door Steven Demey | feb 25, 2017 | AFM, Reviews (legacy)
De review van deze plaat liet een tijd op zich wachten, maar daar is een goede reden voor. Dit Finse melodieuze deathmetalcollectief maakt namelijk geen hapklare brokken muziek. Waar we doorgaans aan vijf luisterbeurten genoeg hebben om een deftig oordeel te vellen, hadden we voor Embers Of A Dying World wel tien luistersessies nodig. Op het eerste zicht lijken de catchy deuntjes vrij toegankelijk. Tot je er wat dieper op ingaat en de vele lagen gaat ontdekken. Bovendien hebben de Finnen met de pompeuze bandnaam meer dan ooit gekozen voor bombast door een groot aantal songs op te smukken met orkestrale partijen. Kortom, de muziek moest eerst wat rijpen vooraleer de ware kracht kwam bovendrijven. En daar is helemaal niets mis mee, en wel integendeel! (meer…)
door Steven Demey | nov 5, 2016 | Century Media, Reviews (legacy)
Er zijn zo van die bands die weinig verkeerd kunnen doen. Dark Tranquillity is daar één van. De Zweden stonden mee aan de wieg van de legendarische ‘Gothenburg sound’. Daar waar hun genre–en stadsgenoten van At The Gates het na één succesalbum voor bekeken hielden – het sterke comeback album At War With Reality even niet meegerekend – en hun vrienden van In Flames door de jaren heen te veel zijn afgeweken van hun originele sound, bleven de sympathieke frontman Mikael Stanne en zijn gevolg stug doorgaan met albums maken in hun gekende stijl. De sound evolueerde wel en ging mee met zijn tijd, maar zonder de identiteit van de band op het spel te zetten. Bovendien hebben we de Zweden nog nooit op een zwak album kunnen betrappen. We zijn dan ook razend enthousiast dat er op de valreep van 2016 nog nieuw plaatwerk verschijnt! (meer…)
door Steven Demey | jul 29, 2016 | Napalm, Reviews (legacy)
Vessels, het vierde album van het Australische melodieuze deathmetalgezelschap Be’Lakor is ondertussen al meer dan een maand uit. Een review liet op zich wachten omdat het een plaat is die even moest bezinken vooraleer er een oordeel kon over geveld worden. De Aussies zijn met Vessels namelijk een meer progressieve richting uitgegaan in vergelijking met voorgaand werk. De sound is meer dan ooit doorspekt met akoestische passages, melancholische stukken en licht progressieve uitspattingen. De songs worden over het algemeen lang uitgesponnen en hebben een overwegend episch karakter. Enkel de diepe grunts herinneren nog aan vroeger. Vooralsnog is er geen sprake van melodieuze zanglijnen, wel van hier en daar wat gesproken stukken. Dit alles maakt het een soms moeilijk te behappen werkstuk waar je dus eventjes moet voor gaan zitten. (meer…)
