De Sint-Niklase “post-everything”-band Walfang vindt zijn invloeden ver en wijd, zonder zijn eigen smoel te verliezen. Dynamisch, dromerig, hard, zacht en als een kopstoot.

Walfang stuift vanuit het woeste Waasland naar plaatsen aller lande. Etiketjes met epitheton als grunge, stoner, post rock, sludge, noise, shoegaze en math, floepen er rakelings uit. Gemakkelijksheidhalve houden ze het zelf maar op post-everything en mijmeren graag over jeugdige herinneringen en teleurstellingen. Walfangs muziek nodigt uit tot een verkenning van de menselijke conditie, waarbij thema’s als apathie, zelfdestructie en existentiële angst worden verkend, terwijl er ook glimpen van hoop en harmonie worden geboden. Met hun gloednieuwe album, Trigger The Short-Fused, duiken ze nog dieper in hun toch al tot nadenken stemmende, duistere muzikale terrein.

De band startte in het jaar 2011 onder de naam Monkey Juice. Na een tiental jaar voelden de leden echter dat ze de naam ontgroeid waren en besloten ze voortaan door het leven te gaan als Walfang. In die tijd is er best veel veranderd voor de band. Het oorspronkelijke trio, Odiel Oosterlinck (gitaar, zang), Taco Bals (gitaar) en Charlie Buyse (drums) is ondertussen uitgebreid naar een kwartet met de toevoeging van Burny Roose (bas, zang). De band tekende bij het kersvers opgerichte platenlabel Barley Records van (drummer) Charlie Buyse en James Falck (bekend van de bands Cobra The Impaler, Bear en Mankind).

Drie jaar nadat ze de wereld verblijdden met het debuutalbum LØV, mogen we een nieuwe plaat verwelkomen, Trigger The Short-Fused. Veel radiohits zullen er naar alle waarschijnlijkheid niet op deze plaat staan, maar iedere track kruipt na elke luisterbeurt dieper onder je huid. Negen nummers staan er op dit nieuwe album, waarvan de eerste drie tracks het album al op de wereld werden ingestuurd als kennismakingsingles voor Trigger The Short-Fused. No Seasons had de eer om het album aan te kondigen. Ergens tussen stekelige riffgekte en rauwe energie komt er een bewust onorthodox pakkend deuntje vrij dat aangename pijn veroorzaakt. Probably Sand was de volgende in de rij Een track waarbij de bas zacht opent en waarna er meteen een muur van vervormde gitaren en stevige drums opgetrokken wordt. Een zelfzekere zanglijn vult zich met melancholie in een daadkrachtig, rauw klinkend nummer.

Laatste in de voorlopige reeks van singles is Soaring, een nummer met een toepasselijke titel die je het gevoel geeft dat je een adelaar bent die door de lucht vliegt tijdens dit relatief kalme alternatieve rockdeuntje. Japanese Emperor, dat, net als Eerie, een snelle mix van metalcore, grunge, industrial en anthemische rock dat verschillende kanten opgaat en experimenteert met geluiden die nog niet eerder op deze plaat zijn gehoord. Furious Return en ook Solitude zijn dan weer tracks waar je van hot naar her gesmeten wordt en zouden misschien wel kunnen omschreven worden als progressieve core everything. Het ene moment loeiend harde metalcore om daarna terug te vallen op uiterst zachte intermezzo’s en oorvriendelijke gitaarriffs, en dan helemaal het extreme terug opzoekend.

Walfang kunnen we catalogeren als verbluffend, out of the box en creatief. Met een compromisloze drang om grenzen te verleggen en een steeds evoluerend geluid blijven ze een onuitwisbare indruk maken en nodigen ze luisteraars uit om door de catharsis en chaos van het moderne leven te reizen.

Tracklist:

1. Probably sand
2. Soaring
3. No Season
4. Japanese Emperor
5. Marimo Is Deaf
6. Eerie
7. Furious Return
8. Solitude
9. Most Versatile Piece