Deze nieuwe worp opent meteen sterk met Antidote to Faith, dat direct de toon zet met furieuze riffs en krachtige vocalen. Het nummer combineert metalcore met melodische elementen, wat typerend is voor de stijl van Neaera. Pacifier en het titelnummer All Is Dust volgen met evenveel kracht, waarbij vooral de zware refreinen en scherpe gitaarwerk opvallen. Deze tracks benadrukken de vaardigheid van de band om woede en melancholie naadloos samen te voegen tot één coherent geheel.

Een hoogtepunt van het album is het nummer Swords Unsheathed, dat een boeiende mix van dissonantie en tragere, zwaardere delen weet aan te reiken. De dynamiek tussen de verschillende secties van het nummer geeft het een unieke sfeer die zich onderscheidt van de rest van het album. Ook songs als pakweg Render Fear Powerless en Dividers laten horen dat de Neaera nog steeds weet hoe ze het publiek kunnen aansporen tot een portie headbangen of tot het aanstoken van een moshpit.

Ondanks de sterke punten van het album, is All Is Dust ook niet vrij van kritiek. Zo valt het toch wel op dat Neaera ook na meer dan twintig jaar nog steeds vasthoudt aan haar eigen, veilige en voorspelbare muzikale formule. Vooral de herhaling van vergelijkbare structuren en riffpatronen in nummers zoals Per Aspera en Edifier wordt als een zwakte beschouwd, waardoor het album als geheel minder memorabel kan aanvoelen. Dit kan voor sommige luisteraars teleurstellend zijn, vooral diegenen die op zoek zijn naar meer innovatie binnen het genre​…

Al met al is All Is Dust een album dat trouw blijft aan de kern van Neaera’s geluid, en hoewel het misschien niet de meest vernieuwende plaat is, zal het zeker resoneren met fans die hunkeren naar hun herkenbare mix van woede en melodie. Het is een solide comeback die bewijst dat Neaera nog steeds een kracht is om rekening mee te houden in de metalwereld!

Tracklist: