Het tweede weekend van augustus is Kortrijk weer het epicentrum van de zware gitaren. Drie dagen metal in al zijn glorie. Alcatraz heeft er steeds voor gezorgd dat iedere metalfan aan zijn/haar trekken komt waarbij er nooit een subgenre uit de boot is gevallen. Ook dit jaar is er een grote variëteit aan bands en genres. Zo krijgen we zowel stoner als hardcore, pirate metal tegenover prog, maar zoals steeds, naast de ouwe getrouwen en buitenlandse bands, veel aandacht voor onze eigen Belgische groepen. Ook dit jaar heeft de organisatie terug een mooie affiche samengesteld, waarvan wij een driedelige preview voorschotelen. Uiteraard beginnen we met een selectie voor vrijdag 9 augustus.

Dyscordia (Prison Stage – 11.20)

Een betere thuismatch kan je niet spelen en dan nog eens het festival mogen openen en op het hoofdpodium. Al hebben deze heren het al eerder meegemaakt (2017 en 2021), het moet toch wel een apart gevoel geven om op zo een immens podium te staan en de slaap uit ieders oren te mogen blazen. Met zijn nieuwe drummer en een nieuw album onder de arm staat Dyscordia niets in de weg om een eerste maal iedere vroege vogel omver te blazen.

Fire Down Below (La Morque – 15.55)

Nog een Belgische band dat de eer krijgt om voor de tweede maal te verschijnen op Alcatraz is de stonerformatie Fire Down Below. Terug zoals in 2019 in La Morque en dat mag zeker niet aanzien worden als even status quo of degradatie maar eerder een vanzelfsprekendheid. Een “kleine” donkere tent waarin FDB het publiek letterlijk tot het kookpunt kan brengen. Wie er bij was in 2019 weet wat ik bedoel. Met hun veelgeprezen recentste album, Low Desert Surf Club, zijn deze Belgische goden van de stoner metaleen extra motivatie om te gaan aanschouwen. Fire Down Below wordt systematisch geprezen voor zijn unieke sound: een melodieuze mix van fuzzed-out stoner, heavy psych en 90’s grunge met daarbovenop accenten uit de space rock en doom metal.

Feuerschwanz ( Prison Stage – 16.25)

Omdat het niet steeds retestrakke metal of core metal moet zijn, maar ook eens gemakkelijk en goed verteerbaar, is er Feuerschanz. Deze Duitsers brengen middeleeuwse folk metal. Wat moeten we ons daar bij voorstellen? Feuerschwanz zingt over middeleeuwse beroepen en gebruiken, maar brengt ook herinterpretaties van klassieke sprookjes. Covers van bekende nummers die ze op middeleeuwse wijze parodiëren, ontbreken evenmin. Soms grof, maar altijd plezant. Zelf noemen ze het volkskomedie op middeleeuwse wijze en gaven ze de muziek maar meteen een satirische insteek. Bereid u voor op een totaalspektakel met doedelzak, fluit, e-gitaar, viool en verkleedpartij. Uw humeur kan er alleen maar wel bij varen.

Hippotraktor ( La Morque – 18.45 )

Voor wie het dan weer liever iets moeilijker en progressiever wil, kan opschuiven richting de kleinste maar gezelligste tent van dit festival, La Morque, om te gaan kijken naar alweer een uitstekende Belgische band: Hippotraktor. Sinds de release van zijn debuut-ep P’eau (2018) en eerste full album Meridian (2021) groeide het uit Mechelen afkomstige trio uit tot een veelzijdig vijfkoppig ensemble dat het vroegere instrumentale progmetalgeluid naar nieuwe hoogten tilt. Hippotraktor neemt nota van de beste momenten in het hedendaagse prog/groove/post-metal en weet de ontzagwekkende kracht van de natuur te vangen in aanstekelijke riffs en een meedogenloos groovende complexiteit. Het resultaat is een overweldigende geluidservaring met een niets ontziende intensiteit. De luisteraar dingen laten voelen en ervaren die buiten ons gewone leven vallen: de Belgische band Hippotraktor weet als geen ander hoe ze dat moeten doen.

Chanel Zero ( Prison Stage – 19.30 )

Een band dat geen introductie nodig heeft. Een band dat al op het hoogste niveau meedraait sinds begin de jaren 90 en hedendaags nog steeds volle zalen trekt. Wie kan er Black Fuel, Help, Suck My Energy…. niet uit volle borst volledig meezingen? Toch is dit nog maar de derde passage op dit festival (vierde als je het tweevoudig optreden uit 2021 meerekent). Dit keer trakteren ze met een ‘best of’. Van hun debuutalbum Channel Zero in 1991 en hun laatste uit 2017, Exit Humanity, kortom: de hits, de beste songs. En voor wie niet genoeg kan krijgen van Franky De Smet-Van Damme. Op zaterdag en zondag draait hij vanaf 18.00 uur in El Presidio plaatjes als zijn alter ego Dj Turbeau.

The Ocean ( Helldorado Stage – 21.00 )

The Ocean is een band die niet voor een gat te vangen is. Met een mix van progressieve rock, post-metal, sludge en avant-garde weten de Duitsers al meer dan twintig jaar voor beroering te zorgen. Het collectief werd in 2000 opgericht door gitarist/songwriter Robin Staps, maar kende jarenlang een onwaarschijnlijk hoog verloop aan muzikanten. Intussen heeft The Ocean het instrumentale pad verlaten nadat een vaste vocalist werd aangetrokken. Volgens critici een stap achteruit in termen van vernieuwing en originaliteit, maar volgens de band een bewijs dat recensenten niet om kunnen gaan met de brutaliteit van de antitheïstische vocals die de sound tegenwoordig aanvullen. The Ocean spaart de roede niet. Zowel het katholieke als protestantse geloof krijgen met de regelmaat van de klok een veeg uit de pan. Hoewel hun muziek niet bepaald gemakkelijk is, weten ze steevast te boeien. Op hun jongste album Holocene (2023) staat de meest gevarieerde, experimentele muziek van de band tot nu toe.

Saxon (Prison Stage – 21.10)

Saxon mag zich al beginnen beschouwen als een oudgediende op dit festival. Eerste keer was op de tweede editie van Alcatraz (toen nog in de Brielpoort in Deinze en sindsdien nog twee maal (2017 en 2019)). En oudgediende mag je wel heel letterlijk nemen. Als een van de leiders van de NWOBHM definieerde Saxon mee de sound van de klassieke heavy metal. Vier decennia en tal van successen later staan ze nog steeds aan de top. In de jaren 80 groeide Saxon uit een van de succesvolste metalacts van Europa. En dat zijn ze tot op vandaag gebleven door onvoorwaardelijk de traditie voort te zetten die ze zelf hielpen te creëren. Hun doorbraak kwam er in 1980 met het album Wheels Of Steel tot het in 2022 uitgebrachte Carpe Diem. Een hele back cataloog waar deze heren graag uit putten.

Amom Amarth ( Prison Stage – 23.30 )

De tijd gaat vlug als je je amuseert, want van zodra je de melodieuze death metal van het Zweedse Amon Amarth hoort, dan weet je dat we zijn aanbeland bij de hoofdact van dit podium. Maar niet getreurd want Amon Amarth staat steevast voor een spetterende show. Voor hun naam haalden ze de inspiratie bij J.R.R. Tolkiens Middle Earth, voor hun teksten grasduinen ze gretig in de rijke mythologie en geschiedenis van de Vikingen. De muziek van Amon Amarth wordt daardoor soms ten onrechte viking metal genoemd, maar vergis je niet: het vijftal staat garant voor een portie brutale maar strak georkestreerde death metal. Pas met hun zevende album Twilight of the Thunder God namen ze hun terechte positie aan de metaltop in. Sindsdien volgden nog vijf releases met het recente The Great Heathen Army (2022) als voorlopig hoogtepunt.

Cradle Of Filth (Swamp Stage – 00.20)

Is extreme metal meer jouw genre (met verwijzingen naar het occulte) dan verwijzen we u graag naar de afsluiter van de Swamp Stage, want daar speel Cradle Of Filth. Terwijl in Noorwegen menig kerkje in de brand stond en de prille black metal niet bruut genoeg kon klinken, koos een jongeman uit Suffolk begin jaren negentig voor een vernieuwend geluid. De fundering van het Scandinavische geluid bleef intact, maar boegbeeld Dani Filth drapeerde daar een tapijt van gothic keyboards over. De man bleek ook niet vies van een NWOBHM-metalriff die naadloos in de nog steeds zwartgeblakerde sound werd ingepast. Het vampierenimago, gekoppeld aan occulte teksten, sloeg in als een bloederige bijl en de albums verkochten als zoete broodjes. Dani is vandaag het enige originele lid, maar hij weet zijn band ook na drie decennia relevant en populair te houden.

Life Of Agony (Helldorado Stage – 00.25)

Misschien is Life Of Agony wel een van de bands die al het vaakst op dit festival aanwezig was. Na 2014, 2017 en 2022 (het jaar dat de drumster na het optreden werd afgevoerd wegens de hitte), zijn de Amerikanen anno 2024 terug present. Ditmaal als afsluiter van de Helldorado Stage. De band uit Brooklyn, New York, in 1989 opgericht door Mina Caputo (formely known as Keith), Alan Robert en Joey Z., haalde in 1993 verpletterend uit met River Runs Red. Zelden wist een band zo indrukwekkend de metalscene binnen te stormen. Opvolgers Ugly (1995) en Soul Searching Sun (1997) deden het minder goed. Ook met Mina liep het minder goed, de keuze voor het solopad was snel gemaakt. Vijf jaar later kwam Caputo opnieuw aan boord, maar het succes bleef achterwege. Tot There’s No More Pain in 2017 de band weer op de juiste rails zette. LOA was back. En hoe! Vaak weggezet als hardcore – enkel in de beginperiode – is LOA in werkelijkheid een stijl op zich. Bereid je maar voor op een heftig feestje.

Dit zijn maar een paar suggesties uit het overvolle programma op vrijdag, verdeelt over vier podiums. Wie het graag wat feestelijker houdt en graag uit de bol gaat op de muziek van platenruiters, kan de hele dag terecht in de bar annex partyzaal El Presidio alwaar Dikke Dennis (ook bekend van zijn vaste gastoptredens bij de Nederlandse band Peter Pan Speedrock) iedere avond de tent afsluit.

Tickets : https://www.alcatraz.be/nl/tickets