Ashley Bickx

De laatste paar jaren beschikken West-Vlaanderen en Antwerpen ogenschijnlijk over zeer vruchtbare grond als het op nieuwe metalbands aankomt. Blijkbaar ook in andere delen van ons Belgenlandje, zolang je maar goed en diep genoeg graaft. Halle kan dit volmondig beamen, want in 2009 zag de band Anthrophagus daar voor het eerst het levenslicht. Een demo en een ep later, volgde op 1 november dan eindelijk de allereerste langspeler, genaamd Anima In Decay. Wie een stevige portie death metal wel kan smaken, zit met deze review de komende minuten alvast gebeiteld.

Dat de Belgische deathmetalscène de laatste jaren opnieuw aan een opmars bezig is, mag ondertussen wel duidelijk wezen. Een scène waar Anthrophagus zeker en vast zijn plaatsje in verdient, want de combinatie van brutale death metal in combinatie met technische passages klinkt ongelofelijk strak. Qua thematiek putten ze uit het bodemloze vat van het einde der tijden, waarbij het ‘gore’-aspect uiteraard prominent op de voorgrond staat. Titels als Slaughterhouse Orgy en Compulsive Penetration spreken in dat verband voor zich.

Deze Anima In Decay werd uitgebracht in eigen beheer. Niet verwonderlijk, want het versieren van een platendeal bij een label is de dag van vandaag geen sinecure meer. Anthrophagus mag met recht en rede trots zijn op zijn debuutalbum, maar toch zijn er enkele kleine punten van kritiek en dan voornamelijk wat de drums betreft. Zo durven de blastbeats bij momenten nogal rommelig over te komen. Iets wat afbreuk doet aan de capaciteiten van drummer Maxime Moreira, want hetgeen deze man op nummers als Relentless Suffering en Unleashed laat horen, vormt het mooie bewijs dat hij wel degelijk weet hoe hij zijn drumvellen dient te geselen. Een ander punt van kritiek is dat het album de aandacht van de luisteraar niet van de eerste tot de laatste minuut weet vast te houden, maar dit is uiteraard een louter subjectief gegeven.

Anthrophagus deinst er niet voor terug om de aristocratie duchtig aan de tand te voelen in het nummer Aristocracide. Een nummer dat live voor het nodige vuurwerk kan zorgen, gezien het meebrulmoment op het einde van deze song. Tot slot bevat deze Anima In Decay nog een re-recorded bonustrack in de vorm van het nummer Anthropophagous Manifestations, waardoor dit schijfje afklokt ruim boven de veertig minuten.

Met Anthrophagus is de Belgische metalscène weer een sterke band rijker. Anima In Decay is een meer dan degelijk debuutalbum, dat deze band hopelijk de nodige opportuniteiten zal bieden de komende jaren. Spelen in het voorprogramma van een grote speler op het internationale toneel bijvoorbeeld. Fractured Insanity heeft al aangetoond dat dit wel degelijk mogelijk is als Belgische band zijnde. Tot slot verdient het prachtige artwork nog de nodige aandacht. Een artwork dat er voor gezorgd heeft dat deze Anima In Decay gerust beschouwd mag worden als een knap afgewerkt geheel en bijgevolg deze mooie score zeker en vast niet gestolen heeft.