Nederland – Slowakije. Het had zomaar een affiche kunnen zijn op het afgelopen Europees Kampioenschap voetbal. Beide landen komen elkaar wel al eens vaker tegen, want het van origine Nederlandse deathcore collectief Distant heeft namelijk al geruime tijd een Slowaakse brulboei achter de microfoon staan. Deze samenwerkende vennootschap bracht vorig jaar nog maar het sterke Heritage en staat nu alweer te pronken met een nieuw werkstuk. Geen single of EP, maar een volwaardige langspeler, waarvoor kosten noch moeite werden gespaard. Tsukuyomi: The Origin verscheen op 22 november 2024 via Century Media Records. Voor de recensie ben je hier aan het juiste adres!

Deathcore wordt hoe langer hoe meer het toonaangevende genre binnen het volledige metalen landschap. Of je voor of tegen bent, er is geen ontkomen meer aan. En maar goed ook! Thy Art Is Murder, Fit For An Autopsy, Shadow Of Intent en voornamelijk Lorna Shore hebben op korte tijd een headlinerstatus weten te bemachtigen. Vier grootmachten binnen het genre waar Distant gerust bij gerekend mag worden!

Met Tsukuyomi: The Origin wil Distant eerst en vooral haar tienjarig jubiileum als band vieren, waarbij men de debuut-EP Tsukuyomi extra in de bloemetjes wil zetten. Tsukuyomi werd namelijk volledig opnieuw opgenomen met alle middelen en instrumenten die de band zeven jaar geleden nog niet ter beschikking had. Maar deze Tsukuyomi: The Origin is meer dan een loutere heruitgave van het debuut. Gedurende de eerste 25 minuten schotelt Distant namelijk een portie hondsbrutale deathcore voor, waar Jan Modaal het spontaan van in zijn broek zou doen. Waar genregenoten als Lorna Shore en Shadow Of Intent een zeer orchestrale insteek weten toe te voegen aan de muziek, houden deze heren het bijzonder ‘sec’. Geen overbodige tieretarelijntjes, maar gewoon oerend hard voor de dag komen.

Intro The Pale Moonlight zet meteen de toon, waardoor je als luisteraar zonder ook maar enige vocale uithaal al ongeduldig heen en weer begint te schuiven. Wanneer het korte, maar o zo krachtige Fleshweaver wordt ingezet, is er werkelijk geen houden meer aan. Dit is hoe old school deathcore hoort te klinken zonder ook maar op enig moment puberaal voor de dag te komen. Dat Distant binnen het metalgenre graag gezien is, blijkt bovendien uit het aantal gasten dat zijn duit in het spreekwoordelijke zakje komt doen. Op Tortourous Symphony horen we een zekere Matt Heafy die nog maar eens duidelijk maakt dat zijn stemproblemen van een jaar of vijf geleden volledig van de baan zijn. Het zou ons niet verrassen mocht de man in kwestie binnenkort een volwaardig uitstapje richting het deathcoregenre overwegen. Het blackmetalgenre wist Matt Heafy zich met Ibaraki al meester te maken, dus kan het deathcoregenre vermoedelijk niet achter blijven…

Tijdens Cradled In Shards Of Glass en Loveless Suffering schopt de band voor de zoveelste keer bijzonder bruut om zich heen al is het vooral The Undying dat indruk weet te maken door een sterke opbouw in combinatie met een bijzonder veelzijdige instrumentatie. Als The Undying als blauwdruk geldt voor het toekomstige werk, ziet de toekomst er bijzonder rooskleurig uit!

En dan moet de ode aan het debuut Tsukuyomi nog beginnen! Distant heeft zich er absoluut niet gemakkelijk van af gemaakt. Het debuut werd niet zomaar opnieuw opgenomen, maar er werden wel degelijk zeer subtiele verbeteringen toegevoegd die de nummers alleen maar ten goede komen. Een minder subtiele nuance is uiteraard de gastbijdragen van Alex Erian (Despised Icon) tijdens Acolytes Of Damnation en die van Simon Simonich (Signs Of The Swarm) tijdens Malice. Al moeten we ook wel durven toegeven dat het nieuwe werk het debuut moeiteloos weet te overtreffen. Daar kan geen enkele reproductie iets aan veranderen, hetgeen absoluut beschouwd mag worden als een compliment. Het is namelijk niet iedere band gegeven werkstuk na werkstuk verschroeiender en verschroeiender voor dag te komen zonder ook maar op enig ogenblik in herhaling te vallen!

Tsukuyomi: The Origin is dan ook zoveel meer dan een loutere hommage aan het debuut. Dit werkstuk is absoluut te beschouwen als een volwaardige langspeler, al is het maar door de volle overgave waarmee deze heren zich weten te smijten. Verplichte kost voor al wie het deathcoregenre een warm hart toedraagt. Op 2 maart passeert Distant trouwens in de Antwerpse Trix samen met genregenoten Enterprise Earth. Tickets zijn nog steeds te verkrijgen via deze link!

Tracklist:

1. The Pale Moonlight
2. Fleshweaver
3. Feast Of Misery
4. Tortourous Symphony (ft. Matt Heafy)
5. Cradled In Shards Of Glass
6. Loveless Suffering
7. The Undying
8. The Apex
9. Acolytes Of Damnation (ft. Alex Erian)
10. Tsukuyomi (ft. Travis Worland)
11. Malice (ft. David Simonich)
12. Broken Cross