Met deze plaat zijn we iet of wat laat, daar de Gentse stonerrockband Fire Down Below deze cd in eigen beheer reeds heeft uitgebracht in september van 2016. Maar na enkel goede commentaren betreffende het geleverde werk, werd de band opgepikt door het Californische label Ripple Music dat het album deze zomer zal heruitbrengen. Je zou dus ook kunnen zeggen dat we er vroeg bij zijn.

Zoals het een goede stonerband betaamt, moet er eerst een sfeertje gecreëerd worden; denk aan een prairie waarbij je op de veranda een blikje bier opentrekt om daarna rustig te genieten in je schommelstoel van de ondergaande zon. Got it?

We zijn vertrokken: Fire Down Below vliegt er gelijk in met een standaard stonertrack (Through Dust and Smoke). Het is te zeggen: het lijkt standaard, maar daar halen we meteen één van de sterke punten van deze band aan. FDB verstaat de kunst om zijn tracks te laten groeien; het moet niet allemaal te snel gaan. Iedere track krijgt een bepaalde opbouw mee en zit daarmee niet puur in het strofe-refrein-stramien; er is dus veel gesleuteld aan het geheel van deze schijf.

Een ander – zeer positief – punt zijn de vele solo’s. Of zoals Metallica het pleegt te zeggen: “What’s wrong with a good solo?”. Op dat vlak komen Metallica en ik goed overeen. Het is ook het enige raakpunt tussen ons.

Soit. We wijken af.
Solo’s dus. Er zijn twee dingen nodig om tot een goede solo te komen: een creatief brein en goede muzikanten. Fire Down Below blijkt over beide te beschikken.

Na de openlijke sollicitatie voor het aanbrengen van het lijflied van hét stoner en konsoorten festival bij uitstek in het Nederlandse Tilburg (we gaan geen namen noemen) – en dit door middel van track Roadburner – zijn we klaar voor het snuifje psychedelica.

Met Universes Crumble heeft Fire Down Below zijn eigen recept voor spacecake gevonden: rustig opbouwen, een hypnotiserend gitaarriffje, een uitbarsting zo nu en dan – het moet niet altijd rozengeur en maneschijn zijn – om dan naar het einde toe rustig na te genieten van alweer een zalige trip.

Het duurt niet lang vooraleer je je begint af te vragen of we hier met een nieuwe Kyuss te maken hebben. Die twijfel wordt tenietgedaan bij Dashboard Jesus. Alsof we hier naar John Garcia aan het luisteren zijn (die specifieke manier van het uitbraken van sommige woorden). Kippenvel.

Ergens in het midden van deze track krijgen we een hoofdrol voor bassist Bert Wynsberghe die het geheel mag opvullen met een killer baslijn. Als gitaristen Jeroen en Kevin hier een funky sjaal over breien, lijkt me dit een een eerbetoon aan die andere Gentse grootheid te zijn: Soapstone. Waar is de tijd?

Eerst even bekomen met het akoestische Resurrección om dan de epische afsluiter aan te vatten: maak plaats voor The Mammoth!

Als je groots wil afsluiten, doe het dan goed: de track moet zowat de langste van de plaat zijn. Alles moet nog een tandje harder, sneller, zwaarder en epischer! Het is dan ook gedurfd om deze afsluiter The Mammoth te noemen, maar ook dit is terecht. Wat een beest van een afsluiter.

Wat een beest van een cd. Wat een beestige band is Fire Down Below!