfronteerd te worden met brutale overgangen. Vanuit deze optiek is het een nagenoeg onmogelijke opgave om een of meerdere nummers naar voor te schuiven als zijnde de spreekwoordelijke ‘primus van de klas’. Als we dan toch verplicht worden om één specifieke song in de spreekwoordelijke spotlights te zetten, gaat onze voorkeur uit naar het opzwepende Pyx Lax Dax. Een nummer dat na een korte intro in alle gecontroleerde hevigheid losbarst en live ongetwijfeld met open armen zal worden ontvangen. Het is niet voor niets dat dit nummer live al meermaals aan het grote publiek werd voorgesteld…

Echter mogen we ook niet blind zijn voor het feit dat er van enige vernieuwing nagenoeg geen sprake is. Wanneer we als luisteraar van bij de eerste luisterbeurt worden ondergedompeld in een warm bad van nostalgie lijkt het wel of we de verschillende composities al eens eerder mochten aanhoren. Zo leunt deze Pro Xristou wel zeer dicht aan bij het album Among The Fires Of Hell dat frontman Sakis Tollis in 2022 nog onder zijn eigen naam uitgebracht heeft.

Dit betreft toch wel een belangrijke kanttekening die zeker en vast niet over het hoofd gezien mag worden en deze Grieken toch wel enkele punten kost in de eindafrekening. Wie evenwel weinig tot niet vertrouwd is met het eerdere werk van Rotting Christ, dan wel van diens frontman, zal ongetwijfeld omver geblazen worden door de kracht, de epiek en zelfs de melancholie die uitgaat van alle tien songs. Rotting Christ zal er ongetwijfeld alleen maar fans bijwinnen zonder dat de fans van het eerste uur zich geschoffeerd hoeven te voelen en zal ongetwijfeld binnen een zevental maanden uitgebreid vermeld worden in de diverse eindejaarslijstjes…

Tracklist:

1. Pro Xristou
2. The Apostate
3. Like Father Like Son
4. The Sixth Day
5. La Lettra Del Diavolo
6. The Farewell
7. Pyx Lax Dax
8. Pretty World, Pretty Dies
9. Yggdrassill
10. Saorse