De appel valt binnen de familie Tervonen duidelijk niet ver van de boom. Waar vader Marko Tervonen al sinds jaar en dag gitarist is bij The Crown, is diens zoon Mateo zowel frontman als lead guitarist binnen het Zweedse Sarcator. Sinds de officiële oprichting in 2018 bracht deze blackened thrashband diverse singles én twee volwaardige langspelers op de markt. Vooral het in 2022 uitgebrachte Alkahest wist duidelijk indruk te maken, want de jongens van Sarcator mochten plots een deal tekenen met het grote Century Media Records. Op 17 januari verscheen met Swarming Angels & Flies de derde langspeler en aldus de eerste via Century Media Records. Wij waren bijzonder benieuwd om deze plaat aan een grondig oordeel te onderwerpen.

Op deze derde worp gaat Sarcator meteen verschroeiend van start om het nog eufemistisch uit te drukken. Wat meteen opvalt is het hoge speltechnische niveau van deze heren. De manier waarop deze jonge wolven hun instrumenten beheersen, is echt wel indrukwekkend te noemen en voegt meteen ook de techniciteit toe aan het muzikale geheel. Dit is dan ook niet zomaar het zoveelste zwartgeblakerde thrashbandje uit het zoveelste dozijn, zoveel mag duidelijk zijn.

Veel ruimte om te ademen krijg je als luisteraar aanvankelijk niet. Ondanks het feit dat de nummers stuk voor stuk afklokken boven de vijf minuten, vliegen de songs één voor één aan een razend tempo voorbij. Opmerkelijk hierbij is wel dat opener Burning Choir en het daaropvolgende Comet Of End Times op één of andere manier bijzonder grote gelijkenissen vertonen. Zelfs na diverse luisterbeurten blijft dit een element dat overeind blijft staan, maar dat waarschijnlijk wel aan het gehoor van ondergetekende zal liggen. Luister en oordeel vooral zelf zouden we zo zeggen.

Het is pas tijdens Where The Void Begins dat Sarcator de teugels laat vieren. Wat begint met een zachte, ingetogen akoestische gitaar, mondt al snel uit in een nekbreker van jewelste die gebouwd is op een enorm aanstekelijke gitaarriff. Sarcator gooit niet meteen al haar troeven op tafel, maar blijft deze song noot voor noot verder opbouwen om finaal alle remmen los te gooien zowel op instrumentaal als op vocaal gebied. Bij momenten doet dit nummer was denken aan Warriors van Abbath’s zijproject I dat gekenmerkt wordt door eenzelfde interessante opbouw om verschroeiend eindschot. Where The Void Begins is gewoonweg een ijzersterke song, waarmee deze band haar capaciteiten aan de wijde wereld etaleert. En hoe!

Een ander verrassende song is het volledig instrumentale Closure. Een instrumentaaltje is altijd een interessant gegeven. Het is namelijk niet alle bands gegeven om zonder vocalen ook interessant voor de dag te blijven komen. Closure is zeker en vast geen misbaksel, maar hier en daar had Sarcator toch beter de schaar gehanteerd. Mocht deze song een minuut of twee korter geweest zijn, was de impact des te groter geweest.

Ondanks enkele puntjes van kritiek is deze Swarming Angels & Flies een sterke plaat geworden, waarmee Sarcator aantoont dat ze niet voor niets onder contract staan bij het grote Century Media Records. Fans van stevige thrash metal met een gitzwart randje kunnen blind toeslaan. Hetzelfde geldt voor de muziekliefhebbers die de nodige techniciteit wel kunnen waarderen. Interessant plaatje om het nieuwe jaar mee te binnen. Wij zijn alvast benieuwd hoe dit nieuwe werkstuk zich live zal vertalen. De toekomst zal het ongetwijfeld uitwijzen!

Tracklist:

1. Burning Choir
2. Comet End Of Times
3. Swarming Angels & Flies
4. The Deep Ends
5. Where The Void Begins
6. The Undercurrent
7. Closure
8. Unto Sepulchres