De sludge/post-metalband Pothamus mixt muziek met metafysica en neemt je mee op een betoverende trip. Dit driekoppige ensemble uit Mechelen weet het publiek te boeien met zijn unieke mix van repetitieve riffs, zwevende drones, tribaleske percussie en schurende baslijnen. De band combineert oosterse filosofie en westerse esoterie en streeft naar een collectieve catharsis.
Pothamus keert terug naar dit bestaansvlak met het nieuwe album Abur, de langverwachte spirituele opvolger van zijn kolossale debuut Raya. De zoektocht naar betekenis staat centraal als een pijler van geloof in de raadselachtige wereld van Pothamus. Terwijl ze oosterse filosofie en westerse esoterie vermengen tot een unieke ontologie, blijft de band trouw aan de basisprincipes van muziek: geluiden, instrumenten en lichamen die samenkomen terwijl ze ook wegdrijven. Pothamus ervaren is jezelf openstellen voor een meeslepende, buitenlichamelijke ervaring die het gewone overstijgt en diep in het diepzinnige duikt.
Pothamus weet al meer dan een decennium (sinds 2013) het publiek te boeien met zijn adembenemende beheersing van hypnotiserende riffs, zwevende drones, tribale percussie en schurende baslijnen. Abur, Pothamus tweede album, is een odyssee van werkelijk epische proporties. Op deze tweede langspeler wordt het kenmerkende rituele geluid van de Pothamus verheven door de gletsjergeluiden van de Surpeti, een drone-instrument afkomstig uit het Indiase subcontinent dat traditioneel wordt gebruikt voor mantrazang, terwijl drummer Mattias M. Van Hulle zijn stem in harmonie met die van gitarist Sam Coussens toevoegt om een verbazingwekkende rijkdom en diepte te creëren.
Ondertussen zijn er van dit tweede album al drie nummers verschenen van in totaal zes tracks die dit album rijk is en goed is voor een 44 minuten lange mystieke trip door eigen universum dat nu eens kalm en uitnodigend is, en dan weer woest en angstaanjagend. Savartuum Avur mocht een paar maanden geleden de spits afbijten. Een track die zich opbouwt als een opkomende storm en is een compromisloze uitnodiging om de vooroordelen en sociale constructies die ons weglokken van eenheid, van ons af te werpen. Tweede track volgde een maand na Savartuum Avur. Albumopener Zhikarta zou zowaar perfect gepast hebben op hun vorig album, maar laten we het houden op een mooie voortzetting van het Pothamus-geluid. Dit nummer neigt soms naar tracks van Amenra. Het bouwt gestaag op, trekt je langzaam mee in zijn hypnotiserende ritmes en duistere soundscapes, tot de onvermijdelijke storm losbreekt in het tweede deel.
Een paar weken voor de release van Abur verscheen tot slot nog Ykavus, misschien wel het “zwaarste “ nummer op dit album. Niet van de zware gitaarriffs of trommelgeroffel maar in de zin van delicaat, moeilijk binnenkomend. Want van gitaren is er hier helemaal geen sprake, wel horen we de Surpeti (waarvan eerder melding). Neem hierbij de dubbele vocalen en het nummer, roept de sfeer op van een heilig ritueel of aanroeping waarbij de Surpeti als sonische gids fungeert en de luisteraar uitnodigt tot de binnenste cirkel van verlichting. Moeten we toch een nummer bestempellen als zwaar dan mag je gerust luistern naar Ravus. Afsluiten doet Pothamus met titeltrack Abus. Een track die maar liefst vijftien minuten duurt en mee trekt in een trance van stuwende riffs, repetitieve ritmes en een haast rituele intensiteit. En juist wanneer je denkt dat je het hoogtepunt bereikt is, volgt de overtreffende trap. Een sublieme finale.
Een 44 minuten durende pelgrimstocht door de natuur, animisme en de diepten van de menselijke ziel. Abur is Pothamus’ antwoord op de grote, existentiële vragen die ons allemaal ’s nachts wakker houden.
Traclist
- Zhikarta
- Ravus
- De-varium
- Savartuum Avur
- Ykavus
- Abus
0 reacties